جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫مبحث تعادل و تراجيح، يکي از مباحث مهم در علم اصول است و برخي آن را مهمترين مبحث در علم اصول ميدانند. اين پژوهش در سه فصل، به کاربرد تعادل و تراجيح در مسئله نماز جمعه پرداخته است. نويسنده پس از مفاهيم و کليات، به بررسي تعادل و تراجيح پرداخته است. در اين مبحث، نخست به تعارض، مفهومشناسي آن، شرايط تعارض مستقر و غيرمستقر، اسباب و منشأ تعارض، اقسام تعارض به لحاظهاي گوناگون و قاعده «الجمع مهما امکن اولي من الطرح» پرداخته است. گفتار بعدي به تعادل، مفهوم آن، شرايط تعادل، اقسام تعادل، قاعده اوليه و ثانويه در باب تعادل و اخبار علاجيه اختصاص يافته است. درگفتار مربوط به مبحث ترجيح، مفهوم تراجيح، شرايط آن، اخبار ترجيح، اقسام مرجحات، و تعدي از مرجحات منصوصه بيان شده و مقبوله عمر بن حنظله بررسي شده است. پس از آن، تزاحم، اقسام تزاحم، مرجحات باب تزاحم، و فرق تزاحم و تعارض بيان شده است. فصل پاياني به کاربرد تعادل و تراجيح در نماز جمعه اخصاص دارد. نخست کاربرد تعادل و تراجيح در حکم نماز جمعه بررسي شده است. ادله قائلين به وجوب تعييني، وجوب تخييري و حرمت نماز جمعه در عصر غيبت بررسي شده و اين نتيجه به دست آمده است که با تعارض ادله، تساقط حاصل مي شود و براي اثبات مدعا بايد دليلي ديگر اقامه شود. سپس کاربرد تعادل و تراجيح در شرط وجوب نماز جمعه ارائه شده است و پس از بررسي ادله طرفين، اين نتيجه به دست آمده است که تعارض ادله از نوع تعارض غيرمستقر بوده و قابل جمع است. گفتار پاياني به کاربرد تعادل و تراجيح در شرط اقامه نماز جمعه پرداخته است و در بررسي ادله شرط عدد نمازگزار در نماز جمعه، نتيجه گرفته است که چون قابل جمع است، از تعارض غيرمستقر به شمار ميآيد. همچنين در بررسي ادله مربوط به تارکين نماز جمعه، تعارض را قابل جمع دانسته و کاربرد تعادل و تراجيح را از نوع حکومت ميداند.