جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش حاضر با موضوع الگوی اخلاقی پیامبر اعظم به بررسی و شرح رفتارهای پیامبر در حوزه فردی و اجتماعی می پردازد خداوند در قرآن کریم پیامبر را « اسوه حسنه» معرفی نموده و اطاعت از ایشان را بر همه واجب دانسته است از این رو لزوم الگو گیری و تبعیت از ایشان نیاز به شناخت آن حضرت دارد. در طول تاریخ بسیاری از نویسندگان به بیان و شرح ویژگی های پیامبر پرداخته اند. اما برخی از آن ها بیانی تاریخی و برخی دیگر ، مطالب را به صورت کلی بیان داشته و یا بنابر اختصار داشته و شرح و توضیح نداده اند و یا فقط به یک جنبه از ویژگی های آن حضرت پرداخته اند ، اما پژوهش حاضر به شرح و توضیح بیشتری پیرامون ویژگی های اخلاقی آن حضرت پرداخته است در حوزه اوصاف فردی پیامبر به مهارت مقابله با خشم، مهارت بخشش در زندگی، مهارت احساس مثبت، مهارت صبر و استقامت، مهارت ایمان به امداد های الهی، مهارت خود انضباطی، تواضع مهارت سرنوشت ساز، مهارت ساده زیستی و بی آلایشی پرداخته شده است. رسول خدا تمام وجودش وقف خدا بود و تمام عمر مبارکش جز برای رضای او کاری انجام نداد و جز خواسته او عمل نکرد. حضرت آن چنان صبور بودند که هر نوع مشقت و مصیبت و آزار و تهدید و شکنجه را تحمل می کردند. با مؤمنان و افراد امت خود مهربان و نرم خو بودند و اگر قصوری از طرف آنان مشاهده می شد کریمانه می بخشیدند از دیگر ویژگی هایی که داشتند تواضع بی نظیرشان بود و مسلمانان را هم توصیه به تواضع و فروتنی می کردند. در حوزه اوصاف اجتماعی حضرت به رفتار و سیره ایشان در خانواده، رفتار با امت و رفتار با مخالفان و مشرکان پرداخته شده است. در سیره اجتماعی ایشان و در برخورد با کودکان و همسران خود که الگوی کاملی برای همگان هستند مطالب زیادی گفته و نوشته شده، تکریم کودکان، همسانی با کودکان و ... و در برخورد با ایشان با همسرانشان به خوبی رعایت عدالت، مدارای حضرت با همسرانشان کمک به آن ها و ... مشاهده می شود که همه درس بزرگی برای ما می باشد. واژگان کلیدی: سیره، پیامبر، اخلاق،اعظم.

ائمه علیهم السلام در دوران گوناگون با توجه به شرایط زمان خود هر کدام روش خاصی را در برابر رویدادها و حوادث و خلفای وقت در پیش گرفتند، امام موسی بن جعفر (ع) نیز در یکی ازدوران های مهم تاریخ اسلام یعنی خلافت عباسی به امامت رسیدند. این دوره یکی دوران های پر تلاطم تاریخ است، علاوه بر اینکه خلفای عباسی فشار خاصی بر علویان وارد می کردند و هر حرکتی را به شدت سرکوب می کردند سعی داشتند تا هر گونه فعالیتی را در کنترل خود داشته باشند، وضعیت فرهنگی و اجتماعی آن دوره نیز قابل تامل است، حضور اندیشه ها، آراء و فرق گوناگون از بین مسلمانان و غیر مسلمانان در جامعه جو خاصی را ایجاد کرده بود حضور طبقات مختلف اجتماعی که در اثر آشنایی و ارتباط بیشتر با ملل دیگر بوجود آمده بود از دیگر شاخصه های این دوران است. امام (ع) با توجه به این اوضاع تلاش داشتند تا مردم را با عقاید و اندیشه های صحیح آشنا کنند و در طی مباحثات و مناظراتی که با مذاهب دیگر انجام می دادند سعی در زدودن شبهات و افکاری که در بعضی موارد الحادی بود، برآمدند. بنابراین برای شناخت موضع امام(ع) و فعالیت های ایشان و چرایی و چگونگی عملکرد امام(ع) در این دوران شناخت ابعاد سیاسی، اجتماعی و فرهنگی آن دوره ضروری به نظر می رسد، این رساله بر آن است تا آنجا که از منابع و مستندات بر می آید به بحث و بررسی در این زمینه ها بپردازد.