جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف پژوهش تهیه گزارشی از برجسته ترین عناوین فلسفه نیچه است تا فلسفه فیلسوفی که در زمان حیاتش مهجور بوده و امروز بخصوص مورد توجه قشر روشنفکر قرار گرفته بیشتر مورد ارزیابی و موشکافی قرار گیرد روش پژوهش به دو صورت انجام پذیرف : ابتدا تقریبا تمام آثار نیچه را مورد مطالعه قرار گرفت و از نکات مهم و مورد نیاز آنها فیش برداری و نکته برداری شد و سپس به آثار شارحین نیچه پرداخته و از نظرات آنها نیز بطور کامل استفاده شده است طرح پژوهش این بود که تقریبا به تمام جوانب فلسفه نیچه پرداخته شود به همین جهت دراین پژوهش ضمن پرداختن به زندگی نیچه و نکات برجسته فلسفه او - به آثار، برخی از اندیشه ها و حتی سیمای او نیز توجه شده است نتیجه کلی : آن چه بطور خلاصه کلی و دقیق می توان از نیچه و فلسفه اش گفت اینکه : او فراتر از زمانش ، بلکه به جنگ زمانش آمده بود با همه چیز در افتاد اخلاق مسیحی ، آرمان زاهدانه ، متافیزیک و حتی روابط اجتماعی و سیاسی ، نیچه را باید مردی بی باک و نترس دانست و فلسفه اش را تحول در علوم فلسفی به حساب آورد او یک استثنا بود

وهابیت فرقه ای منشعب شده از مذهب حنبلی است که بنیانگذار آن ابن تیمیه است و اعتقاد به عدم توسل به انبیاء و اولیاء و زیارت قبور آنها دارد. گسترش و ترویج این عقاید به صورت شدیدتر آن در سرزمین عربستان توسط محمد بن عبدالوهاب بوده. آنها معتقدند که عقایدشان را از قرآن و سنت و پیامبر و سلف صالح گرفته اند و سایر مسلمانان دچار انحراف شده اند. اگرچه محمد بن عبدالوهاب با حمایت مالی و نظامی آل سعود و کشور انگلستان سعی داشت تا بر تکفیر مسلمانان، حلال کردن خون آنها، نابودی پایگاه وحدت جهان اسلام کعبه مقدس، و ویرانی قبه ها و ضریح ها و بارگاه های مقدسه و انتشار قرآنی به نام خود بپردازد اما این نقشه شوم او تحقق پیدا نکرد و فقط به مباحثی چون عدم توسل، شفاعت، زیارت قبور ائمه، اموات و غیره پرداخته است که زمینه های انحراف او در این عقاید کاملاً با مطالعه این تحقیق روشن و مشخص است. هزینه های زیاد و حمایت مالی از سوی بیگانگان در دهه های اخیر تا حدودی ذهن جوانان و حتی اهل قلم را در مطالعه کتابهایی در این باب به خویش مشغول نموده است که در پاره ای از موارد به انحراف و یا احیاناً گرایش و طرح سؤالات ذهنی برای آنها منجر شده است که در اینجا سعی شده تا با عقاید وهابیان با مستندات قرآنی و روایی و کلام علمای شیعه و اهل سنت و بزرگان وهابیت به آنها پاسخ داده شود. کلید واژه ها: آئین وهابیت نقد عقاید ر

وکالت در اصطلاح فقهی و حقوقی عبارت است از اینکه شخصی دیگری را نایب کند در تصرف به دو شرط عملی که برای آن نایب گرفته می شود عملی باشد که در انجام آن قید مباشرت نباشد مانند اکثر عبادات و خود موکل اهلیت قانونی برای انجام آن کار داشته باشد.مثلا اگر شخص موکل محجور باشد به علت سفه یا ورشکستگی یا هر علت دیگر و حق فروش اموال خود را نداشته باشد وکالت دادن او هم جایز نیست و بلکه باطل است ماده ۶۵۶ قانون مدنی در تعریف وکالت می گوید: وکالت عقدی است که بموجب آن یکی از طرفین. طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود می نماید.وکالت مانند هر عقد دیگر نیازمند به صیغه ایجاب و قبول است و صیغه ایجاب از جابت موکل صادر می شود و صیغه قبول از جانب وکیل وکالت ممکن است به صورت لفظ باشد و یا به صورت فعل مانند اینکه بدون گفتن لفظی وکیل متعلق وکالت را انجام دهد.