جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مردم سالاري به لحاظ بنيانهاي فکري، به ليبرال دموکراسي، سوسيال دموکراسي و مردم سالاري ديني تقسيم ميشود. مردم سالاري ديني، به عنوان شکل خاصي از ساختار حکومتي، از مباني معرفت شناختي، هستي شناختي، جامعه‌شناختي و انسان شناختي خاص بهره گرفته است. اين پژوهش در پنج فصل، در پي بررسي مهمترين مباني کلامي مردم سالاري ديني بر اساس ديدگاه شيعه است. مباني معرفت شناختي مردم سالاري ديني در انديشه شيعه، بر چهار منبع تجربه، عقل، وحي، و شهود مبتني است؛ در حالي که مردم سالاري حاکم بر دنياي غرب، مبتني بر حس و عقل ابزاري است. مباني هستي شناختي مردم سالاري ديني در انديشه شيعه، مبتني بر ديدگاهي است که هستي را اعم از غيب و شهود، طبيعت و ماوراي طبيعت، و مبدأ و معاد در نظر ميگيرد. بر اين مبنا، مشروعيت نظامهاي سياسي، ناشي از اراده الهي است، نه قرارداد اجتماعي؛ در حالي که مباني هستي شناختي مردم سالاري حاکم بر دنياي غرب، بر اصالت بخشيدن به هستي دنيوي و اين جهاني استوار است و مبناي مشروعيت چنين حکومتي مردم هستند، نه خداوند. مباني انسان شناختي مردم سالاري ديني در انديشه شيعه، بر دو بعدي بودن انسان و کرامت ذاتي مبتني بر فطرت پاک الهي وي بنا نهاده شده است و انسان را حاکم بر سرنوشت خويش، خليفه الهي، کمال پذير، آزاد، مختار، مسئول و سازنده جامعه، و داراي توانايي تعيين سرنوشت اجتماعي خود و ديگران ميداند؛ بر خلاف انسان مداري، اومانيسم، خود بنيادي و خود قانون گذاري انسان در مردم سالاري حاکم بر غرب، به ويژه ليبرال دموکراسي. تاثير مباني جامعه‌شناختي، مردم سالاري ديني از جهت هدايت به سوي نور، خدا محور بودن جامعه و کمال پذيري آن است. فصل پاياني، به مباني امام شناختي مردم سالاري ديني پرداخته است. بر اساس مباني کلامي شيعه، نظام سياسي اسلام و مردم سالاري ديني، در قالب امامت مطرح است و جامعه اسلامي، از دو رکن مهم امام و امت تشکيل شده است. انسان در بعد هدايت الهي، هم نيازمند ارسال پيامبران و نصب امامان است و هم مختار آفريده شده است.