جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫پايان نامه حاضر حکم شرعي غناء و رقصيدن در فقه اماميه و فقه حنفيه، مالکيه، حنابله و شافعيه و موارد حرمت و حليت آن را تجزيه و تحليل فقهي کرده و ادله فقهي هر يک از اين مذاهب را به صورت مبسوط ارائه مي‌دهد. نويسنده مواردي از حکم حرمت غنا و رقص را که مذاهب خمسه بر حرمت آن اتفاق نظر دارند و همچنين برخي موارد جواز را که اين مذاهب به آن‌ها اشاره کرده‌اند، به طور جداگانه بررسيده و ديدگاه‌هاي فقهاي آنان را منعکس مي‌سازد. وي در هفت باب به اين موضوع پرداخته است. باب اول به تعريف لغوي و اصطلاحي غنا و رقص اختصاص دارد. نگارنده در باب دوم ضمن بيان ديدگاه‌هاي فقهاي اماميه در مورد حکم غنا و رقص، ادله حرمت غنا و رقص را از آيات و روايات بررسيده و ضابطه کلي براي حرمت آن‌ها را تحليل کرده، حرمت غنا به مجرد صوت و ترجيع بدون ضميمه شدن کلام به آن را نيز در فقه اماميه بيان مي‌کند. او در باب سوم از آراي مذهب فقهي شافعي در حرمت رقص و غنا سخن گفته و ادله فقهاي شافعي در مباح بودن رقص را منعکس ساخته و در برخي آراي فقهي آنان مناقشاتي کرده است. باب چهارم به شرح اعتقادات فقهي مذهب حنفيه در حکم شرعي غنا و رقص اختصاص يافته و دو قول به حليت و حرمت در موارد خاص واکاوي گرديده و مناقشات وارد شده به ادله فقهاي حنفيه، فراروي مخاطبان قرار مي‌گيرد. نويسنده در باب پنجم آراي فقه مذهب مالکي در حکم شرعي غنا و رقص و موارد استثناي حرمت آن‌ها در اين مذهب فقهي را بيان مي‌کند. در باب ششم آراي مذهب فقهي حنبلي در حرمت غنا و رقص و موارد مباح آن بيان شده و مناقشاتي در آراي فقهي آنان صورت گرفته است. در باب هفتم به صورت مقارنه‌اي و تطبيقي موارد جواز غنا و رقص نزد مذاهب پنج‌گانه مزبور به صورت جداگانه مطرح شده و ادله فقهي آنان در اباحه و جواز رقص و غنا در مواردي خاص، مانند مراسم جشن و عروسي تبيين مي‌گردد.

---