جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اولین دیدار معمولا دارای جذابیت بسیار و ایفاگر نقشی مهم در داستان است. هدف از این پژوهش، مطالعه این صحنه در سه اثر متعلق به ادبیات فارسی یعنی بیژن و منیژه، ویس و رامین، لیلی و مجنون با الهام گیری از روش ژان روسه است. دو گروه از عناصر تشکیل دهنده داستان در این تحقیق مطالعه می شوند: نخست نشانه های زمانی و مکانی، سپس عناصر پویای داستان که شامل تاثیرگذاری، تبادل پیام و بالاخره وصال می باشد و زنجیره نقل داستان به آن وابسته است. بدین ترتیب این پژوهش، غنا و نو آفرینی آثار مورد نظر را به وضوح نشان داده و به شیوه خود جنبه معنوی و عرفانی عشق را در شعر کلاسیک فارسی نمایان می سازد.

مقاله حاضر در نظر دارد تا راهکارها و استراتژی هایی را مورد بررسی قرار دهد که بر اساس آن ایدئولوژی و دنیای ذهنی  عاطفی نویسنده در سطح گفته پردازی منعکس می شود. بدین منظور از رویکردی زبان شناختی و با تکیه بر اصول روایت شناختی نوینی که توسط ژپ لینت ولت ساخته و پرداخته شده بهره برده ایم.پرسش اساسی که شالوده تحقیق مزبور را تشکیل داده بدین گونه مطرح می گردد: ساختار روایتی اثر چگونه و تا چه میزان توانسته است در انعکاس خط مشی فکری نویسنده و نیز در بازنمود جهان حسی  عاطفی نویسنده مشارکت داشته باشد؟ چه تکنیک ها و استراتژی هایی از سوی نویسنده انتخاب شده تا خواننده جذب نظام فکری نویسنده شده و در نهایت با گزینش دنیای ذهنی عاطفی خالق اثر، با وی همراه و همصدا شود؟ و نهایت اینکه تاثیر تکنیک های روایتی مزبور بر میزان و نحوه پذیرش خواننده چیست؟

---