جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

به‌درستی که نبوغ قوة نوآوری است که آدمی از رهگذر آن شایستگی اکتشاف جدید در علم یا تولید آثار هنری اصیل را کسب می‌کند. ممکن است ما ذوق، حکم یا دانش را به فردی که فاقد توان نوآوری است نسبت بدهیم؛ اما نمی‌توانیم او را فردی دارای نبوغ برشمریم. برای تعیین اینکه آن شخص تا چه اندازه برازندة این ویژگی است، باید تحقیق کنیم که آیا او اصل جدیدی را در علم کشف کرده یا هنر جدیدی آورده است یا هنرهایی را که قبلا به‌کار رفته‌اند به درجة بالاتری از کمال نسبت به آثار استادان پیشین رسانده است؟ یا دست‌کم آیا او در زمینه‌های علمی، اکتشافات پیشینیانش را بهبود بخشیده است و اصول شناخته‌شدة قبلی را به سطح بالاتری از انسجام منطقی رسانده یا نتایج پیش‌تر ناشناختة آن اکتشافات را پی گرفته است؟ یا در حوزة هنر، آیا اثر جدیدی طراحی کرده است که متفاوت با اسلافش-نه لزوما برتر از آن‌ها-باشد؟ هر چیزی که فاقد این ویژگی‌ها باشد، تقلیدی کوته‌بینانه یا تلاشی بی‌حاصل و جان‌کندن است و چون متضمن نوآوری نیست، حتی اگر شامل هر ظرفیت، مهارت یا مجاهدتی باشد، گواهی بر نبوغ آن فرد نخواهد بود.

کتاب «اپیکور و هنر خوش باشی» نشر سفیر و یا «درمان رنج های بشر» که توسط نشر خوب به چاپ رسیده است نوشته‌ی جان سلرز، به خواننده می‌آموزد که چگونه از دیدگاه‌های اپیکور، فیلسوف یونانی، به دنبال خوشبختی و آرامش درونی باشد. این کتاب نه تنها درباره‌ی تاریخ و فلسفه بحث می‌کند، بلکه رویکردی کاربردی به مسائل روزمره و معاصر دارد و به خوانندگان کمک می‌کند تا در دنیای پیچیده امروزی، زندگی‌ای آرام‌تر و معنادارتر داشته باشند.این کتاب بر پایه‌ی چهار اصل اساسی که اپیکور برای رسیدن به زندگی خوش‌بخت پیشنهاد کرده، استوار است. این چهار اصل عبارتند از: 1. دیدگاه‌های نادرست را رد کن: اپیکور بر این باور بود که بسیاری از نگرانی‌ها و ترس‌های ما ناشی از باورهای نادرستی است که در ذهن خود ساخته‌ایم. این کتاب به خوانندگان نشان می‌دهد که چگونه با رد این باورها، می‌توان به آرامش بیشتری دست یافت. 2. نیازهای اصلی خود را بشناس: اپیکور معتقد بود که خوشبختی با تأمین نیازهای اصلی و ساده زندگی به دست می‌آید، نه با پیروی از خواسته‌های بی‌پایان و مادی. کتاب به بررسی این نیازهای اصلی و چگونگی تأمین آن‌ها می‌پردازد. 3. لذت‌های طبیعی را درک کن: اپیکور بر این باور بود که لذت‌های ساده و طبیعی، مانند لذت از دوستی و طبیعت، می‌توانند منبع عمیقی از خوشبختی باشند. کتاب راه‌هایی را برای کشف و قدردانی از این لذت‌ها ارائه می‌دهد. 4. ترس از مرگ را کاهش ده: اپیکور معتقد بود که ترس از مرگ یکی از موانع اصلی خوشبختی است. کتاب توضیح می‌دهد که چگونه می‌توان با این ترس مواجه شد و آن را کاهش داد. «اپیکور و هنر خوش باشی» بیش از آنکه تنها یک کتاب تاریخی یا فلسفی باشد، یک راهنمای عملی برای زندگی بهتر است. سلرز با تلفیق دقیق بینش‌های اپیکور با مثال‌ها و تمرین‌های عملی، کتابی جذاب و قابل دسترس برای خوانندگان عصر حاضر فراهم آورده است. این کتاب برای کسانی که به دنبال درک عمیق‌تری از فلسفه اپیکور هستند و همچنین کسانی که می‌خواهند تأثیرات این فلسفه را در زندگی شخصی خود به کار ببرند، بسیار مفید است. نقد‌ها به طور کلی بر این باورند که جان سلرز توانسته است فلسفه‌ی اپیکور را به زبانی ساده و قابل فهم برای عموم مردم بیان کند و در عین حال، به اصالت و دقت علمی وفادار بماند. در نهایت، «درمان رنج های بشر» کتابی است که به خواننده کمک می‌کند تا با نگرشی جدید به زندگی بنگرد و از آموزه‌های اپیکور در راستای رسیدن به خوشبختی و آرامش درونی بهره ببرد.

