جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

---

خانواده اولین و مهمترین نهاد اجتماعی است که همواره بخش قابل توجهی از اشتغالات فکری انسان را تشکیل می دهد، دین مبین اسلام خانواده را مهمترین وسیله جهت اصلاح جامعه معرفی می کند. بنابراین استحکام هر چه بیشتر این نهاد مقدس امری لازم و ضروری است و این امر مهم تنها با تلاش رکن اصلی این نهاد یعنی همان زن و شوهر به دست می آید. دین اسلام حقوق اختصاصی متناسب با توانایی زوجین و ساختار جسمانی و روحی آنها معین نمود است و زن و شوهر را موظّف به رعایت آنها کرده است، که سلامت و پایداری خانواده درگرو رعایت این حقوق است. این حقوق به حقوق اختصاصی مرد در خانواده و حقوق اختصاصی زن در خانواده تقسیم می شوند. حقوق اختصاصی مرد در خانواده عبارتنداز: حق طلاق، حق ریاست بر خانواده، حق انتخاب مسکن، حق منع زوجه از اشتغال منافی با عفت، حق تعدد زوجات و حق بهره وری جنسی. حقوق اختصاصی زن در خانواده عبارتند از: حق برخورداری از مهریه، حق نفقه، حق حبس، حق قَسْم و حق تصرف زوجه در دارائی خود. ولی اسناد بین المللی حقوق بشر، خواستار برقراری تساوی بین زن و مرد در همه ی حقوق و تکالیفشان است و به تفاوت های جسمی و روحی بین زن و مرد که باعث تفاوت در حقوق و تکالیفشان می شود توجهی نکرده است و این امر با فقه امامیه در تعارض کامل قرار دارد. مهمترین سوالی که در این پژوهش مطرح می شود این است که براساس فقه امامیه چه انتقادی بر حقوق اختصاصی زوجین در اسناد بین المللی حقوق بشر وارد است؟ با توجه به پژوهش، این فرضیه مطرح و اثبات شد که در اسناد بین المللی، زوجین در تمامی حقوق و تکالیف مربوط به خانواده مساوی بوده و بیشتر بر تساوی جنسیتی تأکید دارد که این مورد از نظر فقه امامیه می تواند مورد نقد قرار گیرد. این پژوهش به روش توصیفی-تحلیلی سعی در بررسی و نقد حقوق اختصاصی زوجین در اسناد بین المللی حقوق بشر بر مبنای فقه امامیه را دارد.