جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫عبدالله معروف به ابوبکر، فرزند ابوقحافه است که در مکه متولد شد. نام ابوبکر در دوره جاهليت، عبدالکعبه بود، و بعد از مسلمان‌شدن، پيامبر اسلام(ص) او را عبدالله ناميد. او از قبيله بني‌تيم، يکي از طوايف قريش بود. درباره شغل او نظرات مختلفي ابراز شده و از جمله، او را بازرگان، شيردوش در مدينه، معلم، خياط و پارچه‌فروش گفته‌اند. از زندگي ابوبکر و عملکرد او در زمان حيات رسول خدا( نکات مثبت چنداني در دست نيست؛ آن‌چه از تاريخ و با تکيه بر شواهد قرآني و روايي پيرامون ويژگي‌هاي اخلاقي او به‌دست مي‌آيد، مجموعه‌اي از رفتارها و عملکرد نادرست نسبت به خاندان وحي است، که سبب شد تا آيه‌اي در مورد بدرفتاري او نازل شود. ابوبکر تلاش زيادي کرد تا با پيامبر گرامي اسلام(ص) رابطه نزديکي داشته باشد؛ به همين دليل، فاطمه( دختر پيامبر را از او خواستگاري نمود، که با واکنش پيامبر(ص) روبرو شد. همچنين دخترش عايشه را به همسري پيامبر اسلام(ص) درآورد، که اين دختر همواره موجبات رنجش و آزار پيامبر را فراهم مي‌آورد. ابوبکر در مدينه با موقعيت‌هاي مناسب بسياري مواجه شد که از هيچ‌کدام استفاده مثبتي نکرد، و باعث دلسردي اطرافيان مي‌شد، از جمله در جنگ‌ها، خصوصاً در بدر، احد و خندق، هنگام روبرو شدن با شرايط حساس، ضعف آشکاري را از خود نشان مي‌داد و سخنان نااميد کننده بر زبان جاري مي‌ساخت. او حتي در جنگ احد به همراه عمر، صحنه جنگ را ترک نموده و به طرف کوه فرار کرد. ابوبکر و عمر در دوران خلافت خود، براي پنهان نمودن حقيقت، بي‌خبر گذاشتن مردم، و مشروعيت بخشيدن به خلافت خود، به جعل احاديث بسياري اقدام نمودند. بعد از رحلت پيامبر اکرم( بيعت شتاب‌زده و همراه با جبر و ارعاب مسلمانان، موجب رسيدن ابوبکر به مقام خلافت گرديد. يکي از اقدامات ناشايست ابوبکر در دوران خلافت، اهانت و بي‌حرمتي نسبت به فاطمه(، وغصب فدک بود.

‫چکیده و 20 صفحه از متن الکترونیکی در پیوست ها و منابع دیجیتالی قابل رؤیت می باشد