جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: امروزه دین در سیاست جهانی رواج دارد و نظریه روابط بین الملل در درک و تبیین این پدیده تلاش می کند. هدف این پژوهش منحصر به فرد معرفی الهیات سیاسی به عنوان ابزاری مناسب برای مطالعه روابط بین الملل است. مطابق با الهیات سیاسی کارل اشمیت، که بیان می کند مفاهیم سیاسی مدرن مفاهیم الهیاتی سکولار شده هستند، این اثر مبانی «سکولار» نظریه روابط بین الملل معاصر را زیر سوال می برد. بنابراین، مبانی مسیحی رشته روابط بین‌الملل را آشکار می‌کند و برخی از اساسی‌ترین عناصر نظری آن، مانند نگاه سکولار آن به دین را به‌عنوان بخشی از «غیرعقلانی»، خدایی‌اش از شکل سیاسی دولت ملت، نقد می‌کند. و نفی خداباوری در درک مسئولیت پذیری در سیاست جهانی. نتیجه این است که چگونه روابط بین الملل و مطالعات آن از تخیل سیاسی الهیات مسیحی رشد کرده است. این برای هر کسی که علاقه مند به رویکردهای انتقادی در این زمینه و همچنین در سیاست و مذهب، نظریه سیاسی، و الهیات سیاسی است جذاب خواهد بود.

ترجمه ماشینی: با بی ثبات کردن مفروضات غالب در مورد ماهیت دین، اکنون نیاز به توسعه روش های جدید تفکر در مورد این پدیده همیشه حاضر در سیاست جهانی وجود دارد. این کتاب رویکرد جدیدی را برای درک دین و رابطه آن با سیاست در غرب و در سطح جهانی برای روابط بین الملل ترسیم می کند.

مسئله رابطه دین و سیاست بدون تردید یکی از مسائل مهم در حوزه اندیشه‌های اجتماعی و سیاسی در بین اندیشمندان مسلمان است. برخی با رد هرگونه رابطه میان دین و سیاست دخالت هر یک از آن‌دو در حوزه وظایف دیگری را منجر به اضمحلال هر دو طرف می‌دانند. نویسنده در این کتاب از جایگاه حمایت از رابطه دین و سیاست به دنبال فهم و تشریح این موضوع است که اسلام در زمینه ارتباط آن با سیاست یک استثناست و در مقایسه با سایر ادیان مانند مسیحیت منابع غنی‌تری را برای افرادی که درگیر سیاست هستند در اختیار می‌گذارد.

ترجمه ماشینی: روشنگری لیبرال و نیز چپ رادیکال تر هر دو به طور سنتی با دین به عنوان یک نیروی ارتجاعی در سیاست مخالفت کرده اند، دیدگاهی که در شناسایی سیاست دین به عنوان تئوکراسی بنیادگرا به اوج خود رسیده است. اما اخیراً تعدادی از متفکران - آگامبن، بدیو، تابوس و به‌ویژه سیمون کریچلی- شروع به کشف تعامل سازنده‌تری از امر دینی و سیاسی کرده‌اند که در آن دین به‌عنوان شکل ممکن یا حتی ضروری رهایی انسان ظاهر می‌شود. مقالات این مجموعه، برگرفته از کارگاهی است که در و با سیمون کریچلی در دانشگاه تگزاس در سن آنتونیو در فوریه 2010 برگزار شد، راه‌هایی را بررسی می‌کند که در آن مواجهه دین با سیاست نه تنها سیاست، بلکه خود دین را نیز تغییر می‌دهد و آن را به شکلی درمی‌آورد. مذاهب مختلف سیاسی، از جمله نه فقط متافیزیک دینی بدعت‌گذار، بلکه آنچه کریچلی به عنوان دین غیر متافیزیکی، یعنی ایمان بی‌ایمانان، توصیف می‌کند. با شروع از شجره نامه خود کریچلی از ایمان پولین، مقالات این مجموعه به بررسی و دفاع از برخی از مذاهب سیاست و مفاهیم آنها می پردازد. کوستیکا براداتان پیامدهای جایگزینی طنز کریچلی به جای تراژدی را به عنوان وسیله ای برای حداقل فاصله گذاری مورد نیاز برای هر سیاستی به زبان می آورد. جیل استافر دینداری غیر متافیزیکی کریچلی را با روایت چارلز تیلور از مسیحیت مقایسه می کند. آلیستر ولچمن الهیات سیاسی مرزها را بر اساس عمل بی‌زمان آفرینش خدا باز می‌کند. آن اوبیرن دیالکتیک ظریف بین آداب و اخلاق را در اخلاق سیاسی روسو بررسی می کند. رولاند شامپاین یک دین غیر متافیزیکی مهربان را در مقوله منفرد سیاسی آرنت می بیند. دیوید پاناژیا اخلاقیات کریچلی را به عنوان مبنایی برای پیوند سیاسی غیر متافیزیکی معرفی می کند. فیلیپ کوادریو در مورد پیامدهای سیاسی «آنارشیسم عرفانی» کریچلی تعجب می کند و تینا چنتر مکان اولیه سنت غربی را که در آن امر سیاسی و مذهبی تلاقی می کنند، داستان آنتیگون، تفسیرهای فلسفی فرعی داستان (مسلط) را بازخوانی می کند. توسط خوانش هگل) با استفاده از مجموعه ای از تخیل مجدد نمایشنامه پسااستعماری. این مجموعه با مصاحبه ای با سایمون کریچلی به پایان می رسد که موضوعات کارگاه را در پرتو رویدادهای سیاسی اخیرتر بررسی می کند: بهار عربی و ظهور و سقوط جنبش اشغال.