جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫عمر بن خطاب از کساني است که ديدگاه‌هاي متفاوتي پيرامون شخصيت و عملکرد او مطرح شده است. اين تحقيق در پي آن است تا با استفاده از کتب اسلامي و البته با محوريت منابع اهل سنت، به تبيين شخصيت و عملکرد عمر بپردازد. در منابع تاريخي نقل شده است که عمر بن خطاب داراي اخلاقي تند و خشن بوده و همواره باعث آزار ديگران مي‌گرديد. او در ابتدا بت‌پرست بود و پس از گذشت چندين سال از بعثت پيامبر(ص) ، به اسلام گرويد. عمر در مواضع گوناگون با ترديد در تصميمات رسول خدا، اقدام به اعتراض نموده است. مخالفت با صلح حديبيه، قضيه اسراي بدر و مخالفت با عفو ابوسفيان در جريان فتح مکه از نمونه‌هاي اين مدعا مي‌باشد. در روزهاي پاياني حيات پيامبر گرامي اسلام(ص) ، عمر مانع نگارش وصيت بسيار مهم آن حضرت گرديد، و بعد از وفات رسول خدا، او نقش کليدي و اثرگذاري در انحراف جامعه اسلامي از تبعيت رهبر واقعي مسلمانان ايفا نمود. پيدايش فاصله طبقاتي، تبعيض نژادي، و نفوذ بني‌اميه در مناصب حکومتي، بخشي از پيامدهاي منفي دوران خلافت عمر بود. او بسياري از احکام اسلامي را تغيير داد و اين امر حاکي از آن است که شايد او براي خود نوعي حق تشريع قائل بوده است. تصرف در اذان، تحريم نکاح متعه، نماز ميت با چهار تکبير، جائز دانستن سه طلاق در يک مجلس و تغيير دادن مقام ابراهيم برخي از اين موارد است. البته اعتقاد به نقصان قرآن نيز جزء مواردي است که از او نقل کرده‌اند. در زمان عمر علاوه بر آن‌که نگارش و نقل احاديث ممنوع گرديد، کساني مانند کعب الاَحبار يهودي، که در ظاهر اسلام آورده بودند، اجازه يافتند تا آزادانه به نشر اعتقادات خود در پوشش تفسير قرآن و... بپردازند. اگرچه در کتب اهل سنت، فضايل بسياري درباره عمر يافت مي‌شود، اما دلايل فراواني بر جعلي‌بودن اين فضايل اقامه شده است.