جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

دین اسلام، امر به معروف و نهی از منکر را به عنوان بهترین شیوه رویارویی با مخالفان و منحرفان معرفی کرده است. اهمیت این آموزه را می توان در آیه های قرآن و یادکرد پربسامدش در روایت ها دید. هر چند عمل به این آموزه بر هر مسلمانی واجب است، برای کسانی که از مقام دینی و دنیوی بالاتری برخوردار باشند، ضرورت بیشتری ایجاب می کند. از آنجا که والاترین امر به معروف، ارشاد مردمان به دین حق و مهم ترین نهی از منکر، بازداشتن گمراهان از باورهای فاسدشان می باشد، ائمه (ع) مهم ترین وجهه همت خود را به ارائه واقعی دین خدا و هدایت گمراهان به مذهب امامیه منعطف نمودند. امام رضا (ع) نیز به مقابله و مبارزه با ادیان و فرقه های منحرف پرداختند، زمانی که اکثر فرقه ها به تئوریزه کردن عقاید و تبلیغ باورهایشان مشغول بودند. این مقاله در پی پاسخ به این پرسش است که امام رضا (ع) با چه شیوه هایی به مقابله با فرق رفته اند؟ آیا می توان از آن ضابطه و قاعده استخراج و آن را به عنوان یک الگوی مبارزاتی تعریف کرد؟

در آثار همینگوی، مرگ موضوع مهمی است که در نقطه مقابل زندگی قرار می‌گیرد. در آثار او این حقیقت بیان می‌شود که زندگی معنای واقعی خود را در مقابله با مرگ می ‌یابد. بنابراین بیشترین نماد در تمام آثار همینگوی موضوع مرگ و خشونت است که زندگی و هویت انسانی را مطرح می‌سازد. در آثار همینگوی، معنای زندگی در تکرار تجربه مرگ یافته می‌شود و این تنش بین زندگی و مرگ باید همواره پویا باشد. در غیر این صورت قهرمانان داستان هویت فردی خود را از دست می‌دهند و جزئی از جمعیت عامه مردم می‌شوند. می ‌توان نتیجه ‌گیری کرد که درک مفهوم مرگ، بیهودگی زندگی روزمره را می‌ شکند و انسان را از ورطه مشغولیات روزمره رها می‌سازد. بعلاوه، با درون ‌گرایی اندیشه مرگ، انسان از ابعاد محدود کننده مرگ در زندگی رهایی می‌یابد.

ایران با وجود داشتن ارزش ها و انگاره های فرهنگی مشترک با دیگر کشورهای خاورمیانه، در دیپلماسی فرهنگی در این منطقه ضعف ها و چالش هایی دارد. ایران هراسی و شیعه هراسی تبلیغ شده در کشورهای خاورمیانه، دو چالش مهم کارآمدی دیپلماسی ایران در این منطقه هستند. این مقاله با توجه به گسترش ابزارهای ارتباطی بین مردم و جوامع، همچنین تحول معنا و مفهوم دیپلماسی استدلال می کند که دیپلماسی فرهنگی نیازمند ابزارهای نوین غیررسمی، عمومی و فراگیر است که مخاطب آنها بیشتر، مردم کشورهای خاورمیانه (و نه دولت های آنها) باشند. استفاده از رسانه های جمعی و دیپلماسی عمومی، سایبر دیپلماسی، زبان فارسی، شیوه های نمادسازی و تصویرسازی مشترک مهم ترین روش ها و ابزارهای نوینی هستند که برای افزایش کارآمدی دیپلماسی فرهنگی ایران پیشنهاد شده اند.

