جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

در این پژوهش با استفاده از آیات و روایات به برخی از گناهان که به واسطه سخن رخ می دهد پرداخته می شود. در اینجا لازم به ذکر است حجم این مطالب با توجه به اینکه در بردارندة تمام رؤوس مطالب است از حجم معمول چکیده بیشتر می باشد. این بحث در 15 فصل آورده می شود؛ که به طور خلاصه می توان دربارة نتایج به دست آمده از آن چنین گفت: 1- کذب از گناهان کبیره است که در آیات و روایات با الفاظ «افک» و «افتراء» نیز از آن نام برده شده این گناه محدودة وسیعی را شامل می شود چنانکه دروغ به صورت شوخی و یا دروغ کوچک را هم در بر می گیرد. بر مرتکبین آن نیز در هر دو جهان عذاب الهی نازل می شود. اما با وجود این قبح در برخی موارد ممدوح قلمداد می شود که آن در زمان نیرنگ زدن در جنگ یا اصلاح بین مردم می باشد. مورد دیگری هم که گاه به صورت ممدوح و گاهی مذموم جلوه می کند خلف وعده دروغ است که اگر وعده با نیت انجام آن داده شود مذموم بوده ولی اگر به نیت خیر و صلاح دیگری داده شود جایز می باشد. 2- غیبت از دیگر گناهان کبیره است که گوینده و شنونده آن در هر دو جهان مورد عقاب قرار گرفته و برای جبران آن کفاره واجب می شود؛ که این کفاره بسته به شرائط، استحلال یا استغفار می باشد. این گناه هم در مواردی مجاز دانسته شده که عبارتند از: بدگوئی از فرد متجاهر به فسق، حاکم ظالم و شخص بدعتگذار. 3- نمیمه نیز گناه کبیره است و سومین و آخرین گناهی است که به واسطة آن عذاب قبر دامنگیر صاحبش می گردد. بدین صورت که آتش تا روز رستاخیز او را می سوزاند. این سخن چینی اگر در نز صاحبان قدرت باشد از آن به سعایت تعبیر می گردد. 4- برای فحش در آیات و روایات از عناوین مختلفی اف، بذاء، سفه، شتمف سلاطه، سب، طعن، نبز و لعن استفاده شده است. نکته ای که دربارة این گناه مطرح می باشد پاسخ به آن است که چهار حالت دارد بهترین حالتش، دادن پاسخی نیکو در مقابل آن می باشد. 5- لعن، یکی از زشت ترین انواع فحش بوده و به عنوان گناه کبیره مطرح می باشد. البته لعن از طرف خدا و معصومین ممدوح است زیرا افراد و یا گروه هائی را به دور بودن از رحمت الهی منسوب می دارند که شایسته آن بوده راه بازگشتشان به سعادت، به وسیلة خودشان، مسدود گشته است. اما لعن افرادی غیر از آن ها و یا حتی لعن به حیوانات و جامدات، جایز نبوده و به خود فرد باز می گردد. 6- بهتان بکی دیگر از کبائر است که با عنوان تهمت از آن یاد شده. در روایات، مسلمین نه تنها از تهمت وارد ساختن نهی شده اند بلکه از قرار گرفتن در معرض تهمت هم باز داشته شده اند. 7- قذف نوعی بهتان بوده که بالاترین درجه از قبح را داراست و در قرآن با صفت «عظیم» از آن یاد شده است. از این واژه در روایات استفاده شده و در قرآن برای آن، لغایت «رمی» و «افک» به کار رفته است. 8- سخریه گناه کبیره بوده و بر آن وعید عذاب داده شده است. که یکی از این عذاب ها سخریة خداوند می باشد. از این گناه با عنوان استهزاء نیز تعبیر گشته است. 9- از جدل با الفاظ مراء، خصومت، نزاع و مناظره نیز یاد می شود. مجادله به دو نوع «احسن» و «غیر احسن» تقسیم می شود. ضمناً از مراء با افراد نادان و یا عالم، پرهیز داده شده است. 10- خداوند به خاطر نعمت های خود به بندگان بر آن ها منت گذارده است که ممدوح می باشد اما منت از طرف مردم به خاطر انجام کارهای نیکشان نکوهیده ا ست؛ چنانکه خداوند به عنوان ارائه الگو سورة «دهر» را در شأن