جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

---

‫پژوهش حاضر، ضمن اثبات مشروعيت تقيه و اثبات مبناي قرآني، روايي و عقلي آن، به بررسي کارکردهاي تقيه در فقه سياسي شيعه اماميه مي‌پردازد و مجزي بودن يا نبودن عمل تقيه‌اي و سيره انبياي الهي و ائمه معصومين( را شرح مي‌دهد. نويسنده در چهار فصل ضمن بيان ماهيت تقيه و اقسام آن به واکاوي موارد جواز و عدم جواز تقيه و کاربردهايش در عرصه‌هاي سياسي و اجتماعي پرداخته است. وي در فصل اول به بيان کليات و مفاهيم کليد واژه‌هاي مهم تحقيق مانند معناي لغوي و اصطلاحي، تقيه و فرق آن با کذب و توريه، مفهوم سياست و فقه سياسي، تاريخچه تقيه در اديان و اقوام، تقيه برخي پيامبران الهي، مانند حضرت موسي( در قرآن کريم، فوايد و فلسفه‌هاي تقيه براي حفظ جان و دين و مذهب و مباني قرآني تقيه مي‌پردازد. در فصل دوم به خاستگاه و پيشينه تاريخي تقيه در سيره پيامبر اسلام( و ائمه معصومين( پرداخته و بعضي نمونه‌هاي تقيه سياسي پيامبر اسلام(، اميرالمؤمنين علي، امام حسن، امام محمدباقر، امام صادق، امام کاظم، امام رضا و ساير ائمه( را با ذکر نمونه تاريخي آن شرح مي‌دهد. فصل سوم به ادله و احکام تقيه اختصاص دارد و اقسام تقيه به اعتبار حکم تکليفي، از لحاظ سبب و علت ذکر شده و تقيه خوفي، تقيه مداراتي، تقيه کتماني وانواع تقيه واجب، مستحب، مباح، مکروه و حرام را شرح داده شده است. نگارنده در همين زمينه با اشاره به ادله تقيه از آيات، روايات، اجماع و عقل، ملاک در تقيه و استفاده از آن را تبيين مي‌کند. در فصل چهارم موارد کاربرد تقيه در فقه سياسي شيعه، مانند کاربرد تقيه در ولايت، در قتل مؤمن براي حفظ خود در نماز، نماز جمعه، روزه شکي، زکات، حج، قضا، حدود و اقامه آن و امر به معروف و نهي از منکر بررسي فقهي مي‌شود.