جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هوی پرستی، از اخلاق ناپسند انسان به شمار می رود. این پایان نامه سعی می کند در فصل های مختلف ، مسایل گوناگون این صفت نکوهیده را بررسی نماید. پرداختن به معنای لغوی و اصطلاحی ، هوی پرستی و ویژگی های هوی پرستان از دیدگاه قرآن ، نکوهش و بازداشتن انسان ها از هوی پرستی با توجه به نهج البلاغه ، تاثیرات ناخوشایند این عمل بر روح و جسم انسان، برخی عوامل پدیدآورنده هوی پرستی و موانعی که می تواند این صفت را از انسان زایل نماید، از نکات موجود در این پایان نامه است. به طور کلی مباحث این نوشتار ، توضیح روشنگری خواهد بود که افراد از این عمل ناپسند دوری نموده و موجبات تقرب خویش را به حضرت باری تعالی فراهم آورند. توجه کردن به آیات قرآن و مباحث روشنگر نهج البلاغه، می تواند یاری دهنده قدرتمندی در این امر بوده و انسان را به سوی تعالی و تکامل رهنمون گردد. هوی پرستی ، تاثیرات بسیار خطرآفرینی برای جسم و روح انسان دارد به گونه ای که عاملی است برای پدیدآوردن تکبر، خودخواهی، دورشدن از حقیقت مطلق و گمراهی انسان. تکبر باعث می شود راه های هدایت بر او مسدود شده و او را در جریان زندگی دنیوی و شناخت مسایل اخروی، در گمراهی ها سرگردان کند. حیرتی بی ارزش نصیب انسان می شود که راه حقیقت را ندیده و به بیراهه می رود. فرد هواپرست چنان در مشتهیان نفسانی خود مستغرق می شود که گویی راه گریزی نیافته و در گرداب جهل و نادانی به هلاکت می رسد. این پایان نامه ضمن برشمردن عوامل مختلفی که سبب هواپرستی می شود، گریزگاه این اوصاف ناپسند را متذکر شده و مبارزه با نفس و جهاد اکبر، تزکیه و تصفیه نفس و خوف از خداوند را موانعی برای گسترش انسان به متابعت هوی و هوس معرفی می کند.

نویسنده در این پژوهش آن دسته از غزلیات حافظ را که به آیات قرآن و روایات اشاره یا تصریح دارد، گردآوری کرده و آیات و روایات مربوط را مشخص نموده و توضیحات لازم را به دست داده است. ترتیب مطالب وی اینچنین است که نخست غزلیات متأثر از آیات و احادیث را آورده، سپس آیات یا احادیث مندرج در آنها را بیان کرده است. در پایان به این نتیجه می رسد که دیوان حافظ خود نوعی قرآن و حدیث منظوم است و رمزگونه بودن اشعار حافظ متأثر از قرآن است.

اجل نام دیگر مرگ است و یکی از موضوعاتی است که در حوزه های مختلف کلام، فقه و ادبیات از آن سخن می رود.