تارکین آن نازل نموده است. 11- شوخی و مزاح در برخی موارد مورد نهی و مذمت قرار گرفته است و آن رمانیست که گناهان دیگری مانند کذب و فحش را به همراه داشته باشد. 12- نجوای ممدوح زمانی صادق است که به واسطة آن امر صدقه دادن، کار پسندیده و یا اصلاح بین مردم صورت گیرد در غیر موارد مذموم می گردد. در همین موارد هم باید رعایت گردد که موجب ناراحتی فردی دیگر فراهم نشود. 13- مدح در ظاهر امری ممدوح می باشد، در واقع نیز گاهی این گونه است. اما درمواردی که مدح ستمگران یا افرادی که لایق آن نیستند انجام پذیرد و یا از فرد شایستة آن بیش از حد ستایش شود به عنوان آفتی بر سخن تلقی می شود. در روایات برای دوری از این عمل و فریب نخوردن به واسطة آن، بر خنثی و بدون اثر بودنش تأکید گشته است. 14- شماتت، تعبیر و تأنیب به معنای سرزنش کردن می باشند که در شمت معنای افزون بر آن دو وجود دارد و آن خوشحال شدن به واسطة مصیبت نازله بر فرد است. به همین دلیل قبح آن از دو مورد دیگر شدیدتر می باشد. 15- شکوه بردن نزد خدا و یا مؤمنین ممدوح و ستوده است اما شکوه بردن به فرد کافر، مخالف امامت و کسی که توان رفع آن گرفتاری را ندارد، در حقیقت شکایت از خداوند بوده و مذموم شمرده شده است

آمرزش و عذاب دو سرنوشت محتومی است که برای انسان در جهان آخرت رقم زده می شود وانسان در دار دنیا دارِ اختیار و انتخاب وعمل است یکی از این دو را بر می گزیند. خداوند رحمان به انسانها وعده ی آمرزش داده است. و وعده ی الهی نیز تخلّف ناپذیر است. «واللهُ یعدکم مغفرةً منه و فضلاً و الله واسع علیم.» (بقره/ 268) همچنین خداوند براساس رحمت واسعه ی خود، وسایل این آمرزش، اعم از راهنمایان و کتاب و قوه تعقّل و تمییز و اداراک و ... را برای انسان فراهم کرده و او را برای بهره مندی از آمرزش و رضوان خود تشویق و ترغیب کرده است: «وسارعوا الی مغفرة من ربّکم و جنّة عرضها السموات و الارض أعدّت للمتّقین.» (آل عمران / 133) به علاوه، در صورت لغزش و خطا راه را برای بازگشت او با توبه و استغفار و عمل صالح و .. هموار کرده و بنابر لطف و رحمت خود انسانها را از عذاب آخرت بر حذر داشته است. از مهم ترین رسالت انبیاء الهی انذار از عذاب و آخرت بوده است: «انا انذرناکم عذاباً قریباً.» (نباء /40) کسانی که به هشدار و انذار سفیران الهی توجه ننمایند و در دام شیطان و هوا و هوس گرفتار شوند و راه نافرمانی و عناد و کفر را در پیش گیرند از رحمت خاصّه ی خداوند در آخرت محروم می شوند و راهی بجز جهنّم در پیش نخواهند گرفت. «..... واعف عنا و اغفرلنا و ارحمنا» (بقره / 286)

هدف از نگارش پایان نامه حاضر این بوده است که اولا" این توجه داده شود که آموزش دینی نیز باید براساس مبانی روان شناختی و مراحل رشد و تکامل درک آدمی صورت پذیرد واگرچه دین در مقام ثبوت، واحد است، اما درمقام اثبات، قالبها و روشهای گوناگون می یابد. ثانیا" مجموعه ای، هرچندمختصر، ازمهمترین مباحث مورد نیاز علاقمندان و دست اندرکاران آموزش دینی کودکان، بویژه در دوره ابتدایی تهیه و تنظیم گردد. لذا، این رساله تلاش دارد تابه دوپرسش مهم که درطول یکدیگر واقع شده اند پاسخ گوید:‎۱- کودک در رشد و تکامل درک دینی ازچه دوره هایی عبور می کند و ویژگیهای آنها چیست؟ ‎۲- با توجه به ویژگیهای این دوره ها و درک او از مفاهیم دینی، آموزش مفاهیم دینی چگونه باید صورت گیرد؟ تحقیق حاضر با استفاده از روش کتابخانه ای انجام یافته و مباحث آن در پنج فصل تنظیم شده است: در فصل اول، برای آشنایی بیشتر با ویژگیهای کودک، رشد و تکامل او ازابعاد گوناگون مورد بحث قرار می گیرد. درفصل دوم از دوره های مختلف رشد درک دینی و ویژگیهای مربوط به آنها بحث می شود تامشخص گردد که درسنین مختلف این تفکر برچه پایه هایی استوار است و محدوده تواناییهای کودک در فهم مسائل مذهبی چگونه است. فصل سوم به بیان درک کودکان و نوجوانان از برخی مفاهیم دینی در سنین مختلف می پردازد تامربی با این آگاهی پای در دنیای تصورات کودکان بنهد و آموزش خود را به سمتی سوق دهد که خامیهای تفکراتشان را بتدریج زدوده آنان را برای ورود به سطوح بالاتر تفکر و درک صحیح تر از مفاهیم دینی آماده سازد. فصل چهارم به بیان کلیاتی در زمینه آموزش دینی اختصاص یافته است که در هریک از شیوه های آموزش مفاهیم دینی باید مد نظر قرار گیرد. در فصل پنجم که به عنوان نتیجه مباحث پیشین قلمداد می شود، تلاش براین است که با توجه به مبانی و اصول مطروحه، شیوه های مناسب در زمینه آموزش معارف اسلامی به کودکان پنج تادوازده سال پیشنهاد گردد.

این پایان نامه شامل سیزده بخش می باشد. بخش نخست درباره زبان دین و عنصر زیبایی در آن است که هم شامل رویکرد زبان شناختی و هم رویکرد زیبا شناختی است. بخش دوم که یک بررسی و گزارش تاریخی است، مطالعات زیباشناختی در قرآن را به گونه تحقیقی، تاریخی دنبال و تک تک آثاری را که در این باره تدوین شده است، از سده های نخست، به ترتیب و با تقسیم بندی به دوره های چندگانه معرفی نموده است و در لابه لای آن مسائل مربوط به زبان قرآن و زیبایی های آن را از دید افراد مختلف مورد بررسی قرار داده است. در بخش سوم هم ویژگی های زیبا زبان شناختی قرآن هم از حیث تاریخی و سیر مطالعات مربوط به آن ها و هم از حیث مسائل و نمونه ها و احیاناً تطبیق با مقولات زبان شناختی و زیباشناختی مورد بحث قرار گرفته است. در بخش چهارم به جنبه موسیقی های قرآن اشاره و مطالعات سنتی درباره قرائت، تجوید و شناخت مخارج الحروف در کتب ادبی کهن با رهیافت های آواشناسی جدید مقایسه شده است. در بخش پنجم به لحن ریتمیک قرآن و فواصل آن پرداخته شده است. در بخش ششم در زمینه صحنه نمایی و هنر تصویری قرآن و نیروی دراماتیک و نمایشی آن نیز تحقیق تاریخی شده و نشان داده شده است که پیش از امین خولی، سید قطب، طالقانی و بکری امینی، طبری، زمخشری، طیبی و… نیز در این زمینه سخن گفته اند و هم نمونه هایی ذکر و با نظریات زیباشناختی مقایسه کرده است. در بخش نهم هم دیدگاهی نشان داده شده که در آن عبارات قرآن علاوه بر معنای درشت، بار سرشاری از معنای ذره بینی، لطیف و باریکی نیز با خود دارند و طیف گسترده ای از معنای اتمی و اثیری به ذهن القاء می کند که این نوع زبان کوانتم زبان نام دارد که نمونه هایی از عبدالقاهر و طباطبایی آمده شده است. در بخش دهم هم آمده که واژگان و تعابیر قرآن چنان بی بدیل و جانشین ناپذیر و حساس است که اگر با همگون ترین و مترادف ترین کلمه و عبارت عوض شود، همان معنی را نمی دهد. در بخش یازدهم نیز ضمن تعریف بلاغت، ابر رسانایی با رسانایی مقایسه شده است. در بخش دوازدهم بخش قابل توجهی از زبان دین و قرآن سمبلیک و نمادین است که در این زمینه هم از نظر زبان شناسی معنی شناسی و علم دلالت و هم از حیث زیباشناختی بحث شده است. در بخش پایانی هم حروف مقطعه قرآن و جنبه رازآلود آن ها و منقولات گوناگونی را که در منابع اسلامی درباره آن ها وجود دارد، بیان شده است.

