جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پژوهش حاضر به بررسى بخش سوم تفسير كشف الاسرار ميبدى اختصاص دارد و در شش فصل با اين موضوعات تنظيم و تدوين شده است: فصل اول، كليّات: زبان چيست، كاركردهاى زبان، ايجاد ارتباط، تكيهگاه انديشه، حديث نفس، ايجاد زيبايى در كلام، زبان ادبى و زبان روزمرّه، خودكارى زبان، برجستهسازى زبان، قاعدهافزايى، گونههاى زبان ادبى، نثر، شعر، نظم، زيبايى، ساخت چيست؟ سبك چيست؟ فصل دوم، قاعدهافزايى: قاعدهافزايى در نثر كشفالاسرار، تكرارآوايى، تكرار واژه، تكرار در ساخت جمله؛ فصل سوم، فراهنجارى معنايى: تشبيه، تشبيه بليغ موجز، تشبيه بليغ گسترده، انواع ديگر تشبيه، استعاره، استعاره مصرّحه و مشرّحه، انسانانگارى، جانگرايى و مناظره، انسانگرايى، استعارهگونهها، متناقض نما، كنايه؛ فصل چهارم، فراهنجارى واژگانى: واژههاى ابداعى گروهى و مركّب، تركيبات فعلى، واژههاى اشتقاقى؛ فصل پنجم، فراهنجارى دستورى: فراهنجارى صرفى، فراهنجارى نحوى؛ فصل ششم، ديگر شگردهاى هنرى و نتيجه: فراهنجارى گويشى، فراهنجارى باستانگرايى."

‫فقهاي مذاهب اسلامي همگي اتفاق نظر دارند که قرائت لازمه نماز بوده، و بدون قرائت، اين فريضه الهي محقق نخواهد شد؛ اما درباره محتواي قرائت، که سوره حمد باشد يا آيات ديگري از قرآن، ديدگاه‌هاي مذاهب دچار اختلاف گرديده است. حنفي‌ها بر خلاف ساير مذاهب اهل سنت و اماميه، معتقدند که از هر جاي قرآن به‌قدر سه يا چهار کلمه، قرائت شود کافي است. پژوهش حاضر ثابت کرده است که قرائت سوره حمد به‌صورت کامل در نماز تعين دارد، و قرائت غير آن جايز نيست. در جزئيت "بسمله" نيز آراي مذاهب خمسه مختلف است؛ و اماميه آن را جزء اول هر سوره قرآن، غير از سوره توبه، دانسته، و ذکر آن را در قرائت واجب مي‌دانند. آن‌ها همچنين قرائت سوره‌هاي عزائم را در نمازهاي واجب، حرام دانسته‌اند. اما مذاهب اربعه اهل سنت، قرائت اين سور را جايز مي‌دانند. در مسأله جهر و اخفات سوره حمد، فقهاي اماميه بلند خواندن در نمازهاي جهريه، و آهسته خواندن در نمازهاي اخفاتي را واجب مي‌دانند. در اين مسأله، بين فقهاي مذاهب اربعه اختلاف بوده و بعضي با فقهاي اماميه هم‌نظر هستند. و اما گفتن آمين بعد از سوره حمد را اکثر فقهاي اماميه حرام دانسته‌اند، ولي فقهاي اهل سنت به‌عنوان يک سنت مؤکد در نماز ذکر آمين را بعد از حمد توصيه کرده‌اند. پژوهش حاضر ثابت کرده است که کلام آدمي در بين نماز، حتي اگر موافق مصلحت به‌نظر برسد نماز را باطل مي‌کند. درباره قرائت در رکعت سوم و چهارم نماز، و همچنين وجوب رعايت ترتيب و موالات، ديدگاه فقهاي مذاهب اسلامي به يکديگر نزديک است. در اين زمينه، فقهاي اماميه قرائت را جايز و ذکر تسبيحات را افضل دانسته‌اند. رعايت ترتيب، و موالات در قرائت از نظر تمام مذاهب ضروري است. در بحث ترجمه نماز، بر خلاف حنفيه که ترجمه را حتي در حال اختيار جايز مي‌دانند، ساير فقها ترجمه را در صورت توان مکلف به اداي عربي، جايز نمي‌دانند.