جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: این مجموعه ابتکاری از مقالات اصلی بر روش‌هایی متمرکز است که جغرافیا، جنسیت، نژاد و مذهب بر پذیرش داروینیسم در دنیای انگلیسی‌زبان اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم تأثیر گذاشته است. مشارکت‌های این جلد در مجموع اهمیت ترتیبات اجتماعی، فیزیکی و مذهبی محلی را نشان می‌دهد، در حالی که آشکار می‌کند که نه فاصله از خانه داروین در داون و نه اندازه جامعه تأثیر زیادی بر نحوه واکنش مناطق مختلف به داروینیسم نداشت. مقالاتی که در سراسر جهان از بریتانیای کبیر و آمریکای شمالی گرفته تا استرالیا و نیوزیلند را در بر می‌گیرد، معانی مختلف داروینیسم را در این مکان‌های کاملاً جدا از هم بررسی می‌کند، در حالی که فصل‌های دیگر بر تفاوتی که در بحث‌های پیرامون تکامل ایجاد کرد تمرکز می‌کنند.

ترجمه ماشینی: با استفاده از منابع اولیه ای که تنها پس از بازگشایی آرشیو دفتر مقدس در سال 1998 در دسترس محققان قرار گرفت، چگونگی واکنش واتیکان را در زمانی که شش کاتولیک - پنج روحانی و یک روحانی - سعی کردند تکامل و مسیحیت را در دهه های بعد ادغام کنند، نشان می دهد. انتشار کتاب منشاء گونه های داروین. همانطور که ماریانو آرتیگاس، توماس اف.گلیک، و رافائل ای.در حالی که سایه طولانی محکومیت گالیله بر روی کلیسا آویزان بود، زیرا انقلاب علمی پارادایم های جدیدی را به وجود آورد، کلیسا عاقلانه دید که از محکومیت علنی و مستقیم داروینیسم خودداری کند و بنابراین با این موارد با دقت برخورد کرد. نویسندگان مواضع ایدئولوژیک و عملیاتی واتیکان را آشکار می کنند و گفتگوهای مخفیانه آن را شرح می دهند. در این فرآیند، آنها بینشی را در مورد بحث های جاری در مورد تکامل و اعتقاد دینی ارائه می دهند.

نسبت بین سنت و تجدد و پاسخ به چالش هایی که تجدد برانگیخته است، از دغدغه های فکری دکتر نصر است. به اعتقاد وی، بدون فهم صحیح مبانی تجدد نمی توان در خصوص نسبت آن با سنت سخنی گفت و درک و فهم از انسان، یکی از مبانی مهم تجدد و در تعارض اساسی با سنت است. در مقاله حاضر، رویکرد وی به انسان شناسی مابعدالطبیعی با گرایش سنت گرایی پرداخته می شود. اهمیت این مبحث بدان جهت است که انسان شناسی مدرن و حتی پسامدرن عواقب سوئی به همراه داشته است که برخی از پیامدهای آن همچون بحران محیط زیست، کل نوع بشر را تحت الشعاع قرار داده است. دکتر نصر با نقد و بررسی انسان گرایی و نه انسان شناسی مسیحی به تحلیل تغییر گرایش از خدامحوری به انسان محوری در تاریخ تفکر غربی می پردازد. وی با ذکر ویژگی های اساسی انسان متجدد و انسان سنتی بر آن است که بین این دو گونه انسان شناسی تقابل برقرار است. او در نهایت پیامدهای سوء انسان شناسی متجددانه را تحلیل می کند و راه غلبه بر چالش های این حوزه را منوط به بازگشت به انسان شناسی سنتی می داند.