عنوان این رساله «آسیب شناسی عزاداری امام حسین علیه السلام» می باشدکه از چهار فصل تشکیل شده است: فصل اول به کلیات اختصاص دارد، تاریخچه عزاداری، فلسفه اقامه عزا، ونیز آثار و فواید برپایی مجالس عزای حسینی و سیره معصومین علیه السلام در عزای سید الشهداء مباحث این فصل می باشد. فصل دوم از آسیب های شکلی بحث شده است؛ آسیب هایی مانند موسیقی و غنا در عزاداری، اعمال خرافی، وهن واجبات و ارزش ها، مجالس عزا وسیله کسب مال دنیا و اصالت مداحی مورد نقد و بررسی قرار گرفته، و از آیات و روایات و گفتار و فتاوای مراجع و بزرگان دین در این رابطه بهره برده شده است. در فصل سوم به مهم ترین آسیب های محتوایی پرداخته شده است. از جمله؛ تحریفات اعم از لفظی و معنوی و عوامل تحریف ساز و خطرات تحریف و نیز بحثی راجع به مذمت دروغ و روضه های دروغی، راه یابی خواب و مکاشفه به مجالس عزاداری، غلو و به کار بردن تعابیر سخیف. در این فصل نیز از آیات و روایات و سخنان و فتاوای مرجع و علماء دین در نقد و بررسی آسیب های مذکور استفاده شده است. در فصل چهارم راه کارهای آسیب زدایی از نهضت عاشورا بررسی شده است، که آسیب زدایی وظیفه ای همگانی دانسته شده و در صورتی که مراجع دینی، مبلغین، شعرا و مادحین، مسئولین هیأت و عموم مردم عزادار به وظیفه خود عمل نمایند، ما شاهد مجالسی مبرّا از لوث این آفات خواهیم بود. در ادامه راه کارهایی جهت آسیب زدایی از نهضت عاشورا ارایه داده شده است که برخی از آنها عبارتند از: پرداختن به جنبه های اصلی قیام عاشورا، بیان مطالب به صورت مستند و متقن، ساماندهی درست مبلغین و مداحان، احیای سنت مقتل خوانی، رواج سبک های سنتی و اصیل. و آگاهی دادن به مردم از طریق بیانیه و دستگاه های ارتباط جمعی.

در همه جوامع انسانی تعلیم و تربیت نسل جوان از اهمیت و ضرورتی بسیار برخوردار است. امروزه در جامعه اسلامی و شیعی ما نیز ضرورت این امر بیش از پیش احساس می شود. در راستای تحقق این امر باید اولاً نظام تعلیم وتربیت اسلامی و بویژه شیعی باز شناخته شود لذا این پژوهش با عنوان «آموزه های تعلیم وتربیتی امامان شیعه(ع) دربارة جوانان» گامی است کوچک در راه شناخت، زمینه ها و شرایط تعلیم و تربیت پس از رحلت رسول اکرم(ص) و معرفی اهداف، مراحل سنی، روشهای تعلیم و تربیتی و موضوعات ومواد آموزشی ائمه هدی(ع) به عنوان وارثان مکتب نبوت و معلمان اسلام اصیل، که در عصر امامت( 11 260 هجری) مسئوولیت تعلیم وتربیت نسل جوان را بر عهده گرفتند. این کار تحقیقاتی که شامل شش فصل است ، ضمن بررسی موارد فوق با گشودن مدخلی در آغاز رساله، نخستین سرچشمه های تعلیم و تربیت اسلامی را در عصر نبوت جستجو و آموزه های تعلیم و تربیتی پیامبر(ص) را در رابطه با جوانان عرضه می کند. تا سرانجام دریابیم که سنت و سیرة تعلیم وتربیتی امامان شیعه(ع) منطبق با سنت نبوی و متناسب با رشد جسمی و روانی و روحی، نیازها، توانائیها و قابلیتهای جوان و شرایط ومقتضیات عصرشان بود