حضور آگاهانه هیچ مقاومتی در برابر هیچ ظاهری نمی شناسد و به همین ترتیب ، خود خوشبختی است. مانند فضای خالی یک اتاق نمی توان مزاحمت ایجاد کرد و بنابراین ، خود آرامش است. مانند این صفحه ، این صفحه از نزدیک با هر آنچه در آن قرار دارد یکی است و بنابراین خود عشق است. و مانند آبی که تحت تأثیر شکل موج قرار نگرفته است ، این یک آزادی خالص است. شادی بی دلیل ، آرامش ناپایدار ، عشقی که هیچ نقطه مقابل و آزادی را در قلب همه تجربه ها نمی شناسد ... این طبیعت همیشه موجود شما در هر شرایطی است. «حضور» با عنوان فرعی هنر صلح و خوشبختی ، کتابی عمیق با قدرت بسیار زیاد است و بدیهی است که ثمره سالها تأمل است. این دو جلد با هم یک بررسی بی امان و کاملا کامل از ماهیت تجربه هستند ، و با برتری مطلق و تجزیه و تحلیل دقیق بی رحمانه ، هر بعد از وجود را کاوش می کنند. دقت و شفافیت آنها برای آن دسته از خوانندگانی که آماده گام های بعدی در برداشتن حجاب جدایی هستند بسیار هیجان انگیز خواهد بود و من گمان می کنم این یک کلاسیک معنوی شود که خوانندگان به آرامی آن را بچشند و بارها و بارها به آن بازگردند.

حضور آگاهانه هیچ مقاومتی در برابر هیچ ظاهری نمی شناسد و به همین ترتیب ، خود خوشبختی است. مانند فضای خالی یک اتاق نمی توان مزاحمت ایجاد کرد و بنابراین ، خود آرامش است. مانند این صفحه ، این صفحه از نزدیک با هر آنچه در آن قرار دارد یکی است و بنابراین خود عشق است. و مانند آبی که تحت تأثیر شکل موج قرار نگرفته است ، این یک آزادی خالص است. شادی بی دلیل ، آرامش ناپایدار ، عشقی که هیچ نقطه مقابل و آزادی را در قلب همه تجربه ها نمی شناسد ... این طبیعت همیشه موجود شما در هر شرایطی است. «حضور» با عنوان فرعی هنر صلح و خوشبختی ، کتابی عمیق با قدرت بسیار زیاد است و بدیهی است که ثمره سالها تأمل است. این دو جلد با هم یک بررسی بی امان و کاملا کامل از ماهیت تجربه هستند ، و با برتری مطلق و تجزیه و تحلیل دقیق بی رحمانه ، هر بعد از وجود را کاوش می کنند. دقت و شفافیت آنها برای آن دسته از خوانندگانی که آماده گام های بعدی در برداشتن حجاب جدایی هستند بسیار هیجان انگیز خواهد بود و من گمان می کنم این یک کلاسیک معنوی شود که خوانندگان به آرامی آن را بچشند و بارها و بارها به آن بازگردند.

