جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫با توجه به عصمت معصومان?، سيره و روش ارتباطي آنها براي ما، الگويي جامع و دور از خطا و اشتباه است. اين پژوهش در شش بخش، به شيوههاي ارتباطي امام علي عليه السلام در دوران حاکميت آن حضرت پرداخته است. يکي از گونههاي ارتباطي امام علي عليه السلام خطابه است. برخي ويژگيهاي خطابه هاي امام عليه السلام عبارت است از: فصاحت و بلاغت، موزون و آهنگين بودن کلمات و عبارات، توجه به ايجاز کلام و مقتضاي حال مخاطب، و استفاده از آيات و تمثيل. گونه ديگر ارتباط آن حضرت عبارت است از: مرسولات و نامهها. برخي ويژگيهاي نامههاي حضرت عليه السلام عبارت است از: سادهنويسي و بهکارگيري جملات کوتاه و استوار و دلنشين، ايجاز و اطناب با توجه به مقتضاي حال و موضوع نامه، توجه به مسائل اخلاقي و حقوق انساني در اغلب نامهها، بهکارگيري قابل توجه آيات، شواهد، امثال و حِکَم، و بيان حقايق بدون اغماض و تسامح. گونههاي ديگر ارتباطي آن حضرت عليه السلام عبارتاند از: وصايا و سفارشات، حکمت و استدلالهاي عقلي، کلمات کوتاه و حکيمانه، موعظه، جدال احسن و مناظره، پرسش و پاسخ، و ارتباطات غيرکلامي. ارتباطات کلامي حضرت، يا ميان فردي و چهره به چهره بوده، مانند ارتباط کلامي با فرزندان، ياران و مخالفان؛ و يا جمعي و گروهي بوده است، مانند ارتباط کلامي با کارگزاران، منحرفان، و عموم مردم جامعه. ارتباطات غيرکلامي حضرت عليه السلام در دوران حاکميت، به پنج دسته کلي تقسيم شده است که از آنها مي توان به خصوصيات فيزيکي امام و تصويرسازي امام، اشاره کرد. مباني امام علي عليه السلام در ارتباطات خود عبارت است از: توحيد محوري، اخلاق انساني و اسلامي، سيره و منش پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم و عدالت محوري. توجه به اين نکته به عنوان نتيجه حائز اهميت است که تمام رفتارها و گونههاي ارتباطي حضرت عليه السلام در دوران حاکميت، براي خدا و در جهت خدمت به خلق خدا بوده است.