احمد شوقی (1868-1932م) ملقب به امیرالشعرا، از برجسته ترین شاعران پیشگام در ادبیات معاصر عربی است که آثار شاعرانه عظیمی از خود به یادگار گذاشته است. وی در شعر خود توجه و اهتمام زیادی به مسائل ملی، میهنی، اصلاح و تمجید اسلام دارد. شاعر در این زمینه دست به تجدید و نوگرایی زده و قصه شعری به زبان جانوران مختلف از جمله پرندگان یا همان فابل را سروده است. او با پرداختن به این فن شعری، تصویری زنده را از پرنده ای معین به عنوان رمز و نماد زندگی مردم ارائه می دهد تا معانی تربیتی، اجتماعی و سیاسی را در جامعه خویش گسترش دهد. در این مقاله بعد از طرح مباحث مقدماتی، پرندگانی که بیشترین کاربرد را در قصه های شعری شوقی دارند یعنی کبوتر، کلاغ و خروس از جنبه نمادین مورد بررسی واقع شده است. آنگاه قصه های مربوط به هر پرنده به منظور شناسایی مسائل تربیتی، اجتماعی و سیاسی تجزیه و تحلیل شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که شوقی، پرندگان مورد بحث را در نمادهای متعددی به کار برده است که اغلب با نماد های مختلف این پرندگان در فرهنگ و ادبیات منطبق است. از سوی دیگر، تربیت کودکان، خردورزی، نکوهش خیانت، نیکوکاری، بی توجهی به ادعاهای اصلاح طلبانه استعمارگران، بیداری ملی، استقلال و آزادی از جمله مسائل تربیتی، اجتماعی و سیاسی مورد توجه احمد شوقی از طریق داستان پرندگان است.

در این مقاله جایگاه شورای فرهنگ عمومی استان اصفهان در ساماندهی امور فرهنگی مطالعه شده و بررسی وضعیت سیاست گذاری و برنامه ریزی در مصوبه های شورای فرهنگ عمومی استان اصفهان در سال های 1372 تا 1389 داده های پژوهش را تشکیل می دهد.روش بررسی، تحلیل محتوای مصوبه های شورای فرهنگ عمومی با استفاده از آزمون های «خی دو» و «دو جمله ای» رابطه بین نوع مصوبه ها بر اساس آیین نامه شورا و سیاست گذاری و برنامه ریزی با ساماندهی امور فرهنگی سنجیده شده است.نتایج نشان داد که بین مصوبه های مربوط به سیاست گذاری و برنامه ریزی فرهنگی با ساماندهی امور فرهنگی رابطه مستقیم وجود داشت؛ همچنین نیمی از مصوبه های شورای فرهنگ عمومی در امر سیاست گذاری فرهنگی، مرتبط و در وظیفه برنامه ریزی، بیشتر مصوبه ها نامرتبط با وظایف شورا بودند.

زکریا تامر از نویسندگان برجسته ادبیات داستانی در سوریه به شمار می رود. درون مایه اصلی بیشتر داستان های او، چالس میان فقر و غنا، زشتی و زیبایی و فاصله بسیار بین آرزوهای انسان با واقعیت های زندگی روزمره است. او قالب «داستان کوتاه» را برای بیان و القای اندیشه های خویش برگزیده است. در این مقاله، با روش تحلیلی، توصیفی و با توجه به مولفه های رئالیسم جادوئی، برخی از داستان های مجموعه «دمشق الحرائق» تامر، تحلیل و بررسی شده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تامر در داستان های کوتاه خود، از شیوه داستان نویسی «رئالیسم جادویی» در بیان دغدغه های انسانی، اجتماعی خود، به خوبی بهره برده. او تلفیقی از واقعیت، تخیل و رویا را به شکلی هنری درهم تنیده است. وی رویدادهای غیر ممکن را به شکلی معجزه وار و در روایتی شبه رئالیستی به گونه ای در کنار هم چیده که مخاطب را حیران می کند. علاوه بر آن، توصیف ساده و توام با دقت و بیان جزئیات، از ویژگی های بارز داستان های کوتاه اوست که خواننده را شیفته خود می نماید.

