جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در اين تحقيق، موارد و محدوده اطاعت از والدين و محبّت و نيکي به آن‌ها بر اساس قواعد فقه و شرع اسلام مشخص شده است. نويسنده در سه فصل احکام پنج گانه، اعم از وجوب، استحباب، کراهت، حرمت و اباحه را که به نيکي نسبت به پدر و مادر و عاق والدين مربوط مي‌باشد بررسي کرده و حکم شرعي مورد يا مواردي را که اطاعت از والدين با اطاعت از خداوند متعال متعارض باشد نيز، تبيين نموده است. در فصل اول، حکم شرعي اطاعت از والدين و حرمت عاق والدين (ناراضي کردن آنان و ايذا و بي‌احترامي به ايشان) مطرح شده و واجباتي که انجام دادن آن‌ها به اذن والدين و عدم ممانعت آنان متوقف مي‌باشد، معرفي شده است. در فصل دوم، مواردي از اطاعت والدين که با ترک واجب معارض نبوده، يا مستلزم انجام دادن کارهاي حرام نشود بيان گرديده و رواياتي در اين زمينه، به ويژه در باره اطاعت از مادر و احترام او نقل شده است. در فصل سوم، به اموري اشاره شده است که موجب اطاعت والدين و از بين رفتن عاق آن ها مي‌شود. اهم اين امور عبارتند از: مصاحبت مطلوب با آنان، تشکر از والدين، احسان و نيکي به آنان در زمان حيات آن‌ها و پس از مرگ ايشان، لزوم احسان به والدين و اطاعت از آن‌ها (حتي در صورتي که مؤمن نباشند)، وجوب نفقه و تکفل آن‌ها، وجوب قضاي عبادات فوت شده والدين بر فرزندان (پسر بزرگ و فرزند بزرگ) خانواده و محدوده وجوب اطاعت از آنان در دوران حيات ايشان و... نويسنده در هر يک از موارد پيش گفته شده به روايات معصومين استناد کرده است.

‫در اين پژوهش دليل عرف در اجتهاد و نقش آن در موضوع و حکم شرعي مشخص شده و مقّومات عرف و عوامل مؤثر در تحقق عرف و اعتبار يا عدم اعتبار عرف به عنوان يک منبع و مصدر مستقل فقهي مورد بحث و بررسي فقهي قرار گرفته است. نويسنده در قالب سه فصل ميزان نياز يک فقيه به عرف را مشخص کرده و نقش عرف را در اجتهاد از منظر فقهاي شيعه و اهل سنت با يکديگر مقايسه نموده است. در فصل اول، نويسنده مباحث مقدماتي در زمينه نياز يک فقيه به عرف در فهم نصوص ديني و تدوين مباحث فقهي و تنقيح مناط حکم شرعي را ارائه کرده و برخي از اصطلاحات و لغات تحقيق مانند عرف، عادت، سيره عقلايي، سيره متشرعه، اجماع، قانون سنن و آداب اجتماعي را شرح داده است. آن گاه مقّومات عرف و شروط و اقسام آن بيان شده و ارکان عرف، عوامل مؤثر در تحقق عرف، شروط اعتبار عرف در فقه و تقسيمات عرف، اعم از عرف صحيح و فاسد، عرف عام، عرف خاص، عرف حادث، عرف مقارن، عرف متأخر، عرف مسلم و غير مسلم، عرف ثابت، عرف متبدّل، عرف مطرّد، عرف مساوي، عرف قولي، عرف عملي، عرف ارتکازي، عرف دقيق و عرف مسامحي را بيان کرده است. در فصل دوم، نويسنده مصدريت و مبنع بودن عرف براي استنباط حکم شرعي را بيان نموده و اقوال مهم در حجيت عرف نزد اهل سنت و ادله آن را آورده و ادله قائلان به حجيت اعتبار عرف در فقه را به صورت جداگانه تجزيه و تحليل کرده است. وي در فصل سوم، نقش عرف در تنقيح موضوعات احکام و نقش آن در تحديد عناوين وارد شده در نصوص شرعي را تبيين نموده و نمونه‌هايي از نقش آن در تبيين موضوعات و شرايط آن را ذکر کرده است.

تصادفات رانندگی و تلفات ناشی از آن در حال حاضر به صورت یک معضل در سطح جهان مطرح است. این مسئله به خصوص در کشورهای در حال توسعه و از جمله کشور ایران اهمیت بیشتری پیدا نموده است. از آن جا که در مدیریت صحیح یک حادثه، ارگان‌ها و سازمان‌های گوناگونی دخیل هستند، دسترسی به اطلاعات واحد و به روز اولین گام مهم در جهت برقراری ارتباط بین ارگان‌های درگیر و مدیریت بهینه تصادفات می‌باشد. اما همواره ناهمگونی‌ها و تفاوت‌های ساختاری و معنایی داده‌ها و سرویس‌ها موانع مهمی در یکپارچه سازی اطلاعات ایجاد می‌کنند. هدف از این تحقیق، حل مشکلات تعامل پذیری به کمک تلفیق فناوری‌های موجود در حوزه‌ی وب سرویس‌ها و سرویس‌های مکانی با فناوری‌های حوزه‌ی وب معنایی می‌باشد. بر اساس این هدف، سامانه‌ی شناسایی و اطلاع رسانی نقاط حادثه خیز جاده‌ها مبتنی بر معماری سرویس‌گرا طراحی گشته است. در این سامانه جهت برقراری تعامل پذیری معنایی از آنتولوژی ‌ -که ابزاری از وب معنایی است- برای غنی سازی داده‌ها و سرویس‌ها به معنا استفاده شده است. بدین ترتیب که یک آنتولوژی شامل مفاهیم مرتبط با حوزه‌ی تصادفات جاده‌ای و روابط بین آن‌ها طراحی گشته و نشان داده می‌شود که سامانه طراحی شده قابلیت ذخیره‌ی داده های موجود در سازمان‌های دیگر را، که دارای آنتولوژی متفاوتی می‌باشند، دارا است. همچنین یک وب سرویس مکانی منطبق با استانداردهای OGCپیاده سازی شده و با حاشیه نویسی معنایی آن، وب سرویسی مبتنی بر آنتولوژی ایجاد شده است. نتایج این تحقیق نشان می‌دهد که تلفیق فناوری وب سرویس و چارچوب OGC از یک طرف، و آنتولوژی‌ها از سوی دیگر می‌تواند نقش مهمی در مدیریت واحد و هماهنگ حوادث حمل و نقل جاده ای داشته و تعامل پذیری را هم در سطح معنایی و هم در سطح نحوی برقرار سازد.