جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

اصل 110 قانون اساسى، وظایف و اختیارات ولى فقیه را احصا نموده است . در بند 8 این اصل آمده است: «حل معضلات نظام که از طریق عادى قابل حل نیست از طریق مجمع تشخیص مصلحت نظام .» ، در این مقاله سعى شده است ضمن تحلیل بند 8 یاد شده به برخى سؤالاتى که پیرامون آن مطرح یا قابل طرح است پاسخ داده شود .

شناخت، درک و جستجوی خدا در تجربه‌ی روزمره‌ی زندگی، از ادوار دور با سرشت و زندگی انسان تنیده شده است، به گونه ای که تلاش های بشر برای واکاوی و برداشت از این تجربه با کنهه خالق خود، منتج به ارائه و ظهور نظریات جدید و بعضاَ حیرت انگیز شده است. مفهوم تجربه دینی یکی از این نظریات است. در تشریح این نوع تجربه، بیان شده است که انسان ها، گاه، درکی مستقیم و بدون واسطه از امور قدسی و معنوی پیدا می کنند؛ تجربه ای مستقل از تأملات درونی؛ درکی غیر معمول از وابستگی به یک منبع نامتناهی و سرمنشاء‌ای بی نهایت. در این میان، ارائه نظرات و تطبیق اندیشمندان اسلامی در این زمینه از ضرورت و اهمیتی دوچندان برخوردار است. بنابراین، با توجه به اینکه هدف این پژوهش بررسی تجربه دینی از دیدگاه اقبال لاهوری و مرتضی مطهری بوده، با بهره گیری از روش پژوهش توصیفی، از نوع تحلیل اسنادی، رویکردها، دیدگاه ها، معیارها و روش های این دو متفکر و اندیشمند بزرگ اسلامی را از منابع معتبر دینی استخراج و استنباط نمودیم. نتایج پژوهش نشان داد که بین دیدگاه های اقبال لاهوری و مرتضی مطهری در زمینه تجربه دینی تفاوت وجود دارد و نقاط مشترک و افتراق زیادی بین این دو اندیشمند در مورد مفهوم تجربه دینی وجود دارد. به عبارت دیگر، تجربه دینی از نگاه اقبال لاهوری نوعی خودآگاهی باطنی مستقیم و بی واسطه است، ولی از نگاه استاد مطهری نوعی شناخت شهودی متمایز از وحی است.