جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف مطالعه حاضر بررسی تأثیر شایستگی محسوس مدیریت عالی بر پایداری زیست‌محیطی استارت آپها استان مازندران با نقش میانجی شبکه‌های تجاری است. این تحقیق ازلحاظ هدف کاربردی و ازنظر روش گردآوری داده‌ها توصیفی بوده است. جامعه هدف این پژوهش 118 نفر از مدیران شرکت‌های نوپا فعال شهرک‌های صنعتی استان مازندران هستند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه‌های استاندارد می‌باشد که با طیف 5 ارزشی لیکرت سنجیده شده، بوده است. روایی محتوایی این پرسشنامه به تأیید خبرگان این حوزه رسید. آمار توصیفی از طریق نرم‌افزار SPSS و آمار تحلیلی از طریق روش مدل‌سازی معادلات ساختاری (SEM) و با استفاده از نرم‌افزار SmartPLS بررسی‌شده است. یافته‌های پژوهش نشان داده که شبکه‌های تجاری مبتنی بر رابطه تأثیر مثبت و معناداری بر پایداری زیست‌محیطی دارد و میان شایستگی‌های محسوس مدیریت عالی و پایداری زیست‌محیطی نقش میانجی ایفا می‌کند.همچنین نتایج نشان می‌دهد که شایستگی محسوس مدیریت عالی تأثیر مثبت و معناداری بر پایداری زیست‌محیطی و شبکه‌های تجاری مبتنی بر رابطه دارد.

‫غنا به آواز برخاسته از حنجره انساني اطلاق گرديده، و موسيقي به آوايي گفته مي‌شود که با نواختن، دميدن و يا کوبيدن در آلات موسيقي ايجاد مي‌شود. از مجموع تعاريف ارايه شده توسط فقها مي‌توان اين حکم را استنتاج نمود که هر صداي مطربي، غنا مي‌باشد. فقهاي شيعه درباره غنا سه ديدگاه مبتني بر حرمت، اباحه و تفصيل را مطرح کرده‌اند؛ مستند قائلين به حرمت غنا شامل آيات قرآن، روايات و اجماع فقها مي‌باشد. اما قائلين به اباحه، دلالت آيات را کافي ندانسته، و احاديث را ناظر به نوع خاصي از غناي رايج در زمان خلفاي بني‌اميه و بني‌عباس دانسته، و اجماع فقها را نيز مدرکي انگاشته‌اند. اين گروه با استناد به دسته ديگري از روايات، که درباره زيبا تلاوت کردن قرآن و جواز اجر کنيزان آوازخوان در عروسي به شرط عدم اختلاط مي‌باشد، و نيز به اصل اباحه تمسک نموده و حکم به حليت غنا کرده‌اند؛ مگر در مواردي که با محرمات خارجي همراه گردد. گروه سوم از فقها، بعد از بررسي ادله قدما در مبحث غنا، قايل به تفصيل شده‌اند. شيخ انصاري حرمت غنا را به‌خاطر لهويت دانسته، و امام خميني( شأنيت ايجاد اطراب را دليل حرمت دانسته است. اما به نظر مي‌رسد که نه مطلق صداي مطرب، بلکه نوعي از غنا و موسيقي که موجب تحريک قواي شهواني انسان مي‌گردد حرام باشد. فقهاي اهل سنت نيز مانند فقهاي اماميه، همين سه ديدگاه را مطرح کرده‌اند. البته آن دسته از فقهاي اهل سنت که غنا را حرام دانسته‌اند، حرمت آن را به‌خاطر محرمات بيروني مي‌دانند. در مجموع، از بررسي آراي فقهاي فريقين اين نتيجه حاصل مي‌شود که ادله از توانايي لازم براي دلالت بر حرمت مطلق غنا برخوردار نيست. بنابر اين، مي‌توان گفت که فقط غناي مطرب، که محرک و مهيج قواي شهواني است، حرام مي‌باشد.