جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دکترای لغت‌شناسی عربی و مطالعات اسلامی را از دانشگاه کومپلوتنسه مادرید دریافت کرد. او از سال ۱۹۹۶ تا ۲۰۰۴ استاد زبان فارسی دانشگاه سویلا و از ۲۰۱۰ تا ۲۰۱۱ استاد دانشگاه بارسلونا بوده است. او تا کنون در کنفرانس‌های علمی متعددی شرکت داشته و مترجم بسیاری از آثار ادبیات فارسی به اسپانیایی است. از جمله: گلستان سعدی، سووشون و … او همچنین مؤلف کتاب دستور زبان فارسی به زبان اسپانیایی است.

گوتز کونیگ‌ ایران‌شناسِ‌ آلمانیِ‌ متولد ۱۹۶۸ است. آثار او بر متون‌ فارسی‌ کهن‌ و میانه‌، که‌ به‌ آیین‌ زرتشتی‌ مرتبط می‌شوند، تمرکز دارد. کونیگ در حال‌ حاضر در دانشگاه‌ فرای ‌برلین‌ (در آلمان) دربارۀ‌ متون‌ متعلق‌ به‌‌ ‌خرده‌اوستا‌‌‌ ‌پژوهش‌ می‌کند. او ‌دربارۀ‌ تاریخ‌ دینی‌ و فکری‌ِ ایران‌ باستان‌ و ایران‌‌ باستانِ‌ متأخر و نیز دربارۀ‌ متون‌ زرتشتی‌ متعلق‌ به‌ اوستا، ترجمۀ‌ اوستا و ادبیات‌ پهلویِ قرون‌ نهم‌ و دهم‌ میلادی‌، کتاب‌ها و مقالاتی‌ را منتشر کرده‌ است.

آقای آکی رو ماتسوموتو استاد بخش مطالعات ایرانی دانشگاه اوساکا در ایالت هیوکو (ژاپن) و از شاگردان پروفسور توشیکوایزوتسو است. وی تحصیلات دانشگاهی خود را در سالهای دهه ۱۳۵۰ در تهران پی‌گرفت و سپس در حوزه علمیه مشهد به طلبگی پرداخت.

اندور ریپین[۱] در ۱۶ می ۱۹۵۰ در لندن متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در ۱۹۶۸ وارد دانشگاه تورنتو شد و تا  ۱۹۷۴ در رشته علوم دینیِ این دانشگاه تحصیل کرد. رساله  پایان‌نامه‌اش را با عنوان «رابطه من- تو مارتین بوبر[۲] و تأثیر آن بر کلام مسیحی» در ژوئن ۱۹۷۴  ارائه داد. در همان سال، برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، به دانشگاه مک گیل[۳] رفت. ریپین در این دانشگاه به اسلام شناسی رو آورد و توجه خود را به علوم قرآنی معطوف کرد. در ژانویه ۱۹۷۷، از پایان‌نامه خود با عنوان «حرم و اصطلاحات مترادف و هم‌معنی آن در قرآن؛ تحلیلی از کاربردها و معنی آن» دفاع کرد. وی درهمان دانشگاه از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ به تحصیلات در اسلام‌شناسی ادامه داد و  در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ زیر نظر جان ونزبرو[۴] در مرکز شرق‌شناسی و مطالعات آفریقایی دانشگاه لندن مطالعاتش را انجام داد.  در سپتامبر۱۹۸۱، پایان‌نامه دکتری خود را با عنوان «متون اسباب النزول قرآنی؛ بررسی در کاربرد و تحول آن در تفسیر» به پایان رساند. مطالعات قرآنی ونزبرو در شکل‌گیری جهت مطالعاتی او موثر بود و او مقالاتی را در تکمیل آن نوشت. ریپین سابقه تدریس در دانشگاه های مختلفی چون  میشیگان، کالیگاری[۵] و مک گیل را دارد. وى به دو زبان انگلیسى و فرانسه صحبت مى‏ کند و به زبان‏ هاى عبرى، عربى و آلمانى نیز تا حدود زیادی تسلط دارد. زمینه اصلی مطالعاتی و پژوهشی او مطالعات قرآنی و تفسیری است. فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی‌اش شامل نگارش کتاب و مقاله و شرکت در جلسات و کنفرانس‌ها می‌شود. در سال ۱۹۸۲ با کمک شورای علوم اجتماعی و تحقیقات علوم انسانی کانادا  فرصت سفر و تحقیقات در کشورهای مختلف اسلامی از جمله  ترکیه و مصر را بدست آورد.