در تحقیق حاضر، اندیشه امام خمینی به عنوان یکی از متفکران معاصر دنیای اسلام در زمینه قشربندی و نابرابری اجتماعی با هدف دست یابی به نگرش و الگوی مطلوب و مبانی فکری ایشان در باب قشربندی و ارائه طرحی نظری برای کنترل یا کاهش نابرابری های اجتماعی در جامعه، مورد بررسی قرار گرفت. در بحث از قشربندی اجتماعی سه دیدگاه کلی وجود دارد، نخست، دیدگاه کارکردگرایی، دوم دیدگاه تضاد و سوم، دیدگاه ترکیبی. در این تحقیق با استفاده از دیدگاه ترکیبی، دیدگاه امام خمینی(ره) را در مورد قشربندی اجتماعی بررسی کردیم. روش تحقیق در پژوهش حاضر، روش اسنادی است. با مراجعه به بیانات و آثار امام خمینی شاخصه هایی که طبق نظر ایشان نشان دهنده وجود طبقات و قشرهای مختلف در جامعه است قابل شناسایی است. از جمله این شاخصه ها می توان مواردی همچون شغل، خلق و خوی و خصوصیات فرهنگی مشترک، تحصیلات، مالکیت، ثروت و قدرت سیاسی را نام برد. امام خمینی با پذیرش اصل قشربندی اجتماعی در جامعه راهکارهایی برای تعدیل آن ارائه می دهند. ایشان عواملی از قبیل استعمار، سرمایه داری، آز و فرار از مالیات را عوامل بوجود آورنده نابرابری در جامعه تشخیص داده است. امام خمینی در بیان راههای مقابله با قشربندی اجتماعی موارد زیر را مد نظر داشتند: الف - عدم نفوذ ثروتمندان در حکمرانان، به خاطر مال و ثروت خود. ب- حشر و نشر مدیران و کارگزاران نظام با فقرا و مستمندان. ج- سیاست گذاری اقتصادی به نفع عامه مردم. د- روی آوردن به اسلام ناب محمدی. ه- مبارزه با حکومت های استعماری. و- پرداخت مالیات های اسلامی و کنترل ثروت. ز- تربیت اسلامی و توجه به معنویات. الگوی مطلوب امام خمینی(ره) از قشر بندی اجتماعی که با بقیه عناصر فکری ایشان همخوانی دارد این است که تا حد کفاف، مساوات و فراتر از آن عرصه رقابت در اثر بروز استعدادها و توانایی هاست. در زمینه ریشههای فکری ایشان و در مورد قشربندی اجتماعی می توان موارد مواردی از قبیل اصل اعتقادی توحید، آموزه های قرآن کریم و استناد به کلام و سیره علمی پیشوایان بزرگ دین، خاصه رسول گرامی اسلام را برشمرد.

با توجه جایگاه با ارزش اقرار در میان ادله اثبات دعوی و قاعده مشهور فقهی و حقوقی عدم سماع انکار بعد از اقرار، هر انکاری که بعد از اقرار واقع شود مطلقاً مردود و غیر مسموع نیست و شارع مقدس در عین تأیید این قاعده عقلانی در مواردی از این سیره ردع و منع کرده است. نگارنده در این مقاله ضمن دفع توهم اطلاق قاعده مذکور، با توجه به تفاوت ماهوی اقرار به حق الناس و اقرار به حق الله و حدودی الهی در دو بخش، موارد تخصیص قاعده را با ذکر نصوص و ادله مربوط و تطبیق با قوانین موضوعه مورد بحث و بررسی قرار داده است.ضمن اینکه سعی شده است آرای مذاهب اربعه تسنن در این مسأله تبیین گردد.

جرم" سبّ النبی" یکی از جرائم قراردادی است که در حقوق جزای اسلامی مطرح است.بنابراین برای آشنایی با احکام این جرم گریزی از مراجعه به منابع شرعی و به خصوص روایات صادره از پیامبر (ص) و ائمه معصومین (ع) نمی‌باشد.قانون‌گذار به تبعیت از منابع مزبور، مجازات اعدام را برای این جرم پیش‌بینی کرده است.اما توضیحی در مورد عناصر عمومی و اختصاصی جرم " سبّ النبی" ارائه نمی‌دهد.ماده 513 قانون مجازات اسلامی که مستند قانون جرم موصوف می‌باشد دامنه این جرم را به مواردی همچون اهانت به مقدسات اسلام، اهانت به هر یک از انبیاء، اهانت به ائمه طاهرین(ع) و اهانت به حضرت فاطمه(س) تسری داده است و این در حالی است که این موارد حتی در کتابهای فقهی نیز به درستی تعریف نشده است. و با توجه به جدید بودن این جرم که پس از انقلاب اسلامی به تأسی از منابع شرعی وارد قانون مجازات اسلامی گردیده است، کتابهای حقوقی هم آن گونه که شایسته و ضروری است به آن نپرداخته‌اند.بنابراین بحث دربارة احکام مختلف جرم " سبّ النبی" یکی از بحثهای مغفول در حقوق جزاست و نیازمند تحقیق و پژوهش فراوان می‌باشد.امید می‌رود این مقاله گامی کوتاه در این زمینه به حساب آید.

