جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫افغانستان يک کشور مذهبي است، و باورهاي اسلامي و پاي‌بندي به احکام شريعت اسلام از برجسته‌ترين نمود‌هاي حاکميت دين در اين کشور مي‌باشد. حسينيه نيز در فرهنگ شيعيان افغانستان از جايگاه والايي برخوردار بوده، و پس از مسجد، جزء مهم‌ترين اماکن مذهبي و مقدس شيعيان به‌شمار مي‌آيد. شيعيان افغانستان علاقه خاصي به امام حسين(ع) دارند، و براي حفظ هويت و عقايد خود، نسبت به حسينيه و شور و شعور حسيني توجه و اهتمام ويژه‌اي دارند. در شرايط سخت و بحران‌هاي سياسي اجتماعي، شيعيان افغانستان که از داشتن مسجد و تکايا نيز محروم بودند، منازل خود را به حسينيه تبديل کرده، و در آن شرايط اختناق و فشار سياسي، از اعتقادات و باورهاي مذهبي خود دست نکشيده، و به گسترش حسينيه‌ها اهتمام ورزيدند. در شرايطي که مذهب جعفري در قانون اساسي افغانستان رسمي نبود، و شيعيان از تحصيل علم و دانش محروم بودند، حسينيه‌ها محلي براي کسب دانش، آموزش و ترويج فرهنگ اسلامي و مذهب تشيع بود. به‌مرور زمان حسينيه‌ها کانون اجتماعات عمومي شد، و مردم هنگام گرفتاري‌ها، مصايب، شادي و سرور، اعياد و جشن‌ها به آن‌جا پناه مي‌بردند. اهل سنت افغانستان نيز به امام حسين(ع) علاقه داشته، و هنگام عزاداري شيعيان در تکايا و حسينيه‌ها حضور مي‌يابند، اطعام مي‌کنند و در رثاي آن حضرت مي‌گريند. حضور مردم در حسينيه‌ها و مساجد، موجب تبادل اخبار و اطلاعات شده، و مردم از احوال يک‌ديگر و همچنين از جريانات سياسي و اهداف آن مطلع مي‌شوند. حسينيه‌ها با وجود کارکردهاي فراوان، با موانع و آسيب‌هايي نيز روبرو هستند؛ نظام آموزشي مکتب‌خانه‌اي موجود در حسينيه‌ها از شيوه‌هاي علمي يکسان استفاده نمي‌کنند، و معلمان آن‌ها از سواد کافي برخوردار نيستند. مراسم مذهبي و عزاداري‌ها نيز از غناي لازم برخوردار نيست. استفاده ابزاري از حسينيه‌ها، ورود به دسته‌بندي‌هاي سياسي و رقابت‌هاي منفي ائمه جماعات، از آفات و موانع رشد فرهنگي حسينيه‌ها به‌شمار مي‌رود.