جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫کيهان‌شناسي بر نظم و ترتيب مقررشده الهي بر عالم و جايگاه انسان در آن اطلاق شده است و با در نظر گرفتن اينکه عالم به کل آسمان‌ها و زمين و مابين آنها و کرات و سيارات و ستارگان گفته مي‌شود و نيز با توجه به اينکه خلقت شش روزه آسمان‌ها و زمين (کيهان)، خلقت انسان و سکونت‌گاهش در طبيعت و نيز اراده الهي درباره روز جزا نقش‌هايي مهم در قرآن ايفا مي‌کنند، مؤلف با اشاره به اينکه ارزش اشارات کيهان‌شناسي و گزارش‌هاي کيهان‌زايي تنها با مشاهده کارکرد ساختاري آن در چهارچوب زمينه خاص کلام يعني سوره آشکار مي‌شود و نيز اين مطلب که اظهارت کيهان‌شناختي قرآني داراي اهداف الهي و شناخت آفريدگار و انگيزه‌اي براي شکر و سپاس انسان هستند، در مجموع می توان گفت: خلقت آسمان‌ها و زمين فرآيندي خارق العاده است که در شش دوران انجام يافته است؛ هم چنین با توجه به آيات و روايات، تعداد هر کدام از آسمان‌ها و زمين به عدد هفت بالغ مي‌شود که ما فقط به صورت حسي آسمان زينت يافته با ستارگان و مصابيح و زمين مسکوني را درک کرده و روي آن زندگي مي‌کنيم؛ و نیز تفاوت مهم پژوهش‌هاي مستشرقان و انديشمندان مسلمان به ويژه شيعه در آن است که تشيع براي تفسير آيات مربوط به کيهان‌شناسي و خلقت آسمان‌ها و زمين و مواد و محتواي آنان از احاديث نوراني اهل بيت (ع) کمک مي‌طلبد تا هم به حقايق نهفته شده در آنها پي ببرد و هم با درک و تلقي عاقلانه در ورطه خيالات و گمراهي‌ها و گمانه‌زني‌هاي نادرست و سليقه‌اي گرفتار نشود. کليدواژگان: قرآن، کيهان‌شناسي، کيهان‌زايي، خلقت، آسمان و زمين.