جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫فرضيه اين تحقيق، استمرار مصاديق عترت و اهل بيت( تا قيامت است، که با بهره‌گيري از آيات قرآن و منابع فريقين، به اثبات آن پرداخته شده است. از صفاتي که در حديث ثقلين آمده، مي‌توان فهميد که افراد مورد نظرِ اين حديث، داراي صفت عصمت هستند، که به تصريح برخي از همسران پيامبر و بسياري از صحابه، مصاديق اين روايت، امام علي، فاطمه و حسنين( هستند. کلي بودن معارف دين و نيازمندي به تفسير و تبيين آن، خطاپذيري برداشت‌هاي افراد غيرمعصوم، و اتحاد جامعه اسلامي در پرتو امامت اهل بيت پيامبر، برخي از دلايلي است که ضرورت تمسک هميشگي به اهل بيت( را نمايان مي‌سازد. ولي آن‌چه در اينجا مهم بوده و مورد توجه است، اثبات استمرار وجود اهل بيت( تا قيامت، و عدم انحصار آن در پنج تن آل عبا است. در اين زمينه، ادله بسياري بر استمرار مصاديق اهل بيت( تا قيامت دلالت دارد. آياتي مانند آيه اولوالامر، صادقين و تطهير، بر اثبات اين مطلب گواهي مي‌دهد، و روايات فريقين نيز که در ذيل اين آيات وارد شده، نزول آن‌ها درباره اهل بيت( را تصديق مي‌کند. البته ديدگاه‌هاي مخالفي که از سوي برخي از اهل سنت در ذيل اين آيات آمده، و همچنين اشکالات آنان، قابل پذيرش نبوده و با دلايل متعدد، رد مي‌شود. از سوي ديگر، روايات متعددي مانند حديث ثقلين، اثني‌عشر، سفينه نوح، و امان، که در منابع فريقين نقل شده، نيز بر استمرار مصاديق عترت تا قيامت دلالت مي‌کند. در حال حاضر، مهدويت استمرار اهل بيت پيامبر مي‌باشد و تا قيامت استمرار خواهد داشت. موضوع مهدويت علاوه بر آن‌که آياتي از قرآن به آن اشاره دارد، در روايات نيز به صراحت مطرح شده است. حضرت مهدي(، که در منابع اهل سنت، از فرزندان پيامبر( و فردي از عترت آن حضرت معرفي شده، از مصاديق روشن اهل بيت( است، که استمرار عترت تا قيامت نيز با وجود ايشان محقق مي‌گردد.

‫کتاب «مودةالقربي» اثر مير سيدعلي همداني? است که به بيان فضايل اهل بيت? اختصاص دارد. هدف اين پژوهش، تخريج احاديث اين کتاب از منابع فريقين پيش از دوران مير سيدعلي همداني است. مير سيدعلي همداني زاد? 714 قمري در همدان و متوفاي 786، مبلغ و عارفي بزرگ بود که افزون بر تبليغ اسلام، در مناطقي مانند کشمير و بلتستان، تأليفات مهمي از خود به جاي گذاشت که يکي از آنها کتاب «مودةالقربي» است. علامه مجلسي? و ديگر محدثين بزرگ، به اين کتاب استناد کردهاند. در مورد مذهب ايشان، ديدگاههاي مختلفي وجود دارد؛ ولي آثار ايشان نشان ميدهد که وي امامي مذهب با روش صوفيه بوده است. ايشان اين کتاب را در چهارده باب با 279 حديث، به اهل بيت? هديه نموده و آن را وسيله شفاعت خود در روز قيامت ميداند. وي اطاعت معصومان? را اطاعت خدا ميداند. در اين کتاب احاديث زيادي تقطيع شده و برخي احاديث تکرار شده و اين تکرار به خاطر اختلاف راوي يا زيادي کلمات حديث است. نويسنده در بخش اصلي اين پژوهش، سلسله سند احاديث کتاب را بررسي نموده است. همچنين احاديث کتاب را از منابع حديثي فريقين بررسي و تخريج کرده است. سعي بر اين بوده که سند کامل احاديث قيد شود و اگر در منبع اصلي سندي وجود نداشته، خود حديث آورده شده است. برخي احاديث تقطيع شده، به طور کامل ذکر شده و اگر حديثي در نسخهاي نبوده، براساس نسخه ديگر ذکر شده است. در صورت اختلاف نسخهها در عبارت حديث، هر دو عبارت ذکر شده است. نويسنده تعداد کمي از احاديث کتاب را در منابع نيافته است. برخي احاديث، در منابع نخستين نبوده و در کتب همزمان با دوران مير سيد علي وجود داشته است که از همان منابع نقل شده است. همه ابواب چهاردهگانه کتاب بررسي شده و اکثر احاديث اين کتاب، در منابع معتبر حديثي يافت شده است.

‫قوم بني‌اسرائيل منتسب به يعقوب پيامبر(، از فرزندان حضرت ابراهيم( مي‌باشد، که با دعوت حضرت يوسف( وارد سرزمين مصر شدند. اما با روي کار آمدن فراعنه ستمگر، بني اسرائيل مورد ايذا و ستم بسياري قرار گرفته، و تا ظهور حضرت موسي(، براي ‌مدت 400 سال، توسط فرعون و قبطيان در سخت‌ترين شرايط به‌سر مي‌بردند. با تولد موسي(، که با خواست خداوند در دامان فرعون پرورش يافت، و در پي برگزيده شدن او براي مقام نبوت، که موجب شد تا آن حضرت پس از سفرهاي طولاني به دربار فرعون بازگردد، بني اسرائيل موعود خود را يافتند و به آن حضرت پيوستند. حضرت موسي(، مدت چهل سال فرعونيان و قوم خود را به پرستش خداي يکتا دعوت کرد، و انواع معجزات را به آنان نشان داد؛ گروهي که به خدا ايمان نياوردند با انواع عذاب‌ها مانند طوفان، خون و آفت مزارع تنبيه شدند. سرانجام، فرعونيان در درياي نيل غرق شدند، و بني‌اسرائيل به‌همراه موسي( در صحراي سينا مستقر گرديدند. خداوند نعمت‌هاي فراوان روحي، معنوي و مادي را بر اين قوم نازل کرد، که قرآن به برخي از آن‌ها مانند نعمت دين، ايمان، هدايت، استقلال، پذيرش توبه، بعثت پيامبر، نزول تورات و الواح، و غذاي آماده اشاره کرده است. اما در مقابل اين الطاف خداوندي، قوم بني‌اسرائيل راه گمراهي را اختيار نموده و با پرستش گوساله سامري، عهدشکني آشکاري را در پيش گرفتند. همچنين با سرپيچي از دستورات پيامبر، از ورود به ارض مقدس سرباز زدند، که به دنبال اين نافرماني‌ها، خداوند بني‌اسرائيل را براي مدت چهل سال در بيابان تيه گرفتار کرد. لجاجت، تعصب، تمرد، خيانت در امانت، تحريف کلام الهي، خدعه و نيرنگ از صفات بني‌اسرائيل در عهد حضرت موسي( است. آنان پس از حضرت موسي(، به آيات الهي کفر ورزيده، و پيامبران را به قتل مي‌رساندند، و با رباخواري و دروغ بستن به خدا، زمينه عذاب الهي را براي خود فراهم کردند.