«یک زندگی...» در مقامِ کتاب گزینشِ برخی از اساسی‌ترین آثار دلوز با نظر به مبانیِ تفکر او و دقایقِ ملتهب آن است. این گزیده از مقاله‌ها، نشست‌ها، گپ‌وگفت‌ها، یا نامه‌هایی تشکیل شده که نقشِ مهمی در فهمِ حیاتِ فلسفی او بازی می‌کنند. اما «یک زندگی...» در مقامِ مفهوم نشانگرِ سعادتِ تمام‌وکمال است: ولگردی بدنام که همه از او متنفرند، در حالی که دراز افتاده و به حال مرگ است، پیدا می‌شود. همگان برای کوچک‌ترین نشانه‌ی زندگی در وی از خود اشتیاق، احترام و حتی عشق بروز می‌دهند. همه به تقلا می‌افتند تا وی را نجات دهند، تا آنجا که این مفلوک در عمیق‌ترین حالت بیهوشی نیز چیزی لطیف و شیرین را حس می‌کند که در جانش می‌نشیند. ولی وقتی که به زندگی باز می‌گردد، نجات‌دهندگانش سردتر می‌شوند، و خودش نیز دوباره فرومایه و زننده. میان زندگی و مرگ او دقیقه‌ای است که تنها به یک زندگیِ در حالِ بازی با مرگ تعلق دارد

مجموعهٔ فکرآورد فرصتی است برای آشنایی مخاطبان فارسی‌زبان با آرای فیلسوفان بزرگ از رهگذر هم‌آوردی‌های فکری رو در روی ایشان. بسیاری از فلاسفه عصر حاضر در نامه‌ها و مقالات خود به گفتگوها و مجادلات فلسفی می‌پردازند. گفتگوهایی جذاب و بحث‌برانگیز که گاهی به نزدیکی و تعدیل آرای آنان می‌انجامد، گاهی تلاش‌هایی نافرجام برای رسیدن به تفاهم است و گاهی هم شکاف‌های فکری میان آنها را افزایش می‌دهد. مقالات این مجموعه که مجادلات و مقالات و نامه‌های دو فیلسوف معروف معاصر، یورگن هابرماس و ریچارد رورتی، به شیوه‌ای گزینش شده که به موجزترین شکل گره‌گاه‌های مجادلات فلسفی میان فیلسوفان بزرگ را از زبان خودشان و در بحبوحهٔ جدل فلسفی نشان دهد. مقالاتی نیز از برخی مفسّران در توصیف دقیق‌تر این مجادلات و واکاوی ظریف‌تر مواضع و لوازم آن‌ها در هر مجموعه گنجانده شده است.

پس از حملات 11 سپتامبر، پس از تهاجم به افغانستان و عراق و در اوج "جنگ علیه ترور"، ژان بودریار، متفکر جنجالی پست مدرنیست، کتاب "هوش شر" را نوشت. در پرداختن به لفاظی به اصطلاح «برخورد تمدن‌ها» بین غرب سرمایه‌داری و اسلام دینی بنیادگرا، این کتاب همچنین جمع‌بندی بسیاری از مهم‌ترین مضامین پروژه فلسفی بودریار را ارائه می‌کند. بودریار در اینجا بررسی می‌کند که چگونه لفاظی سیاسی نئولیبرالی فرهنگ‌های انسانی را به دو نیروی متضاد تقسیم می‌کند، یکی بر اساس مبادله نمادین، که دوگانه و متقابل است، و دیگری مبتنی بر مبادله پول و نشانه، که کلی‌کننده است. جوامع غیرغربی می توانند فرهنگ های نمادین واقعی و بادوام ایجاد کنند. اما سیستم جهان غرب، بر اساس منطق امپراتوری، برای ایجاد یک واقعیت یکپارچه و مهر و موم شده، طراحی شده است تا در سراسر جهان و تصویر آن بچرخد. اگر اولی تخریب ناپذیر و دومی غیرقابل مقاومت باشد، چه کسی می تواند برنده شود و پیروزی چگونه خواهد بود؟ ژان بودریار یکی از تأثیرگذارترین منتقدان فلسفی و فرهنگی است که امروزه همچنان می نویسد. کتاب‌های او شامل: جنگ خلیج‌فارس انجام نشد، آمریکا، اغواگری، نظم اشیاء و...