در همین سال در کنفرانس بین المللی قرآن در هند شرکت کرد و گزارشی درباره وضعیت و روند  تفاسیر قرآنی ارائه داد. این گزارش بعدها به صورت کامل در مجله دنیای مسلمانان منتشر شد. در ۱۹۸۵ سمینار دیگری به همت خود ریپین در دانشگاه کالیگاری برگزار شد و شرح جلسات آن در مجموعه مقالاتی با عنوان روش‏ هاى تاریخی تفسیر قرآن در سال ۱۹۸۸ توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شد. ریپین در ۱۹۹۱ برنده جایزه آموزش عالی دانشگاه کالگاری شد. کتاب  شاخص ریپین با نام «مسلمانان، باورهای دینی و مناسک» در ۱۹۹۰ در دو جلد منتشر و تا به امروز چهار بار تجدید چاپ شده است. این کتاب به بررسی تاریخ  و اندیشه اسلامی از دوران اولیه ظهور اسلام تا عصر مدرن و اسلام امروزی و عناصر منحصر به فردی که تحت تاثیر اسلام و بویژه قرآن و شخص پیامبر شکل گرفته است می‌پردازد. آیین‌ها و مراسم مسلمانان نیز در این کتاب توضیح داده شده است. کتاب دیگر وی «مطالعه اسلام» با همکارى یان کانپرت[۶] توسط انتشارات دانشگاه منچستر در سال ۱۹۸۶ منتشر شده و در راستاى آشنا نمودن محققان جوان غربى با اسلام است. این کتاب در سال ۱۹۹۰ توسط انتشارات دانشگاه شیکاگو تجدید چاپ شد. مهمترین کتاب او «قرآن و تفسیر سنتی»  جلد بیست و پنجم از مجموعه چهل و هفت جلدى در باب تمدن و فرهنگ اسلامى است که لورنس اى کنراد[۷]، سرویراستارى ارشد آن را بر عهده داشت و با توجه به منابع مختلف از مقالات محققان قرآن‏ پژوه غربى درباره اصول اولیه تفسیر قرآن و مشکلات مربوط به آن نگاشته شده است؛ ریپین در آن کتاب به بررسی تفاسیر مختلف  قرآن از لحاظ تاریخی، معنایی، نوع متون و غیره پرداخته است. اندرو روپیین از اعضای هیئت تحریریه «دایره‌المعارف قرآنی» لیدن است. این دانشنامه در شش جلد به سرپرستی جین مک اولیف [۸] توسط انتشارات بریل به چاپ رسیده است. او سابقه مدخل نویسی برای دایره المعارف دیگری چون دانشنامه اسلامی و تفسیر انجیل را نیز دارد.به علاوه پیشینه همکاری با نویسندگان دیگر حوزه اسلام و ویرایش کتاب مختلف را در کارنامه خود جای داده است  و در هیئت تحریریه مجلات مختلفی از سراسر جهان عضویت دارد. در سال ۲۰۰۶ به عنوان  یکی از همکاران افتخاری  انجمن سلطنتی کانادا انتخاب شد. او در سال ۲۰۱۱ جلسه مباحثه علمی را با عبدالکریم سروش برگزار کرد که نوار ویدئویی آن بر روی کانال یوتیوب موجود است. اندرو ریپین در حال حاضر استاد مطالعات اسلامی دانشگاه ویکتوریا است. کتاب‌شناسی منتخب : Muslims: Their Religious Beliefs and Practices (The Library of Religious Beliefs and Practices) The Qur’an and Its Interpretative Tradition (Variorum Collected Studies Series, 715) Feb 2002 Defining Islam: A Reader ISBN-10: 1845530608ISBN-13: 9781845530600Pub. Date: 06/01/2007Publisher: Taylor & Francis Textual Sources for the Study of Islam / Edition 1 ISBN-10: 0226720632ISBN-13: 9780226720630Pub. Date: 10/28/1990Publisher: University of Chicago Press Qur’an: Style and Contents ISBN-10: 0860787001ISBN-13: 9780860787006Pub. Date: 01/01/2002Publisher: Ashgate Publishing, Limited The Blackwell Companion to the Qur’an / Edition 1 ISBN-10: 1405188200ISBN-13: 9781405188203Pub. Date: 10/07/2008Publisher: Wiley ______________________________________________________ [۱] – Andrew Rippin [۲] – Martin Bubers [۳] – McGill University [۴] – Gohn Wansbrough [۵] – Calgary University [۶] – Jan Knappert [۷] – Lawrence I. Conrad [۸] – Jane Dammen McAuliffe سیدموسوی

فؤاد سزگین (به ترکی استانبولی: Fuat Sezgin) (متولد ۲۴ اکتبر ۱۹۲۴–۳۰ ژوئن ۲۰۱۸)، محقق علوم اسلامی و مستشرق اهل ترکیه است. او استاد بازنشستهٔ تاریخ علم طبیعی در دانشگاه گوته فرانکفورت آلمان و بنیانگذار و مدیر افتخاری مؤسسهٔ تاریخ علوم عربی – اسلامی آن‌جا است.

استاد سید علی قلی قرائی متولد ۱۹۴۷ شهر حیدرآباد هند و دانش آموخته ایرانی تبار در دانشگاه‌های “عثمانیه” حیدرآباد و “ویسکانسن” آمریکا است. وی سالهاست که در ایران اقامت گزیده و سردبیری مجله انگلیسی زبان «التوحید» را بر عهده داشته است. از او مقالات و آثار ترجمه شده فراوانی منتشر شده است.

تئودور نولدکه[۱] در دوم مارس ۱۸۳۶ در شهر کوچکی از توابع هامبورگ آلمان  به دنیا آمد. تحصیلات مقدماتی را نزد پدرش گذراند و پیش از ورود به دانشگاه ادبیات کلاسیک (یونانی و لاتین) را آموخت. او به زبان و فرهنگ یونانی علاقه‌خاصی داشت و بعدها از اینکه مطالعات یونانی رابه عنوان  رشته اصلی و تخصصی خود انتخاب نکرده است ، اظهار پشیمانی کرد. در دانشگاه به نزد هاینریش اوالد[۲] دوست قدیمی پدرش رفت. اوالد خاورشناس و کارشناس زبان‌های سامی بود و همین مساله او را به سوی مطالعات شرقی سوق داد .دوران تحصیلی خود را در آلمان گذراند و بویژه تحصیلات عالی را در دانشگاههای گوتینگن و برلین طی کرد. وی تحصیلات خود را در رشته الهیات و فلسفه و زبان‏های سامی تا مقطع دکتری به پایان رساند و در سال ۱۸۵۶، در بیست سالگی دکترای نخست خود را با رساله‌ای دربارۀ «تاریخ قرآن» اخذ کرد. در پایان نامه خود با عنوان تاریخ قرآن در دو بخش به تاریخ ادبی قرآن با استفاده از منابع اسلامی و تحقیقات خاورشناسان اروپایى پرداخت.  این موضوع تا پایان عمر مهم‌ترین موضوع تحقیاتی او بود. دو سال بعد در سال ۱۸۵۸، آکادمی پاریس جایزه‌ای برای نگارش مقاله‌ای دربارۀ همین موضوع تعیین کرد و نولدکه برندۀ جایزه شد. دو سال پس از آن نولدکه ترجمۀ آلمانی رسالۀ دکترای خود را با عنوان «تاریخ قرآن» منتشر کرد. همین اثر بعدها با همکاری شاگردش و با تغییرات چاپ شد . پس از پایان دکترا برای مطالعات بیشتر به وین پایتخت اتریش و لیدن در جنوب هلند رفت. حدود یک ماه به بررسی نسخه‏ های خطی عربیِ آن‏جا پرداخت. در آوریل ۱۸۵۸م به برلین رفت و در آن‏جا هم نسخه‏ های خطی عربی و ترکی را بررسی و فهرستی هم برای