جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

امام حسین(ع) و رهبرى بحران از مکه تا کربلا بحران اختلالى است که از جهت سطح، کلسیستم و از جهت نوع فیزیکى یا نمادى، سیستم راتهدید کرده و به مخاطره مى‏اندازد. بحران ممکناست به دو صورت در جامعه به وجود آید، یکى درزمانى که کل سیستم از جهت مادى و فیزیکى تحتتاثیر قرار گرفته و حیات آن به مخاطره افتادهباشد؛ دیگر آنکه سیستم به جهت مسائل اعتبار وحیثیت اجتماعى و به طور نمادین دچار بحرانگردیده و به ورطه سقوط کشانده شود. بحران کربلااز نوع دوم محسوب‏مى‏شود. در این مقاله توضیح داده شده است که درمدیریت بحران موفق، سه عامل، نقش تعیین کنندهدارد که در نهضت کربلا به رهبرى امام حسین (ع)به روشنى نمایان است: ویژگى‏هاى رهبرى چون قاطعیت، هدف روشن،عقیده همراه با بصیرت، مشورت در امور و...ویژگى‏هاى پیرو چون وفادارى، مقاومت، شجاعتو... استراتژى و سیاسیت‏هاى مقابله چون داشتناطلاعات و خنثى کردن توطئه‏ها... نویسنده معتقداست امام حسین (ع) پس از عدم بیعت با یزید وحرکت از مدینه به دنبال شرائط مناسبى براىمبارزه با یزید بود که با توجه به مرکزیت شیعه درکوفه، پس از اعلام آمادگى مردم، آن حضرت بهسمت عراق حرکت کرد و با درایت و مدیریت خوداین هنر را داشت که مشکل بحران را با موفقیتپشت سر گذارد و آن را به فرصتى طلایى تبدیل کندو در جهت اهداف خود به کار گیرد، به گونه‏اى کهزمینه براى دگرگونى در تمامى نسلها و منشاء تمامىانقلابهاى مردمى‏گردید.|36|

‫چکيده : اين پايان نامه، اصول و قواعد بهداشتي مذکور در آيات و روايات، مبني بر سلامت و بهداشت و تغذيه سالم در انسان‌ها و راهکارهاي مقابله با انواع بيماري‌ها را شرح مي‌دهد. نويسنده در صدد آن است تا اصول کلي تغذيه و آثار جسمي و روحي غذاها را با معرفي مصاديق غذاي حلال و حرام و ورود گسترده آموزه‌هاي ديني در اين عرصه را به تصوير کشيده و فرمان‌هاي اسلام در زمينه بهداشت غذايي و آثار آن را تبيين کند. وي با رويکردي علمي به مسأله تفسير قرآن در چهار بخش به بررسي دستورهاي غذايي دين اسلام پرداخته و انطباق اين قبيل دستورها در قالب واجبات، محرمات، مکروهات و مستحبات را با اصول و موازين جديد پزشکي روز، اثبات مي‌نمايد. او در بخش اول کلياتي از رابطه بين علم و دين، دين و علم پزشکي، شيوه‌هاي تفسير علمي و شرايط آن، آفات تفسير علمي و امتيازهاي آن را مطرح کرده است. در بخش دوم با عنوان "بهداشت"، ضمن تعريف لغوي و اصطلاحي بهداشت، تاريخچه‌بهداشت در دين اسلام و مجامع غربي و ايران و نيز شاخه‌ها و ويژگي‌هاي علم بهداشت با نگرش اسلامي بيان مي‌شود. در فصل سوم به نام "تغذيه" ابتدا تعريفي لغوي و اصطلاحي از تغذيه و سپس تاريخچه اين علم از چهارصد سال قبل از ميلاد تا قرن اخير بيان گرديده و رابطه بين تغذيه و استقلال ملت‌ها، بحران گرسنگي در جهان و برنامه‌هاي تغذيه سازمان ملل متحد شرح داده شده است. آن‌گاه گروه‌هاي غذايي، مانند هيدرات‌هاي کربن، چربي‌ها، پروتيين‌ها، مواد معدني و ويتامين‌ها معرفي شده و فرايند هضم و جذب غذا در بدن، نقل و انتقال مواد غذايي در بدن انسان، آلودگي و فساد مواد غذايي، بيماري‌هاي ناشي از تغذيه نامناسب و آثار مصرف غذا از لحاظ جسمي و روحي تبيين مي‌شود. نگارنده در بخش چهارم به بررسي بهداشت غذا در اسلام وعلم تغذيه پرداخته و علت ممنوعيت خوردن برخي غذاهاي غير‌بهداشتي (خبائث) مانند مردار، خون، گوشت خوک، گوشت سگ و مشروب‌هاي الکلي را بيان کرده و حکمت منع اين قبيل خوردني‌ها را از نظر شرع و علم تغذيه بررسي کرده است. وي آن‌گاه به بيان درمان بيماري‌ها به وسيله بعضي غذاها و اسرار علمي آن‌ها مانند شير مادر، شيرحيوانات، عسل و خرما را بازگفته و ضرورت اعتدال در مصرف، روزه درماني و آداب خوردن و آشاميدن در اسلام را شرح مي‌دهد.

یکی از برنامه‏های اصلاحی حضرت علی (ع) در دوره زمامداری، گماشتن نیروهای شایسته، کارآمد و صالح در مصادر امور حکومت بود. زیرا استقرار و دوام حکومت به ویژه با شاخصه‏های دینداری و عدالت، بدون کارگزاران شایسته عملی نخواهد بود. از این‏رو، یکی از مقوله‏های مهم و مورد توجه جدی امام علی (ع)، کارگزاران حکومت بود. چگونگی گزینش و انتخاب این نیروها در مناصب گوناگون سیاسی، نظامی، مالی،قضایی و اداری، آشنا نمودن آنان با دستورالعمل‏های مدیریتی، شیوه زمامداری و رفتار با مردم، و نظارت بر عملکرد و مدیریت آنان به منظور حسن اجرای امور که به تأمین امنیت جامعه، رضایت عمومی مردم، استحکام و ثبات حکومت منجر گردد، از مسایلی است که امام (ع) بدان‏ها پرداخته است. حضرت (ع) با این مبانی نظری سعی داشت تا مدلی از نظام مدیریت اسلامی را در زمان خویش اجرا نماید و برای آینده مسلمانان نیز معیارهای لازم و اصول کلی را ارائه دهد. در این مقاله کوشش می‏شود تا برنامه‏های اصلاحی امام علی (ع) در باره کارگزاران حکومت، به ویژه مواردی چون معیارهایانتخاب، توصیه‏ها و رهنمودهای مدیریتی، و سیاست‏های نظارتی و مراقبتی ایشان تحلیل و تبیین گردد. |148|