کتاب حاضر با هدف معرفی آلن بادیو، فیلسوف فرانسوی قرن بیستم میلادی تألیف گردیده است. آثار او را می‌توان در زمره رمان، شعر و اندرزنامه‌های سیاسی قرارداد که همه آن‌ها استدلال‌های فلسفی را با نظریه‌های ریاضی همراهی می‌کنند. حرف اصلی بادیو آن است که فلسفه همواره همان زندگی‌نامه فیلسوف است.

کتاب نامه های نیچه، اثری نوشته ی فردریش نیچه است که نخستین بار در سال 1921 به چاپ رسید. این مجموعه که دربردارنده ی بیش از دویست نامه از نیچه است، مکاتباتی ارزشمند درباره ی موضوعات مهم برای این فیلسوف—از جمله فلسفه، تاریخ، اخلاقیات، موسیقی و ادبیات—را ارائه می کند. در این کتاب همچنین، نامه هایی درباره ی زندگی شخصی نیچه وجود دارد که نشان دهنده ی فراز و نشیب های مختلف زندگی او هستند. در میان اسامی دریافت کنندگان این نامه ها، نام هایی همچون ریچارد واگنر، اروین رود، لو سالوم، مادر نیچه و خواهرش، الیزابت، به چشم می خورند. علاوه بر این ها، رو به وخامت رفتن سلامت روانی نیچه نیز در نامه ای بسیار تکان دهنده از فرانز اوربک آورده شده است.

طی سال هایی که از زمان نوشتن مقالات گردآمده در این مجموعه می گذرد، افق های فکری ام به تئاتر آکوسماتیک، رادیوی فانتاسمی، چشم اندازهای درآمیخته با زیباشناسی، و والایی مربوط به خوراک شناسی بسط یافته است. همچنان که ماه به ماه و گاهی روزبه روز، میان نوشتن، تئاتر، رادیو، عکس، نمایش عروسکی، آشپزی، میان تأمل و سفر، نظریه و عمل، پیش می رفتم و همچنان که این گذار گاهی درون خانه ام و گاهی در میان قاره ها اتفاق می افتاد، اغلب درباره ی پیوندهای بین این شورهای مختلف از خودم می پرسیدم و در شگفت می شدم. در نتیجه اندیشه هایی را که در پی می آید پیشنهاد می کنم؛ قطعا این ده اصل نه برسازنده ی طرح کلی یک اتوبیوگرافی عقلانی (یعنی خلاصه ای از شیوه های کارم) هستند، نه مانیفستی درباره ی شهریاری ناممکن. ۱. خاستگاه ها را تکثیر کنید. مولف نمرده است، بلکه به نحو فزاینده ای مرکززدوده شده است. تکثیر دیجیتالی باید در مقابل مادیت ناب قرار بگیرد. کوچ گری تنها در نسبت با ویژه بودن جایگاه های درنوردیده شده معنادار است. ۲. تکنیک ها را خنثی کنید. فرم های اندیشه همواره با تکنولوژی معوج می شوند. باید فتیش ها را نه سرکوب که به دقت تشریح کنیم. به انگل ها میدان دهیم، خنثای شان نکنیم؛ از ساز وکارهای اتصال کوتاه حمایت کنیم، درست شان نکنیم. ۳. به مداخله ها تن دهید. خود حضور عروسک گردان، عروسک را می آفریند. فرم عروسکْ، عروسک گردان را از فرم می اندازد. با درنظرگرفتن این رابطه ی صمیمانه و خودمانی، کارگردان یک انگل است، هرچند از نوع مولدش.