دست‏نویس‏ های ترکی آن کتابخانه تهیه کرد. در سال ۱۸۶۱ یعنی در ۲۵ سالگی به مقام استادی در دانشگاه گوتینگن [۳]در رشته زبان های سامی و تاریخ اسلام نایل آمد. در سال ۱۸۷۲ به دانشگاه استراسبورگ[۴] راه یافت و در آنجا به سمت استادی مشغول به کار شد. گرچه نولد که به بسیاری از علوم مربوط به خاورشناسی آگاه بود، اما عمده اشتغال وی در دو رشته تاریخ تمدن اسلامی و زبان‏های سامی تمرکز داشت. تئودور نولدکه، درزبانهای سامی عربی، سریانی، عبری و آرامی… تخصص پیدا کرده و با زبان فارسی نیز به خوبی آشنا بود.  تسلط او بر زبان‏های گوناگون باعث پدید آمدن آثاری شد که هم از لحاظ کمّی و هم از حیث کیفی فراوان و قابل توجه و تقدیر است. بی تردید شاخص‌ترین اثر او “تاریخ قرآن” است. تاریخ قرآن نخستین ترجمه کامل از قرآن کریم است که با وجود گذشت بیس از صد سال از انتشار نخستین نسخه آن، محققان غربی هنوز هم به آن رجوع می‌کنند. در واقع نولدکه با این کتاب باب تازه‌ای را در پژوهش‌هایی قرآنی گشود. او به بررسی سوره‌های قرآن با توجه به توالی زمانی و وقایع مربوط به آن پرداخت؛ این دیدگاه نزول سوره‌های قرآنی را با توجه به گستره زمانی آن و نیز منشا سبک‌های زبانی دنبال می‌کرد. در این روش  سوره‌ها به ترتیب نزول آن مرتب می‌شوند. برای مثال سوره انبیا که بیست و یکمین سوره قرآن است، در کتاب نولدکه  در جایگاه شست و پنجمین سوره قرار گرفته است. بدین ترتیب نولدکه سوره‌ها را ابتدا به دو دسته مکی و مدنی و سپس آن‌ها را به بخش‌های کوچک‌تر تقسیم کرد که در نهایت به سه بخش مکی و یک بخش مدنی رسید. او این ساختار را منسجم‌ترین و جامع‌ترین شیوه برای  بررسی و دنبال کردن دستورات وحی می‌دانست که از طریق آن می‌توان به تحلیل‌های کلامی، ادبی و تاریخی رسید. او سعی داشت که در مورد هر کدام از این بخش‌ها به یک یا چند ویژگی و نوعی جمع‌بندی برسد برای مثال  بخش دوم سوره‌های مکی را طولانی و حاوی داستان‌هایی از پیامبران برشمرده است. با این حال کتاب نولدکه از نظر محققان مسلمان خالی از اشکال نبوده است. از جمله ادعای وجود اختلاف در قرآن از نظر اهل سنت و شیعیان و کم و زیاد شدن آیات و سوره‌ها و مانند آن، چنانکه نولدکه در قرار دادن سوره فاتحه به عنوان یکی از سوره‌های قرآن تردید می‌کند. از موارد جالب دیگر در کتاب نولدکه توجیه حروف مقطعه در قرآن است که نولدکه آن را اسم رمزی برای صحابه و کاتبان قرآن می‌داند که به اشتباه وارد متن قرآن شده است. برای مثال «ک» را علامت ابوبکر و «ن» را علامت عثمان فرض کرده است. البته او بدون اشاره به هیچ سند و روایتی این مطلب را نقل می‌کند و ظاهرا نظر شخصی خود را  در این مورد کافی دانسته است. در اینجا این مطلب را هم باید مد نظر قرار داد که در سراسر کتاب از روایات اهل سنت استفاده شده است و به غیر از چهار مورد و مختصر توضیحی در فصل دوم کتاب هیچ اشاره دیگری به روایات شیعه و راویان و روش تفسیری شیعیان نمی‌شود. کتاب دیگر او زندگی‌نامه محمد (ص) نام دارد. این کتاب نسبتا کم حجم با استناد به روایات تاریخی شرح مختصری از