جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫افغانستان کشوري مسلمان و داراي اقوام متعدد است. از ميان اقوام گوناگون ساکن در اين سرزمين، اقوام هزاره، قزلباش، بلوچ، خليلي، تاجيک، هراتي، توري، پشه‌يي و سادات، داراي مذهب تشيع مي‌باشند؛ که آداب و رسوم متنوع و خاصي براي ازدواج دارند. البته برخي از اين آداب و رسوم با مباني شرعي تشيع سازگاري ندارد؛ از جمله انحرافات موجود در اين آداب و رسوم، پولي است که پدر عروس با عناوين مختلف از قبيل گله، قلين، قلينگ، پيشکش، درگه‌گيري، ته‌دعايي، پدر وکيلي، پاي ملک، خرکور مله، پدر نالتي، سرشکن و طمايي از داماد هنگام ازدواج يا پيش از آن دريافت مي‌کند، که از نظر فقهاي اماميه، دريافت آن غيرشرعي و حرام مي‌باشد. سنت‌هاي خرافي ديگري نيز در مناطق مختلف افغانستان رايج است که دزديدن عقل عروس، پاي لغتک، لقمه را زودتر برداشتن، فال بد زدن و بد شگون بودن، رفتار خشونت‌آميز و گربه را دم حجله کشتن، از آن جمله است. اين سنت‌ها نيز وهن مؤمن تلقي شده و حرام است. ازدواج‌هاي درون‌گروهي که بر مبناي تعصبات نژادي صورت مي‌گيرد، انحراف ديگري است که در آداب ازدواج وجود دارد؛ به‌عنوان نمونه اقوام سادات با نوعي تکبر و تعصب نسبت به غيرسادات، دختران خود را به ازدواج آن‌ها درنمي‌آورند؛ در حالي‌که اسلام، ملاک برتري و فضيلت را فقط تقوا مي‌داند. از مشکلات ديگر ازدواج در اقوام شيعه افغانستان، اجبار دختر در ازدواج مي‌باشد؛ در اين حالت، دختر و پسر به يکديگر معرفي نمي‌شوند، و والدين مطابق ميل خودشان عروس را انتخاب مي‌کنند، در حالي‌که اسلام درباره ازدواج، معارفه و ديدن بعضي از محاسن زن را مجاز دانسته است. روابط لذّت‌جويانه مرد با نامزدش قبل از انعقاد عقد، رسم نامشروع ديگري است که در ميان اين اقوام رايج است. همچنين فقدان مهريه يا ناچيز بودن آن، عمل غيرمشروع ديگري است که ناقض حقوق دختران و زنان مي‌باشد.