هدف از پژوهش حاضر، بررسی نحوه آشنایی مسلمانان با معارف عقلانی یونان و چگونگی راهیابی آن به جهان اسلام است. روش تحقیق در این پژوهش، ر وش کتابخانه ای است. فصل اول اختصاص به یونانی مابی و مدارس فلسفی اسلام و ظهور مدرسه بغداد و بالاخره نوشتارهای فلسفی و زندگی و آثار مترجمان عصر نهضت در فصل سوم مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد: دنیای یونان بوسیله فلاسفه بزرگی نظیر افلاطون، ارسو و دیگر متفکران آن، فرهنگی حیات بخش و پویا به معرض نمایش در مقابل جهانیان نهاد. مجموعه معارف یونان به قسمتهای مختلف جغرافیای عالم انتقال یافت و دراین میان دنیای اسلام نیز سهمی رادارابود. از مظاهر نیرومندیونانی مابی که در این انتقال سهم به سزایی اشتند،مدرسه فلسفی اسکندریه و دانشگاههای فلسفی سریانی بودند. سریانیان به وسیله مدارسی همانند موسسه رهاه، حران، نصیبین و .... توانستند به عنوان حلقه های زنجیر انتقال تمدن یونان عمل نمایند وبعضی از فارغ التحصیلان این مدارس سمت دفاع از عقاید مسیحیت را در درون مرزهای ایران بدست آوردند. سریانیان به ارسطو علاقه مند بوده و منطق وی را از راه آثار نوافلاطونی مدرسه اسکندریه شناختند. سرزمینهای سریانی ماوی و مسکن مترجمان بزرگی چون ثابت بن قره بود. دانشگاه جندی شاپور نیز از مراکز مهم علمی بود که عامل انتقال طب ایرانی و فلسفه یونانی به سرزمینهای اسلامی شد. و نیز برخی از کتب آئینهای مذهبی ایرانیان نیز به عربی ترجمه شد و مسلمانان با عقاید ایرانیان قدیم آشنا شدند. دراین میان عرب جاهلی از تفکرات و رهاوردهای عقلانی بهره نداشت و تنها به لغت و زبان عرب اهمیت می دهد، قرآن کریم و احادیث نبوی به عنوان دو عامل محرک و نیرومند در تشویق عرب به تفکر و تدبر عمل نمودند. خالدبن یزید بن معاویه نخستین اموی بود که شائق به ترجمهه و آشنایی با علوم یونان بود. ولی در این عصر هیچ اثر فلسفی ترجمه نشد. درعصر عباسی، مسلمانان به ترجمه آثار فلسفی بونان شائق شدند، در ابتدا آثار طبی ترجمه شد و سپس آثار منطقی و فلسفی به حوزه اسلامی راه یافتند. بیت الحکمه به عنوان مرکز ترجمه آثار فلسفی و غیر فلسفی یونان تاسیس و گسترش یافت. انگیزه اصلی خلف در حرکت ترجمه، تشدید مناقشات کلامی از سوی فرقه ها و نحله های مختلف و مجهز به فلسفه و منطق می باشد. دراین میان اهل حدیث و سنت از مخالفان سرسخت فلسفه و منطق محسوب می شدند. دنیاز شیعه نیز وضعیتی مشابه داشت. دانشمندان شیعه، بخصوص آنانکه مقید به نصوص کتاب و حدیث بودند، مخالفت خود را آغاز کرده و کتابهایی در رد فلاسفه و مناطقه تدوین کردند. البته دلیل اصلی این مساله، مخالفت با کج فهمی ها و اشتباهاتی است که اشتباها" به فلسفه نسبت داده می شد.