زندگی و زمانه پیامبر اسلام است. نولدکه کتاب‌هایی هم در حوزه زبان‌شناسی و دستور زبان‌های قدیمی چون آرامی، سریانی و عربی کلاسیک دارد. او از پژوهش‌های عربی به ایران‌شناسی ورود کرد. بررسی منابع فارسی و مطالب مربوط به ساسانیان در تاریخ طبری او را به مطالعه شاهنامه و نوشته‌هایی به زبان پهلوی همچون “کارنامه اردشیر” سوق داد. برای تکمیل مطالعات خود فارسی میانه را آموخت، همچنانکه پیش از آن فارسی امروزی را آموخته بود. مطالعه کارنامه اردشیر نخستین تلاش برای ترجمه یک متن پهلوی بدون توجه به سنت پارسه بود. او سعی در بدست آوردن ریشه کلمات فارسی امروز از متن پهلوی داشت. برای مثال او ریشه لغت آذربایجان  را در “اتورپات” که در اصل نام یکی از سرداران سپاه مادها و سپس اسکندر بود، می‌دانست. تحقیات او در زمینه ایران‌شناسی بسیار گسترده است و نه تنها به مباحث تاریخی مربوط است، بلکه ویژگی های زبانی، مورفولوژی، وضعیت جغرافیایی ، اساطیری و داستان‌های حماسی  و حتی ویژگی‌های شخصیتی و مانند آن را در برمی‌گیرد. «تاریخ ایران واعراب در زمان ساسانیان» و «حماسه ملی ایران» از جمله این کتاب‌هاست که در ایران منتشر و به ترتیب توسط عباس زریاب و بزرگ علوی به فارسی برگردان شده است. با این حال  به نظر می‌رسد نولدکه هرگز نسبت به ایران نظر چندان مساعدی نداشته و به یونان توجه بیشتری نشان می‏داده است؛ البته که خود به این موضوع اذعان داشت و بسیاری از ایران‌پژوهان و مخصوصا محققان داخلی به موضوع‌گیری‌هایی مقابل ایشان و برخی اشکالات و اشتباهات او بخصوص درباره شاهنامه تاکید دارند. نولدکه در میان شرق‌شناسان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و از او با احترام یاد می‌کنند. او از شرق‌شناسان برجسته به شمار می‌آید که بسیاری از خاورشناسان روزگار خویش و مستشرقان پس از خود را تحت تأثیر قرار داده است. تلاش پایدار و درخشش ذهن و آگاهی گسترده ‏اش به ادبیات یونانی و شناخت کاملش از سه زبان سامی شامل عربی، سریانی و عبری، همراه با عمر طولانی، به او امکان داد تا این جایگاه را نه تنها در میان خاورشناسان آلمان، بلکه در میان تمام خاورشناسان به دست آورد. تئودور نولدکه سال‌های پایانی عمرش را در کالسروهه و نزد پسرش گذراند و سرانجام پس از عمری کار پژوهشی و تحقیقاتی در بیست و نه دسامبر ۱۹۳۰ در ۹۴ سالگی درگذشت. کتاب‌شناسی: Geschichte des Qorans, 1860. Neuauflage Hildesheim 2005. ISBN 3-487-00105-5 Beiträge und Neue Beiträge zur semitischen Sprachwissenschaft. 1981. ISBN 90-6022-184-2 Das iranische Nationalepos, 1920, = 2. Auflage des im Grundriß der iranischen Philologie (1895–۱۹۰۱) erschienenen Beitrags (ca. 110 Seiten)[2] Orientalische Skizzen, 1892 Sketches from Eastern History, 1977. ISBN 0-87991-461-0 Das Leben Mohammeds, 1863 Beiträge zur Kenntnis der Poesie der alten Araber, 1864 Die alttestamentliche Literatur, 1868 Untersuchungen zur Kritik des Alten Testaments, 1869 Geschichte der Perser und Araber