جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫سازمان کنفرانس اسلامي که در سال 1973 ميلادي و در عصر جنگ سرد، به‌دنبال شکست اعراب از اسرائيل و عدم کارايي اتحاديه عرب تأسيس شد، اکنون بيش از 54 کشور را در بر گرفته است. عملکرد و مواضع اين سازمان از ابتداي تشکيل تاکنون، تحت تأثير متغيرهاي متعدد درون‌سازماني و برون‌سازماني، از جمله ساختار نظام دوقطبي در زمان جنگ سرد، قرار داشته است. اما پس از پايان جنگ سرد، سازمان کنفرانس اسلامي وارد مرحله جديدي شد. اين پژوهش به بررسي تأثيرات جنگ سرد و حوادث پس از آن بر عملکرد اين سازمان پرداخته، و تلاش نموده تا در يک رهيافت مقايسه‌اي عملکرد سازمان و امکانات و محدوديت‌هاي آن را تبيين نمايد. در دوران جنگ سرد، سازمان کنفرانس اسلامي با حوادثي از قبيل جنگ‌هاي اعراب و اسرائيل، مسأله فلسطين، مسأله افغانستان، جنگ ايران و عراق، اشغال کويت و مسأله مسلمانان فيليپين درگير بود، اما در مجموع، نتوانست عملکرد و کارايي خوبي داشته باشد؛ اختلافات دروني سازمان، پشتيباني ناتو و آمريکا از اسرائيل، مشکلات داخلي و خارجي کشورهاي عضو کنفرانس اسلامي و نظام دوقطبي جهان بر عدم موفقيت سازمان تأثيرگذار بود. پس از فروپاشي حکومت شوروي و پايان جنگ سرد، سازمان کنفرانس اسلامي مرحله نويني را تجربه کرد، که فقدان محدوديت‌هاي نظام دوقطبي و ايجاد فرصت‌هاي منطقه‌اي و بين‌المللي موجب شد که اين سازمان در منطقه خاورميانه، جهان اسلام و سطح بين‌المللي نقش قابل قبولي ايفا کند. بحران بوسني، لبنان، چچن و حمله آمريکا به افغانستان و عراق، و نيز قراردادهاي امنيتي با اسرائيل از مهم‌ترين مسايل سازمان کنفرانس اسلامي در اين زمان بود. سازمان توانست در اين مرحله اقدامات مؤثري در زمينه‌هاي اقتصادي، سياسي و فرهنگي انجام دهد، و با ارايه راهکارهايي در مورد بحران‌هاي موجود منطقه و جهان، تا حدودي توانست چالش‌ها و اختلافات پيش آمده را حل و فصل نمايد.