تحلیل توجیهی گفتمان در پی تعبیه ساز و کار مناسبی است برای کشف، بررسی و تبیین و توجیه ارتباطی که از انتخاب و یا عدم انتخاب مولفه‌ها و ساختارهای گفتمان مدار نشئت می‌گیرد. به کارگیری یا عدم به کارگیری این مولفه‌ها در متن باعث می‌شود که برداشتهای متفاوتی از گفته بشود، مطلبی پوشیده شود و یا صراحت بیشتری پیدا کند. بیشتر تحلیل گران توجیهی گفتمان، مبنای تجزیه و تحلیل متون را برپایه تظاهرات زبانشناختی (شیوه‌های عرض داشت زبانی) بنا نهاده اند در حالی که تئیون ون لیوون (1996) معتقد است که مولفه‌های جامعه‌شناختی ـ معنایی گفتمان، شناختی عمیق‌تر و جامع‌تر از متن ارائه می‌دهند. به عبارت دیگر، در تحلیل متن ابتدا باید مولفه‌های جامعه‌شناختی ـ معنایی را مشخص ساخت، سپس به تحلیل مولفه‌های زبانشناختی در گفته یا متن پرداخت. بنابراین مقاله حاضر کوششی برای تعریف و تبیین شیوه‌های تصویرسازی کارگزاران اجتماعی در گفتمان فارسی تلقی می‌شود. بدین منظور با عنایت به مولفه‌های جامعه‌شناختی ـ معنایی و براساس چارچوب پیشنهادی تئیون لیوون، متنی به زبان فارسی (برگرفته از روزنامه ایران، روزنامه پرتیراژ میانه‌رو) تجزیه و تحلیل شده است. نتایج به دست آمده نشــان می‌ دهد که در متون فارسی، مولفه‌های جامعه‌شناختی ـ معنایی مانند حذف، کتمان، پس زمینه‌سازی، ذکر، فعال‌ نمایی و منفعل‌نمایی، عینی‌ سازی و ذهنی ‌سازی و غیره قابل تبیین و کشف است و این مولفه‌ها در مقایسه با تظاهرات زبانشناختی تصـویر واضح‌ تری از متن در مقایسه با تظاهرات زبانشناختی ارائــه می‌ دهند.

زبان دین چندان که بر اصالت خود بماند، می تواند حاوی ظرفیت های فرهنگی و هنری و از جمله ظرفیت های موسیقایی باشد. موضع «دین» نسبت به «موسیقی» در اغلب موارد با نگاه فقهی بررسی شده و از موضوع هایی که چندان بدان پرداخته نشده، نسبت «دین» و «هنر» موسیقی است.تفصیل حرمت و حلیت موسیقی موکول به کتاب های فقهی و نگاه مقاله حاضر، نگاهی تاریخی و هنری به موسیقی آوایی دینی و تغنی و نغمه های برآمده از آن است.در این مقاله، عواملی چون اشتیاق مردم به دین و وجود وزن و آهنگ در ادعیه، اوراد و متون دینی و در راس آنها کلام الله مجید، سبب رشد هنرهای آوایی و موسیقایی از درون دستگاه دین شده است. این امر گذشته از حق دستگاه دین بر گردن هنر، نوعی سلامت نسبی را برای هنرهای مزبور به ارمغان آورده است.