zur Zeit der Sasaniden. Aus der arabischen Chronik des Tabari übersetzt, 1879 (Nachdruck Leiden 1973) Zur Grammatik des klassischen Arabisch, 1896 Fünf Mo’allaqat, übersetzt und erklärt, 1899–۱۹۰۱ James A. Crichton (Übersetzer): Compendious Syriac grammar. With a table of characters by Julius Euting, 1904 Mandäische Grammatik; mit einer lithographirten Tafel der Mandäischen Schriftzeichen, 1875 __________________________________________________________________ [۱] -Theodor Nöldeke [۲] – Heinrich Ewald [۳] – Universität Göttingen [۴] – (Université de Strasbourg سیدموسوی

دکتر علیرضا بجانی به تدریس اخلاق و الهیات اسلامی در دانشگاه بیرمنگام اشتغال دارد و از اساتید افتخاری «مرکز مطالعات بینا-مسلمانی» (Centre for Intra-Muslim Studies) در موسسه المهدی (Al-Mahdi Institute) است. او دکترای خود را در رشته مطالعات عربی از دانشگاه دورم اخذ کرده است و سابقه تدریس در دانشگاه‌های ناتینگم و آکسفورد را دارد. علایق پژوهشی او عمدتا نظریه فقهی شیعه در دوران معاصر و ارزش آن در بررسی مساپل فلسفی و الهیاتی در حوزه‌های اخلاق، معرفت‌شناسی، و هرمنوتیک است. دکتر بجانی بر اتخاذ رویکردهای چندرشته‌ای و میان‌رشته‌ای در قبال سنت‌های فکری اسلامی تاکید دارد. از آثار منتشره او می‌توان چشم‌اندازهای شریعت: بحث‌های معاصر در اصول فقه شیعه (بریل، ۲۰۲۰) و عقل‌گرایی اخلاقی و شریعت: عقلایت مستقل در اصول فقه شیعی معاصر (راتلج، ۲۰۱۵) اشاره کرد. Publications;  Books; Visions of Sharīʿa: Contemporary discussions in Shī ͑ī legal theory, eds. Bhojani, Bohlander and De Rooj (Leiden: Brill, 2020) Moral Rationalism and Sharīʿa: Independent Rationality in Modern Shi’i Uṣūl al-fiqh (Routledge, 2015) Peer reviewed papers & book chapters; ‘al-Sayyid Ali Hussain al-Sistani on Uṣūl al-fiqh in Twelver Shi’i thought: its importance and historical phases’ in Visions of Sharīʿa: Contemporary discussions in Shi’i legal theory, Bhojani, Bohlander and De Rooj (Leiden: Brill, 2020) ‘Towards the hermeneutics of a justice-oriented reading of Sharīʿa’ in Visions of Sharīʿa: Contemporary discussions in Shī’ī legal theory, Bhojani, Bohlander and De Rooj (Leiden: Brill, 2020) Uṣūlī Shī’ī exegesis of 9:122- A Potential Quranic ‘justification’ for collective Ijtihād and consultative taqlīd’ with S. M. Ghari Fatemi in Ijtihād & Taqlīd: Past, Present and Future, eds. Wahid M. Amin and Muhammed R. Tajiri (AMI Press: Birmingham, 2019) ‘Ijtihad in traditional Shi’i thought; Obstacles and Inconsistencies’, Shia Affairs, Vol. 1 (2008) pp. 113-129 Other Articles; ‘Rationality in Shi‘a Belief and Practice’,CISS Journal,  ۲ (۲۰۱۵) pp. 10-12 ‘Moral rationalism, Shari’a and the Common Good’ Ethics and the Law; Muslim-Christian