جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

---

‫آموزه تثليث که از اصول دين مسيحيت شمرده مي‌شود، خداوند را داراي سه اقنوم متمايز و داراي الوهيت کامل به‌نام‌هاي پدر، پسر و روح‌القدس مي‌داند که در ذات خود، داراي جوهر واحد است. پژوهش حاضر با روش تاريخي تحليلي، چگونگي شکل‌گيري آموزه تثليث و شيوه توجيه آن از سوي مسيحيان را مورد بررسي قرار مي‌دهد. گزينه توحيد را مسيحيان از يهوديت به ارث برده‌اند ولي مفهوم تثليث را از فلسفه و فرهنگ يوناني اخذ کرده‌اند. در باور آن‌ها عيسي‌(، کلمه متجسد خداست که از طرف خداي پدر، مأموريت يافت تا به‌واسطه روح‌القدس در رحم مريم قرار گيرد و در جسم انسان ظاهر شود، و پس از نبوتش براي برداشتن گناه نخستين انسان، خود را فديه کند. چندين قرن بعد از مسيح، فرهنگ چندخدايي يونان به کمک برخي از اصطلاحات موجود در کتاب مقدس مانند "پسر خدا"، و همچنين تبليغات گسترده فردي به‌نام "پولس"، زمينه‌هاي شکل‌گيري و گسترش تثليث را در مسيحيت فراهم آورد؛ اين مسأله تا مدت‌ها با مباحث و کشمکش‌هاي خونين در جوامع مسيحي همراه بود و قرائت‌هاي مختلفي از اين آموزه در ميان مسيحيان پديد آمد، اما تبيين و تفسيرهاي چندگانه از وجود واحد بسيط، اساساَ متضاد بوده و در هيچ‌يک از جوامع علمي بشر، قابل توجيه نيست. به‌علاوه، عهد جديد هم به صراحت موضوع تثليث را بيان نکرده است و در نتيجه، پذيرش آن براي نسل‌هاي جديد که بايد کتاب مقدس را بخوانند و ايمان بياورند ظاهراَ ممکن نيست. قرآن کريم هم حضرت عيسي‌( را يکي از رسولان خداي يکتا مي‌داند، و با صراحت، مسأله تثليث را رد کرده و مسيحيان را به‌خاطر اين اعتقاد مورد نکوهش قرار مي‌دهد. از منظر قرآن، تولد غيرطبيعي عيسي بن مريم، سبب نمي‌شود تا او پسرخدا باشد، زيرا خلقت او عجيب‌تر از خلقت حضرت آدم‌( نيست. هيچ‌کس پيوند وجودي، نسبي و فعلي با خداوند ندارد و او در همه امور هستي به‌تنهايي "صاحب امر" است و همه هستي مخلوق اوست.