نقد ساختاری به معنای امروزی آن، در حدود دهه 1960، به منظور به کار بستن روش ها و دریافت های سوسور در عرصه ادبیات شکوفا شد که این شیوه جدید در بررسی، علم ادبی جدید را به نام روایت شناسی پدید آورد. در روایت شناسی، شخصیت جزئی از ساختار کلی متن داستان به شمار می آید که ساده ترین نقش آن نقش کنشگریست. گریماس بر اساس همین کنش های شخصیت های داستانی، مدلی را در بررسی شخصیت طراحی کرده است که از سه الگوی دو تایی: کنش گزار کنش پذیر، کنشگر هدف، کنش یار ضد کنشگر تشکیل شده است. او معتقد است الگوی کنشی او برای تمامی روایت ها قابل انطباق است. در این مقاله با هدف ارزیابی کارآیی و قابلیت الگوی کنشی گریماس در قابل انطباق بودن بر تمامی روایت ها سعی شده است تا با تکیه بر روش توصیفی تحلیلی، شخصیت های رمان «بیروت 75» اثر غاده السمان بر اساس الگوی کنشی گریماس بررسی و تحلیل شود. نتائج به دست آمده بر موفق بودن این الگو در بررسی شخصیت های بیروت 75 اذعان داشته به این ترتیب که در جفت اول، کنشگرها در این داستان 5 طرحی عبارتند از فرح، یاسمینه، ابومصطفی، ابوالملا، طعان و هدف، ثروت، آزادی و شهرت است. در جفت دوم، کنش یار و ضد کنشگر، اشخاص و صفات مثبت و منفی است که آن ها را در رسیدن به اهداف یاری می رساند یا آن ها را از رسیدن به هدفشان بازمی دارد، البته در جفت سوم داستان، کنش گزارها همان کنشگر های داستان بوده و کنش پذیرها یا همان بهره ور نهایی در آن ها وجود ندارد.

هدف اصلی مقاله حاضر، طراحی و تبیین مدل سازمان نوآور در ایران با تکیه بر الگوی باز در صنعت چاپ و نشر کشور است. بر این مبنا از هفت هدف و فرضیه فرعی برای سنجش استفاده شد. نوشتار حاضر از نظر هدف، کاربردی است و از نظر نحوه گردآوری داده ها، تحقیقی و توصیفی - پیمایشی محسوب می شود. جامعه آماری نیز تمامی صاحبان یا مدیران عامل شرکت های زیرمجموعه صنعت چاپ و نشر کشور هستند. نمونه آماری این بررسی شامل 381 مدیرعامل شرکت های صنعت چاپ و نشر کشور و متخصصان دانشگاهی است که مدیر مسوول یا سردبیران مجله های علمی - پژوهشی می باشند. اصلی ترین روش تجزیه و تحلیل داده ها، ماتریس کواریانس با رویکرد تحلیل مسیر است. نتیجه آزمون  Tنشان داد میزان به کارگیری هر یک از هفت متغیر در صنعت چاپ و نشر کشور مناسب می باشد. نتیجه آزمون مدل معادله های ساختاری نیز اثرگذاری مستقیم و غیرمستقیم هر یک از هفت متغیر را مورد تایید قرار داد و مشخص کرد از میان سایر متغیرها، میزان تاثیر متغیر شایستگی های محوری منابع انسانی بیشترین اثرگذاری را داشته است.

آهنگ در قصاید معاصر تنها دربردارنده بحرهای عروضی نیست. در قصیده های امروزی خواننده نیز همانند سراینده در بازآفرینی متن همکاری می کند به گونه ای که کوتاه و بلند شدن ابیات، شیوه نگارش واژگان و بخش بخش کردن هر قصیده در باز آفرینی قصیده توسط خواننده، نقشی به سزا ایفا می کند. این شیوه ویژه در نوشتن قصاید، آهنگ خاصی ایجاد می کند که نخست با آفریدن تنش در چشم خواننده و سپس در درون وی، بر آن است تا خواننده را از اندیشه های سراینده و تنش های وی آگاه سازد. سعدی یوسف سراینده ای است که این شیوه در سروده هایش نمودی چشمگیر دارد. ما این شیوه را که نوعی آهنگ درونی در شعر است- آهنگ سفید می نامیم. فرضیه نویسندگان بر این پایه استوار است که سعدی یوسف از پیشگامان آفرینش آهنگ سفید در شعر معاصر عربی است. این پژوهش بر آن است تا بر پایه نظریه دریافت و با بهره گیری از روش تحلیل و توصیف محتوا به بررسی برخی نمودهای این آهنگ ویژه چون: پراکندگی واژگان، جاهای خالی، روش بخش بخش کردن و نمایش های هندسی در اشعار این سراینده معاصر عراقی بپردازد.