ترجمه ماشینی: گفته می شود که لیبرالیسم سیاسی بین آنچه که جان رالز دکترین های جامع می نامد، بی طرف است. این آموزه ها معمولاً با ادعاهای اخلاقی و فلسفی آنها تعریف می شوند. با این حال، اینکه لیبرالیسم سیاسی چگونه باید به اختلافات واقعی در جوامع کثرت گرا رسیدگی کند، چندان روشن نیست. این سوال گسترده تری است که این کار قصد دارد به آن بپردازد. در سطحی خاص تر، سؤال هنجاری این است که نهادهای لیبرال چگونه باید با ادعاهای واقعی مطرح شده توسط سنت ها و جوامع مذهبی برخورد کنند. من تکامل در مقابل خلقت گرایی را به عنوان مثال در نظر می گیرم. در حالی که اولی یک نظریه به طور گسترده در محافل علمی پذیرفته شده است، دومی توسط گروه های مذهبی در ایالات متحده و جاهای دیگر حمایت می شود. بنابراین سؤال این است که آیا دولت لیبرال می‌تواند منابع آموزشی خود را برای آموزش داروینیسم و ​​حذف آفرینش‌گرایی به عنوان داستان واقعی منشأ ما به‌طور مشروع به کار گیرد. برای این، خلقت‌گرایان ادعا می‌کنند که (الف) از آنجایی که داروینیسم یک دکترین فلسفی طبیعت‌گرایانه است، آموزش انحصاری آن وعده بی‌طرفی لیبرالی را به ضرر جهان‌بینی‌های غیرطبیعی نقض می‌کند. و (ب) نهادهای لیبرال - از دادگاه‌های دادگستری گرفته تا هیئت‌های آموزشی و مقامات اجرایی - با رد خودسرانه فرضیه‌های فراطبیعی، درک مادی از پروژه علمی را ترویج می‌کنند. بر این اساس، بهترین راه برای ارج نهادن به انصاف متافیزیکی و معرفتی، برخورد متعادل با نظریه تکاملی و دشمنان آن در چارچوب آموزش علمی اجباری است. از این رو، ادعای آفرینش گرایانه (CC) به عنوان یک دلالت منطقی از بی طرفی ادعایی لیبرالیسم سیاسی مطرح می شود. بخش اول این پایان نامه به سه بحثی می پردازد که نظریه پردازان لیبرال برای رد CC بیان کرده اند: (1) تکامل داروینی فقط یک نظریه علمی است، (2) دین نباید به موضوعات واقعیت بپردازد، و (iii) علم نمی تواند فرضیه های ماوراء طبیعی را توسط تعریف. اما این پاسخ ها قانع کننده نیستند. من استدلال می کنم که داروینیسم را می توان به طور مناسب به عنوان یک جهان بینی جزئی ارائه کرد. که اکثر روایات دینی دارای ادعاهای واقعی هستند. و اینکه فرضیه های خداباورانه نباید تحت پوشش یک طبیعت گرایی صرفاً روش شناختی از قلمرو علم کنار گذاشته شوند. با این وجود، این بدان معنا نیست که خلقت گرایی باید در کلاس درس زیست شناسی تدریس شود. بخش دوم پایان نامه با هدف ارائه توجیه عمومی برای آموزش انحصاری تکامل داروینی است. پس از تمایز بین دو مرحله بی‌طرفی لیبرال، من استدلال می‌کنم که دولت مشروع است بین ادعاهای واقعی رقیب از طریق رویه‌های منصفانه قضاوت کند، قضاوتی که نسبت به ماهیت طبیعی یا ماوراء طبیعی فرضیه‌ها بی‌تفاوت است. سپس دو استراتژی توجیهی دنبال می شود. اولی مشکل را با تقلید از شرایط موقعیت اصلی راولزی بازسازی می‌کند و کالاهای آموزشی را ردیابی می‌کند که هر شهروندی زیر پرده جهل ثبت نام می‌کند. این نتیجه می‌گیرد که تعهد به اهداف یک آموزش به طور گسترده لیبرال منجر به این تصور می‌شود که هر شهروند آینده مستحق درجه کافی از سواد علمی است، که شامل درک