وکالت مانند هر عقدی باید منجز باشد و بر شرط یا صفتی معلق نباشد.وکالت عقدی است که از هر دو طرف جایز است یعنی هر یک از وکیل و موکل هرگاه که بخواهند می توانند عقد را فسخ کنند اما اگر موکل وکیل را عزل کرد ولی او از عزل خود آگاه نشد و به اعمال خود ادامه داد تمام کارهای وکیل تا زمانی که از عزل خود آگاه شود نافذ است.از آنجا که وکالت عقدی جایز است با مرگ.جنون یا بیهوشی وکیل یا موکل باطل می شود خواه زمان بیهوشی طولانی یا کوتاه باشد و خواه جنوب دائمی باشد یا ادواری و خواه موکل علم به تسبیب بطلان داشته باشد یا نداشته باشد و نیز با محجور شدن موکل به دلیل عدم رشد یا ورشکستگی از انجام آنچه که در آن وکالت داده است باطل می شود آن نیز ممنوع باشد.همچنین وکالت با انجام متعلق وکالت توسط موکل باطل می شود همچنین طرفین عقد باید دارای شرایط عامه باشند یعنی شرایطی که طرفین عقد، باید در هر عقدی دارا باشند.عاقل بالغ جایز التصرف بودن موکل.وکیل حق ندارد دیگری را وکیل کند مگر با اذن صریح موکل یا اذن فحوی مانند جایی که مورد وکالت وسیع باشد به گونه ای که قراین موجود بر اذن وکیل در توکلیل دلالت کند و یا بالا بودن منزلت وکیل مانع این شود که مورد وکالت را شخصا انجام دهد.وکالت با دو شاهد عادل ثابت می شود و شهادت زنان در اثبات وکالت منضما و منفردا پذیرفته نمی شود و همچنین وکالت با یک شاهد و یک سوگند هم پذیرفته نمی شود.وکیل امین است و جز در صورت تعدی و تفریط ضامن نیست و بر وکیل واجب است که هرگاه از او خواصته شد آنچه را که در دست دارد به موکل تسلیم کند.بنابراین اگر با وجود امکان تسلیم آن را به تاخیر اندازد ضامن می باشد همچنین وکیل می تواند از تسلیم امتناع کند تا آن ۳ که شاهد بگیرد.

زیبایی و هنر در منظومه ی فکری سنت گرایان معاصر ، از جایگاه بسیار مهمی برخوردار است. به باور ایشان، وجود زیبایی در کل عالم هستی برهان قاطعی است بر وجود حقیقت الهی. به علاوه توجه به بعد هنری یا زیبایی شناختی سنت های اصیل دینی ما را در تصدیق به حقانیت و الهی بودن آن سنت ها یاری می رساند. سنت گرایان از چشم اندازی متافیزیکی به بررسی حقیقت زیبایی و هنر می پردازند. به نظر ایشان زیبایی، حقیقتی عینی است که در اصول و مبادی عالیه ی وجود ریشه دارد. به عبارت دیگر، اساس متافیزیکی زیبایی، بی نهایتی ذات الهی است و با تجلی و آشکار گری این ذات در همه ی مراتب وجود پیوند تنگاتنگ دارد. از همین رو، زیبایی در عالم محسوس روشن ترین جلوه ی ذات الهی است. در نگاه ایشان هنر نیز محملی برای تجلی حقایق الهی است و از همین رو می تواند انسان را یاری بخشد تا فضیلت بدست آورد و معرفت کسب کند و از این راه از کثرت تشویش برانگیز امور رهایی یافته و به ذات الهی خود واصل شود . الگوی اولیه هنرمندی در نگاه سنتی خداوند است که انسان و کل آفرینش اثر هنری او به شمار می آید. گفتیم هنر محملی برای تجلی حقیقت است اما صورت برای اینکه بتواند حقیقت را متجلی کند باید متناسب با آن باشد بنابراین هر صورتی نمی تواند بیانگر حقیقت باشد. در نگاه سنتی علاوه بر حقیقت، صورت متناسب با آن نیز از عالم الهی سرچشمه می گیرد. چنین صورتی سمبول­ نامیده ­می شود. اثر هنری هنرمند سنتی نیز باید تقلیدی از سمبولها باشد. بنابراین سمبولیسم و تقلید دو مولفه اساسی هنر سنتی به شمار می روند.