جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫نوشتار حاضر، ترجمه کتاب نقش تقيه در استنباط تأليف نعمت‌الله صفري به زبان اردو است، که به تشريح چيستي تقيه، اهداف آن، محدوده استفاده از تقيه در استنباط فقهي، تاريخچه تقيه در فقه اماميه و نقش تقيه در فهم نصوص فقهي مي‌پردازد. نويسنده مي‌کوشد ضوابط حاکم بر بهره‌گيري از تقيه و کشف آن در نصوص روايي را بررسيده و امکان حمل کردن يک روايت بر تقيه در صورت تعارض با روايات ديگر را تبيين کند. وي بدين منظور ابتدا در مقدمه با اشاره به ضرورت بحث از تقيه در فقه اماميه، حمل کردن برخي احاديث در باب تعارض ادله روايي با يکديگر را يکي از آسان‌ترين و شايع‌ترين راه‌هاي رفع تعارض از روايات برشمرده و ضرورت توجه به ويژگي‌هاي مذهب در زمان ائمه( بر حمل کردن روايات بر تقيه تأکيد کرده و جايگاه آن در استنباط احکام فقهي و کشف ضوابط، ملاک و علل تقيه را روشن مي‌سازد. او در اين زمينه علاوه بر استفاده از روش فقهي و اصولي، از روش رجالي، تاريخي و روش حديثي نيز بهره برده است. نگارنده تحقيق خود را در دو فصل ارائه مي‌کند. او در فصل اول کلياتي درباره حمل بر تقيه نگاشته و به دسته‌بندي و بيان روايات تقيه، تاريخچه استفاده از تقيه در فقه و پيش فرض و شرايط آن مي‌پردازد. وي در فصل دوم شرايط حمل کلام امام معصوم( بر تقيه را به صورت مبسوط بررسيده و در همين زمينه شرايطي همچون: تعارض ادله روايي، عدم امکان جمع عرفي بين احاديث متعارض و توافق برخي روايات با مذهب عامه (اهل سنت) را به صورت تفصيلي شرح مي‌دهد. نويسنده همچنين رتبه تقيه را که از مرجحّات صدوري محسوب مي‌شود، در زمينه رفع تعارض ادله روايي با مرجحّات ديگر، مشخص مي‌سازد.