اساسی‌ترین ایده در علوم زیستی: تکامل است. دومی به پیشنهاد رالز متوسل می شود که عقل عمومی روش ها و نتایج غیرمناقشه ای علم را در بر می گیرد. پس از پرداختن به چندین ایراد احتمالی، به این نتیجه می‌رسم که استدلال علمی یک مورد پارادایماتیک از استدلال عمومی است، بنابراین برای اهداف توجیه عمومی لیبرال مناسب است. علاوه بر این، نظریه ای را ارائه می دهد که در مورد استدلال علمی به عنوان بسط استدلال روزمره و عقل سلیم فکر کنیم، یک فرض مهم که از آن می توانیم دلایل مشترک معرفتی را اثبات کنیم. به عنوان یک نتیجه، این تز استدلال می کند که اختلافات واقعی - مانند آنچه که جوامع کثرت گرا را بر سر روایت های کیهانی تقسیم می کند - باید توسط لیبرال ها در چارچوب پارامترهای توجیه عمومی مورد بررسی قرار گیرد، زیرا این بهترین راه برای نشان دادن احترام به همه شهروندان است. ادعاهای علمی دین ممکن است کنار گذاشته شوند، نه به این دلیل که مذهبی هستند، بلکه به این دلیل که در جهانی که در آن استدلال علمی به عنوان معرفت شناسی عمومی عمل می کند، پشتوانه شواهدی ارائه نمی کنند.

ترجمه ماشینی: آیالا کار شایسته ای در توضیح حقایق تکامل انجام می دهد - اما نه بیش از شایسته. (بهتر، کامل‌تر، علمی‌تر: «چرا تکامل درست است» نوشته جری کوین. من شروع به فکر می‌کنم که بیشتر در کتاب‌های تکامل بهتر است. هیچ میان‌بری برای شواهد وجود ندارد و خواننده‌ای تمایلی به بستن کمربند ندارد. استدلال طولانی احتمالاً به هر حال از متقاعد شدن خودداری می‌کند، یا قادر به متقاعد شدن نیست.) دیدن یک ژانر در حال تکامل است زیرا نویسندگان برای تبدیل شدن به بهترین تبیین‌کننده علم تکامل رقابت می‌کنند و اشیاء نخ‌نما را که درک عمومی را پر می‌کنند ذکر می‌کنند اما به حداقل می‌رسانند. و نویسنده را به خاطر تلاش برای ایجاد پل علم و اعتقاد، و به خاطر موضع گیری در حین تحقیر هیئت مدرسه دوور به عنوان صدای مؤمنان مذهبی که باهوش، واقعاً کنجکاو و انسان دوست هستند، ستایش می کنم. کار او در آنجا قهرمانانه است. با این حال، من فکر می کنم آیالا شکست می خورد. پل زدن بین دین و طبیعت گرایی به معجزه نیاز دارد و من از اینکه این کتاب حاوی هیچ معجزه ای نیست ناامید شدم. ما هنوز در دعای گولد برای «غیره غیر همپوشانی» (ترجمه: نمی‌توانیم همه با هم کنار بیاییم؟ لطفاً؟) گیر کرده‌ایم و خواننده این کتاب در پایان، در اتاق انتظار بهشتی رها می‌شود. دفاع آیالا از مقام مذهبی فقط تقوا است. به‌عنوان یک کهنه‌کار مدارس کاتولیک، پژواک تعداد بی‌شماری از معلمان مذهبی وفادار به کلیسا را ​​شنیدم که فکر می‌کردند با گفتن علم، علم، وحی، وحی، پاسخی به کودکان بی‌قرار می‌دهند. متأسفانه، آنها نبودند. شواهد یکسان نیست و هرگز نخواهد بود. آنچه علم ارائه می دهد، قابل اثبات و رد است، جلو می رود و تقواها (از جمله خودش) را در طول راه ترور می کند. پارادایم ها را از بین می برد، ابرها و همتایان را در فضا و زمان پراکنده می کند و هیچ کس را در آنجا نمی یابد. صرفاً به اندازه کافی خوب نیست که بگوییم آنچه دین می گوید (و کدام دین؟ جهان بیشتر از دومینیکن ها تشکیل شده است. آیا کلام نخل خوان به خوبی سخن پاپ است؟) باید همان اعتباری باشد که شیمی می گوید. . یا نجوم یا فیزیک. در مقایسه با علم، متون مقدس و پیشوایان پایه‌ای از شن هستند - کوهی از شن در سراسر جهان که همیشه در حال حرکت است. در میان تله‌های دیگر، آیالا به روش آشتی چون من می‌گویم می‌افتد: من مذهبی هستم و معتقدم علم چیزهای واقعی درباره جهان (از جمله تکامل بیولوژیکی) به ما می‌گوید، بنابراین هیچ تعارضی بین علم و دین وجود ندارد. QED. بنابراین: من، مارک سانفورد، یک مسیحی متعهد هستم که معتقدم خیانت اشتباه است، و با این حال، من فرار کردم تا با دوست دختر آرژانتینی‌ام همنشینی کنم، بنابراین ایمان مسیحی و خیانت می‌توانند به طور هماهنگ همزیستی کنند. QED نیست. ما اسم آن بحث را می دانیم و آشتی نیست. با مهربانی صحبت می کنیم، آن را ناهماهنگی شناختی می نامیم. کمتر خیریه، ما آن را ریاکاری می نامیم. در «هدیه داروین» به آن برچسب آرزو می‌زنم. من امیدوار بودم (دوباره، در معجزه خود) کشف کنم که آیالا همه چیز را در نظر گرفته است. در عوض، او آن را کاملاً احساس کرد. برهان آگوستین و آکویناس برای وجود خدا صدها سال است که هیچ کس را خارج از حوزه علمیه متقاعد نکرده است. ویلیام پیلی نیز شایسته درمان کامل آیالا نیست. ساعت پیلی آشکارا اشتباه بود، به اندازه ژئوسنتریزم اشتباه بود، به همان اندازه که تئوری طنز بدنی اشتباه بود. دسته کامل تری از کتاب های توضیح دهنده تکامل این را بیان می کنند. همچنین الهیات مدرکی ندارد. در این گشت و گذارها نویسنده کتاب خود را به میزان قابل توجهی تضعیف می کند. به هر حال، عنوان، ادعای متمایز نویسنده است که تکامل می تواند مشکل تئودیسه را حل کند. او دیگر مجبور نیست خدا را به خاطر ظلم آشکار طبیعت، ناکارآمدی ها، قتل عام ها و اسرار طبیعت سرزنش کند. وای همه اینها به دلیل انتخاب طبیعی و مسیر متزلزل و غیر هوشمندانه آن است. یه جورایی خیالم راحت نیست آیالا ثابت می کند که خدا در نهایت یک طراح بدکار نیست -- او اصلاً طراح نیست! به جز شکل‌دهنده دست دوم «مکاشفه» غیرقابل چالشی که به نحوی در حجمی از داستان‌های کوتاه و موعظه‌های عجیب جمع‌آوری شده است (افسانه‌هایی که می‌گویند برای آن بمیریم)، ​​یا شاید صدای آرام و کوچکی که فرد تظاهر به شنیدن در شبستان کلیسای جامع می‌کند. این یک مشکل قدیمی و قدیمی است: هرچه بیشتر در مورد جهان بیاموزیم، فضای کمتری برای خدای آسمان پیر، مجازات کننده، او که باید از او اطاعت کرد غیر قابل توضیح باشد، باقی می ماند. اومانیست ها می گویند که این خدا به طور کامل از راه رسیده است - اما با این حال اخلاق، اخلاق، و چیزی که به نظر می رسد رو به جلو باقی مانده است. این یک چالش عمیق و دردناک برای تقوای قدیمی است، و اکنون چند قرن است که ادامه دارد. به خشم ادامه خواهد داد. منع معجزه

ترجمه ماشینی: چارلز داروین همچنان موضوع بحث‌های پر انرژی در زمینه‌های فلسفه، تاریخ علم، زیست‌شناسی و تاریخ ایده‌ها است. این جلد مجموعه‌ای از مقالات تازه سفارش‌شده از متخصصان حوزه‌هایشان را ارائه می‌دهد و راهنمای قابل دسترس را از طریق اندیشه داروین برای خوانندگان دانشجو فراهم می‌کند.