قلب هنر سنتی هنر مقدس است .هنر مقدس هنری است که مستقیما به آداب و مناسک آئینی یک سنت یا یک دین مربوط است و مبتنی بر تقلید از سمبولهای اساسی است . برای مثال شمایل حضرت مسیح در مسیحیت و کتابت قرآن در اسلام هنر مقدس به حساب می آید. سنت گرایان به دلیل همین اهمیت و نقشی که برای صور هنری قائل هستند از نقد هنر جدید نیز دریغ نمی ورزند .زیرا اگر صور درست می توانند حقیقت را منتقل کنند صور نادرست نیز می توانند خطا را منتقل کنند.از همین رو در نگاه ایشان هنر جدید حتی بیش از فلسفه های جدید انسان را به عصیان در برابر خداوند ترغیب می کنند.

مبنای کار شلینگ این است که یک اثر هنری حقیقی از«مطلق» سرجشمه می گیرد و به وسیله هنرمند نابغه، به نمایش در می آید. هنر، ظهور مطلق است و بنابراین فیلسوفی که مطلق را جستجو می کند، باید اثر هنری را در مرکز تأمّل فلسفی خود قرار دهد؛ زیرا هنر، عصارة طبیعت است و وجودی است که با استفاده از زبان، به نظم در آمده است. همچنین بواسطة اینکه اثر هنری، تابع قالب شناسایی انسان است، متضمّن تاریخ «من استعلایی» است. از این رو، یک اثر هنری، محلّ وحدت وجود و اندیشه است. شلینگ این وحدت را «مطلق» می نامد و براین عقیده است که کار فیلسوف، تأمّل بر فرایندها و قوانین زیبایی شناسی است.

بسیاری از اختلافات بین مسلمین موضوع شناخت امام و امامت است و علم امام یکی از مباحث بحث انگیز امامت است که اقوال مختلفی درباره ی آن مطرح شده است؛ به طور کلی سه نظریه را می توان پیرامون علم امام بیان داشت : برخی در مورد علم امام به غلو پرداخته اند و امام را از تمام غیب ها مطلع دانسته و در مقابل این دسته گروه دیگری علم امام را مانند علم افراد عادی دانسته اند. نظریه سوم این است که امام به اذن خداوند متعال آگاه به مسائل و حوادث گذشته، حال و آینده است. بنابراین برای ورود به بحث آگاهی امام حسین ( ع) به شهادت خویش به مقدمات آن، یعنی علم باریتعالی، پیامبر و امام نیاز است. که ابتدا در قرآن و روایات مورد بررسی واقع می شود، سپس روایات و اخباری که در مورد شهادت امام حسین(ع) از روزگاران گذشته و سال ها قبل از تولد آن حضرت آمده است بیان می شود. از انبیاء گذشته اخباری در دست است که حاکی از آن است که به شهادت امام حسین(ع) آگاه بودند و پیامبر اکرم ( ص) نیز بارها و بارها خبر شهادت ایشان را در موقعیت های مختلف بیان فرمودند و این اخبار از حضرت علی(ع) نیز نقل شده است. و خود سید الشهداء(ع) نیز قبل از شهادت خویش به این مسأله اشاره کرده اند. بدین صورت که برخی آیات قرآن تأویل به شهادت آن حضرت شده است و برخی از این روایات در منابع اهل سنت نیز به چشم می خورد. لیکن دانشمندان اسلامی در رابطه با آگاهی امام حسین ( ع) به شهادت خویش به دو گروه تقسیم شده اند : گروهی بر این عقیده بوده اند که امام به شهادت خویش علم داشته ولیکن به جزئیات حادثه علم نداشته است. مثلا نمی دانستند که در این سفر و در کربلا به شهادت می رسند. و گروهی نیز بر این عقیده اند که امام حسین ( ع) با علم به شهادت خویش به سوی کربلا حرکت کرده اند. بنابراین هرچند فلسفه وجودی قیام تلاش برای تشکیل حکومت بود لیکن علم و آگاهی امام از سرنوشت قیام منافاتی با لزوم جهاد برای برپایی حکومت و مبارزه با ظلم ندارد؛ در نتیجه حرکت حضرت کاملا انتخابی و در کمال آگاهی بوده است.