هرچند دانش اصول را منطق فقه خوانده‌اند اما این دانش خود نیز بر بنیادها و اصولی تکیه می‌زند که به نوعی در ادبیات امروزین در قلمرو فلسفه فقه جای گرفته‌اند و شاید هم بتوان آنها را در فلسفه اصول فقه جای داد. یکی از این بنیادها " اصالت تعلیل" یا" اصالت تعبد" و تعیین قلمرو هر یک از این دو اصل در کار استنباط است. به رغم آن که در اصول فقه به طور سنتی از این اصل بحث مفصلی به میان نیامده، اما گرایش به هر یک از این دو اصالت زیربنای ساخت عمومی و برآیند دیدگاه‌ها و فتواها را ساخته است. در مقاله حاضر این اصول مورد بررسی گرفته‌اند.قلمرو و هر کدام بررسی و نقد شده و به ویژه موضع شیعه در این خصوص به صورتی متمایزتر مورد بررسی قرار گرفته است. بدان امید که از مطاوی مباحث و از نقطه‌هایی روشن که در این مباحث به چشم می‌خورد راهی به سوی میدان گشودن بر تعلیل و از آن پس پویایی بخشیدن به سامانه استنباط فقهی با تکیه زدن بر این ساز و کار جسته شود.

انسان خلیفه الله است حق مسلم اوست که بداند از کجا آمده؟ به کجا می رود؟ و هدف از آفرینش او چه بوده است؟ هر انسانی به دنبال جواب می گردد. بحث پیرامون معاد و اعتقاد به حیات مجدد در واقع پاسخ به یکی از این سه پرسش است که پیوسته انسان متفکر با آن دست به گریبان است و خواهان حل آن می باشد. از معاد بحث می شود به این دلیل که با زندگی پس از مرگ آشنا شده و جایگاه آسایش و کمال خود را در آنجا آماده کرده و مقایسه ای بین حیات دنیوی و اخروی شده باشد. از معاد بحث می شود تا کمی و قلّت چند روزه حیات دنیا را نسبت به آخرت درک کرده و جایگاه انسانهای وارسته و سعادتمند که در آخرت از نعمت های بیکران الهی برخوردار می شوند و جایگاه انسانهای کج اندیش و ظالم را که در اخرت به عذاب الهی دچار می شوند را از نگاه قرآن، احادیث و عقل جویا شده، لذا این بحث تحت عنوان اثبات معاد از دیدگاه قران، سنت و عقل نامگذاری شده است که در چهار بخش تنظیم گردیده که بخش اول با عنوان معاد و کلیات دارای دو فصل و بخش دوم معاد در آئین اسلام با سه فصل و بخش سوم بررسی پژوهشها درباره روح و انتقال ان به سرای باقی با دو فصل و آخرین بخش که بخش چهارم است با عنوان منکرین معاد دارای دو فصل است. از معاد بحث می شود به این دلیل که با چشم انداز خود پس از عبور از مرگ آشنا شده و جایگاه آسایش و کمال خود را آماده کرده و به دنبال معنای لغوی معاد رفته و ریشه تاریخی آن را در میان اقوام مختلف جستجو کرد. اهداف معاد به طور مبسوط و گسترده بیان می شود و بیان احوال آنان که معاد را به یاد دارند و آنان که از یاد برده اند، پاسخ به شبهات و اشکالات مرتبط با مسأله معاد از جمله اهداف می باشد. درباره کتابهایی که درباره معاد نوشته شده کمتر به هدف از معاد توجه شده در این رساله هدف از معاد به طور مبسوط بحث شده است. از کلی گویی و پیچیدگی مطالب احتراز گردیده و در حد توان به تمام جزئیات در این خصوص پرداخته شده است و مسائل سیاسی امروز که گریبان گیر ضعیفان جامعه گشته و چنگال ابرقدرتها که بر جامعه های ناتوان سنگینی می کند با توجه به فلسفه معاد مورد بررسی قرار گرفته و سعی شده است با توجه به محتوای کار، روش کتابخانه ای بکار گرفته شده، نوشت ای در حد بضاعت خود گرد آورده که امید است مورد توجه خوانندگان عزیز قرار گیرد. واژگان کلیدی: معاد، سنت، عقل، برزخ، قیامت، صراط، نفخه صور، روح، حشر، دوزخ، بهشت، منکر.