جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫کيهان‌شناسي بر نظم و ترتيب مقررشده الهي بر عالم و جايگاه انسان در آن اطلاق شده است و با در نظر گرفتن اينکه عالم به کل آسمان‌ها و زمين و مابين آنها و کرات و سيارات و ستارگان گفته مي‌شود و نيز با توجه به اينکه خلقت شش روزه آسمان‌ها و زمين (کيهان)، خلقت انسان و سکونت‌گاهش در طبيعت و نيز اراده الهي درباره روز جزا نقش‌هايي مهم در قرآن ايفا مي‌کنند، مؤلف با اشاره به اينکه ارزش اشارات کيهان‌شناسي و گزارش‌هاي کيهان‌زايي تنها با مشاهده کارکرد ساختاري آن در چهارچوب زمينه خاص کلام يعني سوره آشکار مي‌شود و نيز اين مطلب که اظهارت کيهان‌شناختي قرآني داراي اهداف الهي و شناخت آفريدگار و انگيزه‌اي براي شکر و سپاس انسان هستند، در مجموع می توان گفت: خلقت آسمان‌ها و زمين فرآيندي خارق العاده است که در شش دوران انجام يافته است؛ هم چنین با توجه به آيات و روايات، تعداد هر کدام از آسمان‌ها و زمين به عدد هفت بالغ مي‌شود که ما فقط به صورت حسي آسمان زينت يافته با ستارگان و مصابيح و زمين مسکوني را درک کرده و روي آن زندگي مي‌کنيم؛ و نیز تفاوت مهم پژوهش‌هاي مستشرقان و انديشمندان مسلمان به ويژه شيعه در آن است که تشيع براي تفسير آيات مربوط به کيهان‌شناسي و خلقت آسمان‌ها و زمين و مواد و محتواي آنان از احاديث نوراني اهل بيت (ع) کمک مي‌طلبد تا هم به حقايق نهفته شده در آنها پي ببرد و هم با درک و تلقي عاقلانه در ورطه خيالات و گمراهي‌ها و گمانه‌زني‌هاي نادرست و سليقه‌اي گرفتار نشود. کليدواژگان: قرآن، کيهان‌شناسي، کيهان‌زايي، خلقت، آسمان و زمين.

---

همه شخصیتهای رمانها نامی دارند که ممکن است با نگاهی اجمالی ارزش واقعی آن نام تجلی پیدا نکند. شخصیت همچنین در نخستین ظهور خود در داستان، بر خواننده تاثیر ویژه ای می گذارد که فقط با تحلیلی دقیق می توان به ارزش واقعی آن پی برد. هر چند نویسندگان نقشهای مختلفی به هر یک از شخصیتهای خود در قسمتهای مختلف رمان می دهند، با این همه، نخستین ظهور شخصیت در اثر، از همه مهمتر است زیرا ممکن است بر درک خواننده از این شخصیت تاثیر به سزایی بگذارد. هدف از ارایه این مقاله که با مطالعه بر شخصیتهای سووشون اثر سیمین دانشور شکل گرفته، یافتن ارتباطهای احتمالی میان نام و نقش شخصیت از یک سو و نخستین ظهور و نقش آن از سوی دیگر است.

نظم، برخلاف شعر، وزن و قافیه و بسیاری چیزهای دیگر دارد اما از آن حال و روح شعر در آن خبری نیست. از این دیدگاه، در مثنوی مولوی به ندرت ابیاتی یافت می شود که از ویژگی های شعری تهی باشد. در حالی که این کتاب اساساً به منظور القای مفاهیم عالی عرفانی فراهم آمده است و در این گونه آثار بهره گرفتن از عنصر خیال و پرداختن به استعاره و مجاز که لازمه شعر ناب باشد ضرورتی ندارد. این مقاله، در مقایسه ای با دیگر آثار گرانسنگ عرفانی از قبیل حدیقه سنایی و مصیبت نامه عطار، تفاوت مثنوی با این آثار از لحاظ برخورداری از شعریت و خیال انگیزی در بیان مطلب را باز می نماید و نقاط اوج و فرود مثنوی و عوامل مؤثر در این اوج و فرود را نشان می دهد.

---