جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

تبیین اندیشه‏هاى سیاسى انقلاب اسلامى از مهمترین اصولى است که معرفى این انقلاب در سطح جهان بدان نیازمند است. مقاله حاضر جهت رسیدن به چنین هدفى، آمیختگى سیاست با اسلام و رابطه آن را با نبوت و امامت مورد بحث قرار داده است و سپس نقش مردم را در این اندیشه سیاسى و تفاوت آن را با حکومتهاى استبدادى و دموکراسى به طور مختصر مورد بحث قرار داده است.

‫اقدام به سلب حيات، از زير مجموعه‎هاي شروع به جرم و از معدود موارد شروع به جرم است که در قانون براي آن به صورت مستقل جرم‎انگاري شده است. در اين تحقيق مباني و ادله جرم انگاري اقدام به سلب حيات، تاريخچه جرم‎انگاري آن در حقوق ايران و کشورهاي ديگر، و مصاديق و شيوه‎هاي اقدام به سلب حيات بررسي شده است. نگارنده نخست جرم‎انگاري را به فرايندي تعريف کرده است که به موجب آن، قانون‎گذار با در نظر گرفتن هنجارها و ارزش‎هاي اساسي جامعه و با تکيه بر مباني نظري مورد قبول خود، فعل يا ترک فعلي را ممنوع و براي ضمانت اجراي آن، کيفري را وضع مي‎کند. وي تصريح نموده است که در قانون مجازات اسلامي،تعريف جامعي از شروع به جرم و شروع به قتل ارائه نشده است؛ ولي با توجه به برخي از مواد قانون مجازات اسلامي، شروع به قتل را مي‎توان اين‎گونه تعريف کرد: شروع به قتل عمد زماني تحقق مي‌يابد که فردي به قصد سلب حيات از ديگري، مبادرت به انجام عملياتي براي قتل نمايد؛ ولي قصد مرتکب به عللي خارج از اراده او، معلق و بي اثر بماند. بنا به ادعاي نويسنده، موضوع اقدام به قتل، در حقوق فرانسه و بسياري از کشورها جرم انگاري نشده و در اديان آسماني مانند يهود به طور صريح به آن اشاره‎اي نشده است. ولي در حقوق ايران از سال 1375 اين عمل به عنوان جرم شناخته شده است.وي اسيد پاشي، انتقال ويروس ايدز، مسموم کردن، اوتانازي(فعل يا ترک فعلي که به درخواست بيمار لاعلاج يا بدون درخواست او واقع مي‎گردد تا زندگي او بدون درد و رنج خاتمه يابد)، کوتاهي مربي شنا و ناجي غريق، خودداري پرستار ازدادن دارو، امتناع زندانبان از دادن آب و غذا به زنداني، و شير ندادن مادر يا دايه به کودک را از جمله مصاديق اقدام به قتل ذکر کرده است. او کرامت انسان، اخلال در نظم و امنيت، بيم از تجري، و حالت خطرناک داشتن مجرم را از مباني جرم‎انگاري اقدام به قتل برشمرده و مجازات‎هايي را که براي مجرم تعيين شده است، بيان نموده است.

‫در اين تحقيق مهم‌ترين روش‌ها و اصول و مباني آموزش آموزه‌هاي ديني به قشر نوجوان با توجّه به حسّاسيت‌هاي دوران نوجواني و نيز چگونگي تربيت ديني آنان با استفاده از آموزه‌هاي تربيتي اسلام و ابزارهاي آموزشي تبيين گرديده است. نويسنده ضمن بيان اهمّيت مسأله آموزش و تربيت نوجوانان و همچنين آگاهي مختصر از ويژگي‌هاي دوران بلوغ، به روش وصفي و تحليلي و بر اساس منابع کتابخانه‌اي به تحقيق درباره اين موضوع و نيز شناسايي منابع مرتبط، اعّم از آثار روايي، اخلاقي، تربيتي و روان شناختي مي‌پردازد و اطّلاعات نسبتاً جامعي گرد آورده و يافته‌هاي تحقيق را با توجّه به آمارها و اطّلاعات موجود تحليل مي‌کند. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد که با توجّه به خصوصّيات دوران نوجواني، مهم‌ترين اصول آموزش مفاهيم ديني به اين قشر حسّاس از جامعه، شاملِ اصل برقراري ارتباط سالم و سازنده با نوجوانان، انگيزش، فعّاليت و تفاوت‌هاي فردي، همچنين کارآمدترين روش‌هاي آموزش مفاهيم ديني به آنان، روش سخنراني، پرسش و پاسخ و بحث گروهي است. نگارنده مي‌گويد دوره نوجواني از نظر اجتماعي و فردي اهمّيت فراواني دارد و در آن به موازات رشد فيزيکي و جسمي، رشد عاطفي و اجتماعي، گرايش و تحوّلات مذهبي نيز پديدار گشته و به صورت چشمگيري افزايش مي‌يابد. وي آموزش دادن معارف ديني را يک تخصّص مهم دانسته، به گونه‌اي که تدريس و انتقال مفاهيم ديني به ويژه به قشر نوجوان مستلزم به کارگيري اصول و روش‌هاي خاصّ مربوط به خود است، که بايد بسيار سنجيده و استوار باشد، تا تأثير لازم را داشته و آنان بتوانند به سادگي اين مفاهيم را بياموزند. نويسنده به اهمّيت آگاهي معلمان و مسؤولان آموزش و پرورش از ويژگي‌هاي نوجوانان، نحوه ارائه مسايل ديني و برخورد شايسته با آن‌ها اشاره کرده و بهره‌گيري از آراي صاحب‌نظران و روان‌شناسان و اصول و روش‌هايي را که تناسب بيشتري با معارف اسلامي دارند، بررسيده است. بر اين اساس، تحقيق حاضر در چهار فصل سامان يافته: فصل نخست: کلّيات و مربوط به تربيت ديني و مفاهيم آموزش معارف اسلامي؛ فصل دوم: برخي ويژگي‌هاي دوران بلوغ؛ فصل سوم: مهم‌ترين اصول آموزش مفاهيم ديني؛ فصل چهارم: کارآمدترين روش‌هاي مفاهيم ديني به نوجوانان؛ و سرانجام برخي پيشنهادها در زمينه آموزش مفاهيم ديني. نويسنده همچنين محدوديت و نقاط قوّت و ضعف هر يک از روش‌هاي مزبور شده را نيز مطرح کرده است.