نظریه مطابقت یکی از اساسی ترین نظریه در چیستی صدق قضایا است که سابقه آن به یونان و ارسطو می رسد هر چند در آثار ارسطو به طور مستقل به این بحث پرداخته نشده است. عمده فلاسفه اسلامی به طور قطع و بلامنازع به این نظریه معتقدند همچنین بسیاری از فیلسوفان غربی در تعریف صدق قضایا به نظریه مطابقت قائلند. اساس این نظریه این است که صدق قضیه، یا حکم عبارت است از مطابقت آن با واقع و نفس الامر و این مسأله مبتنی بر دو اصل است اول اینکه واقعیتی هست و دوم اینکه ذهن ما قادر به کشف واقعیت می باشد. بنابراین قائلین به این نظریه اعتقاد جازم به رئالیسم و واقع نمایی علم دارند. مشهور حکمای اسلامی واقع نمائی علم را از طریق انحفاظ کلی طبیعی میان عین و ذهن تبیین می نمایند اما از آنجا که این تبیین خود نیاز به اثبات دارد و فلاسفه اسلامی دلیلی جز تمسک به ابطال سفسطه برای آن ندارند به نظر می رسد در حکمت متعالیه با تکیه بر مبانی خاص، بتوان مسأله ارزش معلومات را به گونه ای تبیین نمود که نیاز به انطباق ماهوی نباشد بدین نحو که علم، حاصل اتحاد نفس با صور مثالی و عقلی اشیاء است در نتیجه سنخیت وجودی بین معلوم بالذات و صور مثالی یا عقلی اشیاء وجود خواهد داشت. نظریه مطابقت در حکمت متعالیه با تکیه بر مبانی خاص خصوصاً معنای خاصی که علامه طباطبائی از واقع و نفس الامه ارائه می دهند تخصصاً از بحث اصطلاحی ارزش معلومات خارج و از مقوله حضور خواهد بود.

رابطة ذات و صفات الهی یکی از اساسی ترین مسائل کلامی است، اندیشمندان مسلمان فارغ از روشها و مبانی فکری هر یک دربارة آن گفتگو و ابراز عقیده نموده اند و بیشترین نزاع دربارة صفات ثبوتی ذاتی حقیقی و ذات اضافه و حالت مصدری آنها مانند علم، قدرت و حیات است. اما در زائد بودن صفات فعل و صفات اضافة محض اختلاف مهمی در بین اندیشمندان مسلمان نیست. فرقه های قدریه و جبریه جزو اولین گروههای مسلمانی هستند که صفات آفریدگان را از واجب تعالی نفی کرده اند، هر چند به معتزلیان آراء گوناگونی نسبت داده شده است، اما دیدگاه پذیرفته شدة بیشتر آنان عینیت صفات با ذات است و نسبت نظریة نیابت به آنان براساس تحقیقاتی که انجام گرفته است به نظر می آید درست نیست. دیدگاه تفسیر کنندة صفات به احوال از سوی ابوهاشم جبایی به دلیل نفی وجود و عدم از حال مردود است. محدثان اهل سنت با صراحت دربارة رابطة صفات ذاتی حق تعالی با ذات اظهار عقیده نکرداه اند. محدثان امامی عموما صفات ثبوتی را به سلب اضداد تفسیر نموده اند. چنین دیدگهی علاوه بر ناسازگاری با برخی از روایات اثبات کنندة صفات، به خالی بودن ذات از واقعیت صفات بازگشت می نماید و قابل پذیرش نیست. براساس برخی از احادیث، قبل از پیدایش مکتب کلامی اشاعره گروهی از مسلمانان معتقد به زیادت صفات بر ذات بوده اند و ائمه معصومین آنان را قائل به تعدد خدایان و خارج از ولایت خویش دانسته اند. ابوالحسن اشعری و پیروانش منشأ صفات ذاتی، چون علم، قدرت، حیات و غیره... را صفاتی قدیم و زائد بر ذات می دانند و چنین باور دارند که اتصاف خداوند به عالم، قادر، حی و غیره... بدون