جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫ائمه اطهار( به‌عنوان پاسداران بزرگ مذهب شيعه، در طول حيات پربرکت خويش با اقدامات مناسب، شيعه را از خطرات مختلف سياسي و اجتماعي حفظ مي‌کردند. اين پژوهش با روش کتابخانه‌اي و توصيف و تحليل رويدادها، به نقش ائمه در اين زمينه مي‌پردازد. تبيين درست و تحليل دقيق ابعاد مختلف سيره و روش امامان معصوم(س) براي حفظ شيعه از خطرات سياسي و اجتماعي، کاملاً به شناخت شرايط سياسي و اجتماعي حاکم بر عصر ايشان، و موقعيت‌هاي متفاوت زندگي آنان، وابسته بود. عصر امويان، دوران سختي براي شيعيان بود؛ حاکمان خون‌آشام اموي بر آنان مسلط بوده و پيشوايان ديني شيعيان مورد بدگويي قرار مي‌گرفتند. تعداد زيادي از شيعيان و پيروان ائمه( يا در تبعيد به‌سر مي‌بردند، و يا زنداني و شکنجه مي‌شدند. ائمه اطهار( در اين دوران با آگاهي‌بخشي، صلح، مدارا، تقيه و تشکيل شبکه ارتباطي، به حفظ کيان شيعه مبادرت مي‌کردند. آنان در زمينه علمي و فرهنگي، با تشويق نسبت به کتابت حديث، به مبارزه با ورود روايات اسرائيلي پرداختند. حفظ ياد و خاطره عاشورا، بهره‌گيري از دعا و زيارات، تشکيل حوزه درسي، تربيت شاگردان و مناظره با مخالفان اعتقادي، از مهم‌ترين شيوه‌هاي آگاهي‌بخشي ائمه اطهار( بود. برخي از ائمه هم از حربه صلح و تقيه براي حفظ خون شيعيان به خوبي بهره بردند. در دوره خلافت عباسيان، پيشوايان شيعه، شبکه ارتباطي مستقيم و متشکلي را با عنوان سازمان وکالت به‌راه انداختند. وظايف و اقداماتي مانند ارتباط امام با مردم، جمع‌آوري وجوهات شرعي، مبارزه با غلات و جريان‌هاي انحرافي، رسيدگي به وضع مالي شيعيان، و ارشاد علمي و مذهبي از طريق همين سازمان انجام مي‌شد. ائمه معصومين(ع) همچنين با تربيت بردگان، خدمت‌رساني به مسلمانان به‌صورت ناشناس، و کمک مادي براي اصلاح گنهکاران، در راه تصحيح و تغيير ديدگاه‌هاي شيعيان و ديگر مسلمانان تلاش مي‌کردند و بدين ترتيب، مکتب تشيع را از خطرات حفظ مي‌کردند.

---