کتاب حاضر ترجمه « اعرفونا ثم احکموا» نوشته آیت الله واحدی است. در این کتاب بعد از مقدمه پیرامون اصول پنجگانه دین از دیدگاه شیعه بحث و بررسی شده است و ضمن بیان مفاهیم توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد درباره جایگاه پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و اله و سلم) و حضرت علی بن ابی طالب ( علیه السلام) و همچنین فاطمه زهرا ( سلام الله علیها) و امام حسن ( علیه السلام) و امام حسین ( علیه السلام) بطور مفصل بحث گردیده و در ادامه درباره زیارت قبرها و خواندن دعا و زیارت توضیحاتی از طرف مؤلف محترم کتاب داده شده است، لازم بذکر است اکثر منابع استفاده شده در کتاب از بزرگان اهل سنت است و عموماً بحثهایی که پیرامون شیعه در اسلام در کتاب حاضر شده است بحثهای منطقی و بدور از تعصب است، که به نظر می رسد خواننده محترم چنانچه از اهل سنت هم که باشد با توجه به منابع بسیار قوی و استدلال منطقی نویسنده محترم ، دیدگاه خود را نسبت به مذهب بحق شیعه تغییر داده و امید است که تألیف و ترجمه این اثر باعث وحدت بیشتر بین مذاهب اسلامی گردد. انشاء الله تعالی.

منظور از ابتلا، اختیار و امتحان الهی نسبت به انسانهاست که به عنوان یک سنت جاوید الهی در میان همه افراد و اقوام و ملتها جریان داشته و خواهد داشت و سرنوشت هر فرد و یا قوم و ملتی چه در طریق سعادت و چه شقاوت، بستگی به نحوه برخورد آنان با این سنت تغییرناپذیر دارد.نویسنده در این رساله، در صدد بررسی مفهوم و آثار ابتلا از دیدگاه آیات و روایات با تکیه بر آرا و نظرات مفسران و محققان اسلامی است و همچنین به دنبال یافتن راه حلهای مناسب برای موفقیت در میدان ابتلا می باشد.این رساله، در چهار فصل تنظیم گردیده است:در فصل اول، کلیات تحقیق ارائه می شود. در فصل دوم، سنت بودن ابتلا از دیدگاه آیات و روایات و نیز ارتباط این سنت با سنتهای اختیار، استدراج و ارسال رسل بررسی می گردد. در فصل سوم، انواع ابتلائات الهی نسبت به انسانها توضیح داده می شود.و در فصل چهارم، به بررسی آثار ابتلا که بسته به اختیار انسان و اعتقادات متفاوت جوامع بشری، مختلف می باشد، مورد بررسی قرار می گیرد

مرحوم آیت الله العظمی بروجردی در برهه ای از تاریخ پرفراز و نشیب ایران و جهان اسلام زعامت عامه مذهبی یافت. ایشان به عنوان مرجعی هوشمند چند هدف مهم را در صحنه های داخلی و بین المللی دنبال می نمود: ‎۱- دفاع صحیح و معقول از حریم دیانت و تبیین مبانی اسلامی تشیع از طریق تربیت نسلی از کارآمدترین روحانیون و طلاب. آیت الله بروجردی به خوبی به تغییر شرایط زمان و مکان در دوران مدرن اشراف داشت. ‎۲- احیای میراث فقهی و علمی شیعه از طریق چاپ آثار فقهی و روایی که بعضا" مغفول و متروک شده بود. همچنین تلاش برای شناساندن منابع روایی و فقهی اعاظم شیعه به اهل سنت. ‎۳- تلاش برای حفظ جایگاه و حریم روحانیت و جلوگیری از اقداماتی که موجب وهن روحانیت و سوء استفاده مغرضان و مخالفان می گردد. ‎۴- ورود آیت الله بروجردی به حوزه مسایل سیاسی با حزم و درایت و در موارد ضروری با قاطعیت و صلابت بود. آیت الله بروجردی این اقدامات را به عنوان وظیفه دینی دانسته و مایل به کشیدن مسایل به حوزه افکار عمومی نبودند. البته ایشان تندروی یا توسل به روشهای غیر معقول یا غیراخلاقی را تجویز نمی کردند. ‎۵- عملکرد مصلحانه و اندیشه های اصلاحی ایشان هم متوجه حوزه های علمیه، منابع درسی، روشهای مطالعه منابع درسی و هم معطوف به معرفی صحیح آموزه های شیعی به جهان و هم تلاش جدی برای تقریب و نزدیکی مذاهب اسلامی و شناساندن معارف شیعی به اهل سنت و وحدت مذاهب اسلامی قرار داشت. از طرف دیگر اعزام مبلغان دینی کارآمد به اروپا، آمریکا، خاورمیانه و آفریقا جهت معرفی روح تعالیم اسلامی در آن زمان، اقدامی بی سابقه و منحصر به فرد بود.