مبدأ زائد بر ذات محال است. آنان برای رهائی از اشکال تعدد قدما دیدگاه صصفات نه عین ذات و نه غیر ذات را ابداع نمودند و برخی از آنان ذات و صفات را یک موجود قدیم می دانند. متکلمان امامیه صفات ذاتی حق تعالی را عین ذات می دانند. و نسبت ناروای تجسیم و تشبیه به برخی چون هشام ابن حکم دور از واقعیت است. آنان به دلیل کاملترین خداوند، اتصاف او را کامل ترین نحوة ممکن یعنی عینیت صفات با ذات می دانند. برخی از حکمای مسلمان چون ملارجبعلی تبرییزی و قاضی سعید قمی به دلیل مخلوق دانستن موجد موصوف و شباهت باری تعالی به افریدگان با فرض اتصاف، هرگونه وصفی را از ذات خداوند نفی نموده و آیات و روایات حکایت کننده از اوصاف الهی را توجیه نموده اند. این نظریه علاوه بر مخالفت با آیات و روایات اثبات کننده صفات و عقلانی نبودن توجیهات، به دلیل خالی دانستن ذات از صفات کمال و بازگشت به نقص در واجب قابل پذیرش نیست. دیدگاه اتحاد مفهومی صفات منسوب به ابن سینا علاوه بر ابهام و عدم ارائه استدلال با لوازم نادرستی چون اشتراک لفظی مفاهیم صفات در واجب و ممکن و عادم امکان شناخت خداوند و فایده نداشتن حمل صفات متعدد بر ذات حق مردود است. سهروردی از معتقدان به عینیت صفات با ذات است و نسبت انکار صفات حقیقی با عبارات وی سازگاری ندارد. بسیاری از فیلسوفان مسلمان به دلیل واحد بسیط دانستن و کمال مطلق و واجب از جمیع جهات بودن خداوند، صفات را عین ذات می دانند و به نظر می رسد تنها راه قابل اعتماد و سازگار با روایات، دیدگاه وحدت مصداقی و تغیر مفهومی صفات است. بسیاری از عارفان مسلمان نیز در بعد وجودشناسی صفات چنین دیدگاهی دارند. آنان مقام احدیت را خالی از هر اسم و رسم و صفتی می دانند ولی مقام و احدیت را مرتبة ظهور کثرت اسماء و صفات می شمارند و از حیث معناشناسی صفات را به اعتباراتت و نسبت ها تفسیر نموده اند، که چنین دیدگاهی با واقعیت داشتن صفات ناسازگار است./

یکی از براهین با اهمیت و عمیق اثبات وجود خدا برهان کیهان شناختی است. به همین لحاظ دراین مقال به مباحث گونه گون پیرامون این سنخ از برهان می پردازیم. در ابتدا این برهان را در پهندشت تاریخ می بررسیم و سیر تاریخی و چگونگی تدوین و نضج آن را از نظر می گذرانیم. از افلاطون تا دهه های معاصر در برگیرنده این پیشینه سیر تاریخی می باشد. سپس سه روایت مشهور و مهم این برهان را تبیین و تدقیق خواهیم کرد. این قول متکی بر نظر کرایگ است که برهان کیهان شناختی را در سه روایت عمده: کلامی کیهان شناختی، برهان وجوب و امکان و برهان مبتنی بر اصل جهت کافی می داند. سپس بر اساس معتبرترین براهین مربوطه هر یک از روایت های فوق الذکر را تشریح و توضیح می دهیم. و آنگاه ایرادات و اشکالات بنیادین و اساسی را که بر پیکره هر یک از براهین و مقدمات آنها از جانب منتقدین وارد آمده، ابتدا بیان و سپس به بررسی و ارزیابی این انتقادات وارد آمده می پردازیم. البته در این راه سه مفهوم عمده از هر برهان را گزینش و مباحث را پیرامون آن مفاهیم مطرح می کنیم: مفاهیم علیت، وجوه و جهت کافی این سه مفهوم اصلی و اساسی هستند.

