جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : مسئله دانش در ایده آلیسم آلمانی در سال های اخیر توجه فزاینده ای را به خود جلب کرده است. این اولین تلاش برای نقد سیستماتیک است که هر چهار شخصیت اصلی، کانت، فیشته، شلینگ و هگل را در بر می گیرد. نویسنده در بررسی تحول بحث ایده آلیستی آلمانی با توجه به مجموعه وسیعی از مفاهیم (معرفت شناسی، متافیزیک، منطق، دیالکتیک، تضاد، کلیت و چندین مورد دیگر)، از منابع بسیار متنوعی به زبان های مختلف استفاده می کند، و از شفافیت استفاده می کند. و زبانی جذاب، و نقدی تازه، قاطع و چالش برانگیز ارائه می دهد. لیمناتیس قاطعیت معرفت‌شناختی کانت را در مقابل شک هستی‌شناختی او به‌عنوان موضوعی انتقادی در بسط گفتمان در ایده‌آلیسم آلمانی قرار می‌دهد و استدلال می‌کند که تقابل پدیدارشناختی فیشته تنها بن‌بست کانتی را تشدید می‌کند، اما به او اجازه می‌دهد تا یک انتقاد راه‌شکن از منطق صوری را آغاز کند. ، و برای فشار دادن دیالکتیک به جلو. بازسازی متافیزیک بعدی شلینگ دقیقاً به دنبال غلبه بر تعارض فیشتی بین مونیسم معرفت شناختی و دوگانگی هستی شناختی است. و این هگل است که بحث قبلی را ترکیب می کند و بدون ابهام به نیاز به منطق فلسفی جدید، منطق دیالکتیکی می پردازد. لیمناتیس استنتاج هگل را در پدیدارشناسی بررسی می‌کند، معرفت‌شناسی ژنتیکی مدرن را مورد استناد قرار می‌دهد و خوانشی غیر متافیزیکی از علم منطق را به‌عنوان نظریه ژنتیکی دانش سیستماتیک و به‌عنوان معرفت‌شناسی مدور پیش می‌برد. نویسنده با تأکید بر وحدت بین منطقی و تاریخی، تمایز بین تبیین عقلانی (verst?¤ndlich) و عقلانی (vern??nftig) و اهمیت شناختی تضاد، بر چشم انداز کلیت تکاملی عقل تأملی استدلال می کند. .

ترجمه ماشینی : دوره از کانت تا هگل یکی از شدیدترین و دقیق ترین دوره ها در فلسفه مدرن است. مشکل اصلی در قلب آن، توسعه استاندارد جدیدی از تأمل نظری و اصل عقلانیت بود. مقالات این مجلد هم توسعه نظام ایده آلیسم استعلایی کانت در سه نقد، مبانی متافیزیکی علوم طبیعی و Opus Postumum و نیز دریافت و دگرگونی آن ایده آلیسم را در آثار فیشته، شلینگ، مورد توجه قرار می دهد. و هگل

ترجمه ماشینی : اسلاوی ژیژک در فاصله کمتر از پنج سال و با انتشار چهار کتاب راهگشا، شهرت یکی از متفکران دستگیر کننده، بصیر و رسواکننده اخیر را به دست آورده است. شاید بیش از هر نویسنده دیگری، نوشته‌های او قانع‌کننده‌ترین شواهد موجود برای شناخت ژاک لاکان به‌عنوان فیلسوف برجسته عصر ما باشد. ژیژک در گام برداشتن با منفی، نقد معاصر ایدئولوژی را به چالش می کشد و با انجام این کار راه را برای درک جدیدی از تضاد اجتماعی، به ویژه طغیان های اخیر ناسیونالیسم و مبارزه قومی باز می کند. ژیژک می پرسد آیا ما محدود به جهان پست مدرنی هستیم که در آن حقیقت به تأثیر احتمالی اعمال گفتمانی گوناگون تقلیل می یابد و سوبژکتیویته ما از طریق انبوهی از مواضع ایدئولوژیک پراکنده می شود؟ پاسخ او خیر است و راه خروج، بازگشت به فلسفه است. این بازنگری به ایده آلیسم آلمانی به ژیژک اجازه می دهد تا نقد ایدئولوژی را به عنوان ابزاری برای افشای پویایی جامعه ما بازنگری کند، که یکی از جنبه های مهم آن بحث بر سر ناسیونالیسم است، به ویژه آن گونه که در بالکان گسترش یافته است - خانه ژیژک. او بحث در مورد ناسیونالیسم را وارد حوزه سیاست فرهنگی معاصر می کند و بن بست متمرکز بر ملی گرایی ها را همزمان با آرمان های فاشیستی و ضد استعماری می شکند. ژیژک به طرز تحریک آمیزی استدلال می کند که آنچه باعث تضاد ناسیونالیستی و قومیتی می شود، امتناع جمعی از لذت خودمان است. این اثر با استفاده از نمونه‌هایی از فرهنگ عامه و تئوری عالی برای روشن کردن یکدیگر - اپرا، فیلم نوآر، جهان‌شمولی سرمایه‌داری، بنیادگرایی مذهبی و قومی - گواهی می‌دهد که بسیار رادیکال‌تر از سوفیست‌های پست مدرن، کانت و هگل هم‌عصران ما هستند. .