Encounters, Oxford centre for Muslim-Christian Studies, Research briefing No 3. Spring 2015 The critical ethic of the intellectual believer, A Bigger Society, September 2012 ‘The significance of the theological and philosophical foundations of human rights’, Al-Mahdi Institute Working Papers, December 2010   Qualifications PhD Moral Rationalism and Sharia, Durham University, 2013 MA Research Methods (International Relations & Politics), Durham University, 2009 (distinction) Hawza Programme in Islamic Studies and Arabic (4 year full time) Al-Mahdi Institute 2008 (distinction) MCOptom; College of Optometrists 2004 BSc (hons) Optometry, Bradford University 2003 (2:1)   Membership and special appointments British Association of Islamic Studies (BRAIS); elected councillor (2014-present) ‘Islam, Law and Modernity (ILM)’ Research Cluster, Durham Law School- member School of Oriental and African Studies, Special consultant on Shi’ism for AHRC project ‘Re/presenting Islam on campus project’, (۲۰۱۶- ۲۰۱۹) Advisory board member for AHRC project ‘Re/presenting Islam on campus project’, (۲۰۱۵-۲۰۱۸)   Awards British Muslim awards; ‘Religious advocate of the year’ winner (2016) Durham University faculty award for excellence; in recognition of achievements as a postgraduate student in the School of Government & International Affairs (2010) Centre for the Advanced Study of the Arab World 1+3 ESRC PhD studentship at Durham University (2008-2012), worth approximately £۶۰,۰۰۰. Stidwell Award in Binocular Vision, Bradford University (2003)

مایا کری، سرپرست مجموعه‌های اسلامی در کتابخانه چستر بیتتی در دوبلین ایرلند، در سال ۲۰۰۱ دکتری خود را در مدرسه مطالعات شرقی و آفریقایی در لندن دریافت کرد. رساله‌ی دکتری وی در مورد کتاب نقشه‌ی نجومی ستارگان اثر منجم ایرانی عبدالرحمان صوفی (متوفی ۹۸۶) بود. آثار انتشاریافته‌ی وی زمینه‌های مختلف فرهنگ بصریِ ایران را در‌بر‌می‌گیرد، به ویژه هنر فرش، فلزکاری و هنرهای نوشتاری. کری همچنین در مورد تاریخ سیاسیِ گردآوری آثار هنری در خاور میانه در سده‌ی نوزدهم تحقیق می‌کند. وی طی سالهای ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۸ مسئول بنیاد میراث ایران برای حفظ گنجینه‌های ایرانی در موزه ویکتوریا و آلبرت در لندن بود.

اندرو نیومن محقق، مورخ و نویسنده بریتانیایی تاریخ اسلام و ایران و استاد مطالعات اسلامی و خاورمیانه در دانشگاه ادینبرو اسکاتلند است. وی دانش آموخته وی دکتری مطالعات اسلامی از دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس است. نیومن به پژوهش و تدریس در حوزه‌هایی مانند تاریخ شیعه دوازده امامی، تاریخ فقه اسلامی، مطالعات حدیث، تاریخ ایران، تاریخ و فرهنگ خاورمیانه، زبان و ادبیات فارسی و ادبیات نوین عرب می‌پردازد.