جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

‫در رساله حاضر قصههاى حضرت ابراهيم(ع)، حضرت داود(ع)، حضرت سليمان(ع) و بلقيس، حضرت عيسى(ع) و مريم(س) و نيز قصه اصحاب كهف از آثار ادبى فارسى گردآورى و بررسى شده است.

---

‫لهو به سرگرمي‌هايي گفته مي‌شود که انسان را از کارهاي مهم زندگي همچون ياد خدا، بازمي‌دارد. لهو از صفات قلب به‌شمار مي‌رود، و تمام اقسام آن ابزار و وسايلي براي تحقق اين صفت قلبي هستند. لعب نيز به عملي اطلاق مي‌شود که با نظم خاص و تنها براي غرض خيالي و غيرواقعي مانند بازي کودکان، انجام مي‌گيرد. حيات دنيا نيز اگر به لهو و لعب تعبير شده، در مقايسه با حيات اخروي بوده و مراد از آن رفتار و گفتار و افکار انسان در حالتي است که در مسير رضايت خداوند نمي‌باشد. درباره حرمت لهو، بررسي آيات و روايات نشان مي‌دهد که دلايل مذکور بر حرمت مطلق لهو و لعب دلالت ندارد، بلکه دلالت آن‌ها بر حرمت لهو خاص مانند غنا و آلات لهو مي‌باشد. بر اين اساس، اگرچه در اقوال فقها، لهو و لعب مرادف لغو و باطل، و اشر و بطر قرار گرفته، اما لغو و باطل در صورتي حرام خواهد بود که مشمول عنوان‌هاي حرام ديگري مانند غيبت، استهزاء و غنا قرار گيرد. همچنين ترادف لهو و لعب با آن‌ها به‌معناي تساوي نيست، بلکه به‌معناي نفي تباين ميان آن‌ها مي‌باشد، و اين واژگان در مرتبه حرام با هم قابل جمع هستند. از سوي ديگر، براي اباحه لهو، روايات زيادي وجود دارد که در آن‌ها، لهو بر امور مستحبه مانند نماز شب اطلاق شده، يا لهو به مؤمن اضافه شده، در حالي که هيچ‌گاه امر حرام به مؤمن اضافه نمي‌شود. همچنين اصل در لعب نيز اباحه است، مگر اين که به ملاک بازدارندگي از واجبات، يا دلايل ديگري حرام گردد. مهم‌ترين مصداق لعب، قمار مي‌باشد. در همين راستا، مسابقه دادن حيوانات اگر منافع عقلايي داشته باشد، مانند مسابقه سگ‌هاي تعليم داده شده براي کشف مواد مخدر و پيداکردن مجرم، جايز خواهد بود. اما مسابقه آن‌ها براي به‌جان هم انداختن آن‌ها حرام است، و مصداقي از اذيت حيوان به‌شمار مي‌رود.