عنوان تحقیق موجود، « گزیده ای از ویژگی های حکومت امام زمان ( عج)» است. این تحقیق که در دو بخش « ماهیت حکومت اسلامی» و « عدالت در حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، تدوین شده، چند هدف عمده را دنبال می کند که عبارتند از: کشف حقایق بیشتر در زمینه ی ویژگی های حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) از دیدگاه قرآن و روایات همچنین ارائه ی الگوی مناسب از جامعه ی موعود و پاسخگویی به برخی سوالات مبهم در زمینه ی حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) و همچنین آشنا نمودن خوانندگان با مهمترین ویژگی های عدالتی حکومت حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف) به منظور ترغیب و تشویق آنان به دین مبین اسلام، از دیگر اهداف این تحقیق است. روش کلی کار از نوع کتابخانه ای است؛ امّا به تناسب بحث از مطالب موجود در اینترنت، سی دی ها، نوارهای سخنرانی، و نیز کلام بزرگان شهر، بهره گرفته شده است. در این تحقیق سعی بر آن بوده که از منابع دست اول و معتبر استفاده شود؛ چنان که « قرآن کریم» و تفاسیر معتبر و کتب روایی همچون « حارالانوار»، « وسایل الشیعه»، « اصول کافی»، « اثبات الهداه» و... جزو منابع بوده اند. البته به تناسب بحث در قسمت هایی این نیاز احساس شد که باید از منابع دست دوم نیز در طول تحقیق استفاده کرد بنابراین کتاب هایی همچون « ویژگی های حکومت جهانی حضرت مهدی(عج)»، « چشم اندازی به حکومت مهدی(عج)»، « سیمای جهان در عصر امام زمان(عج)» و کتاب هایی از این نوع، در فهرست منابع قرار گرفتند و در طول تحقیق بارها از آن ها استفاد شد. از واژگان کلیدی این پایان نامه می توان به « حکومت» اشاره کرد. نوشتار حاضر در دو بخش تدوین گردیده است. که در بخش اول با عنوان « ماهیّت حکومت اسلامی»، برخی از ابعاد حکومت در اسلام بیان گردیده است. در بخش دوم « عدالت در حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف)» بررسی شده است که این بخش، خود مشتمل بر شش بحث: عدالت، اقتصاد، پیشرفت علوم و تکنولوژی، قضاوت، امنیّت و بهداشت در حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) می شود. در آخر بحث هم نتیجه گیری بیان شده و پس از آن فهرست منابع، آیات و روایات را ذکر نموده ایم. از مجموع این نوشتار چنین به دست می آید که حکومت امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) ویژگی ها و آثار بسیار گسترده ای داشته و این آثار منحصر به همین دنیا نمی گردد و بر سعادت و شقاوت اخروی افراد نیز تاثیر می گذارد. از دیگر نتایج به دست آمده در این تحقیق می توان به پیشرفت و شکوفایی عدالت، اقتصاد، فرهنگ و قضاوت در جامعه ی مهدوی اشاره کرد که آثار و پیامدهای بسیار خوبی برای افراد و جامعه ی آن روز به همراه خواهد داشت.