جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اسلام براي ايجاد آرامش و فراهم نمودن سعادت خانواده، احکام خاصي را براي روابط متقابل زوجين وضع نموده است. "نشوز" که به‌معناي نافرماني و سرپيچي از وظايف واجبي است که براي زوجين تعيين گرديده، يکي از مسايلي است که مي‌تواند بنيان خانواده را متزلزل نمايد؛ و البته داراي ابعاد مختلفي است که پژوهش حاضر با روش توصيفي و تحليلي، به بررسي ابعاد فقهي و حقوقي آن پرداخته است. زوجين در هنگام نشوز، نوعي بلندپروازي و برتربيني از خود نسبت به ديگري نشان مي‌دهد که باعث تضييع حقوق طرف مقابل مي‌شود. زوجه در صورت نافرماني، ابتدا نصيحت مي‌شود، و سپس شوهر مي‌تواند بستر خود را جدا نمايد، و در قدم سوم مي‌تواند زوجه را تنبيه کند. مهم‌ترين مجازاتي که براي نشوز زوجه در فقه اسلامي مقرر گرديده، سقوط کامل نفقه مي‌باشد. البته از اين چهار مجازات، دو نوع اول مربوط به مرحله آشکار شدن نشانه‌هاي نشوز، و دو نوع ديگر مربوط به زمان تحقق نشوز مي‌باشد. و اما در صورت نشوز زوج، همسر او مي‌تواند به حاکم شرع مراجعه نمايد و محکمه قضايي، زوج ناشز را ملزم به پرداخت نفقه مي‌کند. و يا بنا به درخواست زوجه در صورت عسر و حرج، حاکم مي‌تواند او را در غياب شوهرش مطلقه نمايد. حقيقت و تعريف نشوز در زوج و زوجه يکسان نيست؛ عدم تمکين در مسايل زناشويي، عدم اطاعت از شوهر، و خروج از خانه بدون اذن شوهر، از مواردي است که نشوز زن را محقق مي‌سازد. اما نشوز از جانب مرد، شامل عدم اهتمام به مسايل خاص زناشويي، ترک نفقه، سوء معاشرت، قصد طلاق زوجه بدون سبب، و عدم رعايت عدالت ميان همسران مي‌شود. همچنين اگر نشوز از هر دو طرف تحقق پيدا کند، شقاق ناميده مي‌شود، و در اين صورت حاکم شرع بايد يک داور از طرف زوج و يک داور از طرف زوجه انتخاب نمايد تا مشکل آنان را حل کنند.

چکیده ندارد.