جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫اين پايان نامه با استفاده از ادله فقهي به بحث درباره حرمت يا جواز شبيه سازي انسان با استفاده از علم پزشکي مي‌پردازد و جوانب مختلف اين مسأله را بيان مي‌کند. نويسنده مي‌کوشد با استفاده از ادله قرآني، روايي، عقلي و اصول عمليه به تبيين فقهي اين موضوع پرداخته و سرانجام موارد جواز و حرمت شبيه سازي را بررسي نمايد. وي در سه فصل پژوهش خويش را به انجام رسانده است. در فصل اول کلياتي از مسأله شبيه سازي (استنساخ) و مفهوم و ارتباط آن با علم وراثت، فوايد و مضرات شبيه سازي در علم پزشکي و مسأله نسب شناسي و تعيين نسل مطرح شده و اقسام شبيه سازي در انسان، حيوان و گياهان، تاريخچه و اقوال گوناگون درباره آن بيان مي‌گردد. در فصل دوم از موضعي فقهي به مسأله شبيه سازي انسان نگريسته شده و ادله جواز و حرمت، با توجه به صور مختلف شبيه سازي ذکر گرديده است. در اين زمينه نويسنده نخست ادله قائلين به حرام بودن شبيه سازي را نقل کرده و با توجه به منشأ و اساس خلقت انسان در قرآن کريم که انسان را خلق شده از خاک، آب، نطفه و نفس واحده معرفي کرده و همچنين نقش والدين در خلقت، مسأله محرم و نامحرم و چندين دليل ديگر قرآني و روايي، مناقشاتي در مقوله شبيه سازي انسان صورت گرفته، که نگارنده به همه آن ها پاسخ داده و ادله حرمت شبيه سازي را محکم و تام ارزيابي نکرده و قول به جواز شبيه سازي را تقويت مي‌کند. در فصل سوم آثار و نتايج شبيه سازي انسان، همچون: روابط خانوادگي، اولاد، ازدواج، ارث، محرم و نامحرم و... و نيز ايرادها و اشکال هايي که از لحاظ فقهي در اين موضوعات بر اثر مسأله شبيه سازي انسان پديد مي‌آيد، مطرح شده و در مجموع به اين نتيجه کلي اشاره مي‌شود که: اگر مسأله شبيه سازي منجر به ايجاد هرج و مرج و اخلال در نظام بشر نشود، هيچ منع شرعي ندارد و بر اساس اصالة الاباحه و نبودن دليل کافي براي حرمت جايز خواهد بود.

‫در اصطلاح فقهي، به انساني که هنوز به حد بلوغ شرعي نرسيده، کودک گفته مي‌شود. براي بلوغ شرعي نيز در مذاهب مختلف اسلامي، حدود متفاوتي تعيين شده که از نظر غالب فقهاي اماميه، اتمام نه سال براي دختران، و اتمام پانزده سال براي پسران، يکي از نشانه‌هاي بلوغ به‌شمار مي‌رود. همچنين از نظر فقها، ارتکاب ممنوعات و محظورات شرعي، جرم تلقي مي‌شود. اما علل تخلف و بزهکاري کودکان مي‌تواند ريشه در اسباب و علل گوناگوني داشته باشد؛ برخي بر اساس قانون وراثت، يکي از علل بزهکاري کودکان را به ارث بردن صفت شرارت و بزهکاري از والدين خود دانسته‌اند. همچنين تأثيرات نامناسب محيطي مانند خانواده، اجتماع و معاشرت با تمام اقسام خود، سبب مي‌شود که کودک به‌سوي تخلف سوق داده شود. عدم ارضاي نيازهاي دروني و رواني کودک، عهدشکني وعدم صداقت، عدم ايمان به خدا، و دقت نکردن در تهيه غذاي پاک و حلال، از ديگر علل تخلف و بزهکاري کودکان به‌شمار مي‌رود. از سوي ديگر، آموزه‌هاي اسلامي رفتارهاي غيرانساني نسبت به کودکان را به‌شدت نکوهش کرده، و پيامبر اسلام( حقوق کودکان را در سه بخش محبت، عطوفت و ترحم مورد اشاره قرار داده است. بر اساس احکام اسلامي، کودکان مبراي از تکليف بوده و همانند انسان‌هاي بالغ مسئوليتي ندارند؛ اما بر اساس حکمت الهي و براي تعديل رفتار کودکان، مسئوليت‌هاي محدودي در نظر گرفته شده است. بنابر اين، دست کودک را به جرم سرقت قطع نمي‌کنند، و يا به‌خاطر قتل عمد او را قصاص نمي‌کنند؛ بلکه در اين موارد به تعزير و تأديب کودک اکتفا مي‌شود. معيار و ملاک کميت تعزير نيز نيرو و قدرت جسمي و بدني کودک مي‌باشد نه سن او يا قدرت تمييز. اما مسلم است که اسلام تنبيه بدني کودکان را به‌صورت مطلق نفي نکرده و به‌قدر ضرورت آن را توصيه نموده است.

در شماره پیشین، نویسنده بر این نکته پاى فشرد که تنها جاده هموارى که زن را به سر منزل مقصود مى‏رساند، اسلام است . اما از آنجا که عده‏اى این دین جهان شمول را به هتک حریم زن و تباه‏سازى حقوق او، منتسب مى‏سازند، نویسنده در این قسمت قصد دارد با دلایلى متقن که مشعشع به انوار قدسیه قرآن و سنت است‏به اثبات عدم تبعیض و نابرابرى بین زن و مرد بپردازد . تفاوتهایى که در برخى احکام اسلام، بین زن و مرد وجود دارد، شائبه تبعیض و نابرابرى را در ذهن برخى، به وجود آورده است . در این مختصر بر آنیم تا نگاهى گذرا به این تفاوتها و فلسفه آنها داشته باشیم .