ترجمه ماشینی: نظریه تکامل توسط انتخاب طبیعی به طور کامل و بی سابقه از مغز چارلز داروین شکل نگرفت. ایده تکامل از زمان یونان باستان به شکل های مختلف وجود داشته است. و همچنین نظریه‌پردازی در مورد تکامل با آنچه دانیل دنت «ایده خطرناک داروین» نامیده است متوقف نشد. در این کتاب جدید پرفروش، جان و مری گریبین، نویسندگان علمی پرفروش، تاریخچه ایده تکامل را بررسی می‌کنند و نشان می‌دهند که چگونه نظریه داروین بر اساس آنچه پیش از این بوده و چگونه در قرن بیستم توسعه یافته است، از طریق درک ژنتیک و اساس بیوشیمیایی. تکامل، به اصطلاح "سنتز مدرن" و فراتر از آن. داروین سزاوار به رسمیت شناختن خود به عنوان مدافع اصلی ایده انتخاب طبیعی است، اما همانطور که نویسندگان نشان می‌دهند، سهم او یکی از حلقه‌های زنجیره‌ای بود که تا دوران باستان گسترش می‌یابد و امروزه نیز در حال جعل است.

ترجمه ماشینی: تحلیل تاریخی و فلسفی ژن داروینیسم و ​​داروینیسم جهانی اگرچه چارلز داروین پیش‌بینی کرد که نظریه‌اش «مابعدالطبیعه را جذاب می‌کند»، حتی او نیز از انواع مسیرهایی که نظریه‌اش در واقع طی کرده است شگفت‌زده می‌شود. این امر هم در رابطه با ژن داروینیسم، یک رویکرد داروینی خالص که زیست‌شناسی علوم اجتماعی را انجام می‌دهد، و هم داروینیسم فرآیندی که در رشته‌های روان‌شناسی، فلسفه علم و اقتصاد یافت می‌شود، صدق می‌کند. اگرچه داروینیسم اغلب با نظریه های بیولوژیکی بسیار تأیید شده مرتبط است، به نظر می رسد برخی از تفاسیر آن از ادعاهای توتولوژیک نیز سود می برند، جایی که شهرت علمی استفاده ایدئولوژیک را پوشش می دهد. این کتاب اصول مرکزی داروینیسم را به صورت تاریخی و همچنین سیستماتیک مورد بحث قرار می دهد، برای مثال تاریخچه پارادایم های مختلف داروینی، بحث واحدهای انتخاب، و مسئله فلسفی استقرا به عنوان مبنای داروینیسم متافیزیکی. این کتاب به طور اساسی به این ادعای داروینی می پردازد که تکامل توسط قانون تغییر ناپذیر و بی رحمانه انتخاب طبیعی اداره می شود. به طور متناقض، نظریه داروین یک نظریه ایستا و غیر تکاملی تکامل است. کتاب حاضر پیشینه تاریخی را ترسیم می‌کند و پیشنهادهایی ارائه می‌کند که ممکن است به جایگزینی این رویکرد با ایده تکامل مکانیسم‌های تکاملی کمک کند (به «دست‌های ترسیمی» اشر روی جلد مراجعه کنید). این دیدگاه حتی تمایل به غلبه بر کوری کسب دانش فرآیندهای اولیه داروینی را نشان می دهد و اجازه می دهد تا مقداری آزادی از محیط های خارجی وجود داشته باشد. این کتاب ابتدا یک رویکرد رادیکال داروینی را توسعه می دهد، سپس این رویکرد را از درون نقد می کند. حتی داروینیسم نیز تمایل به فراتر رفتن از خود دارد. اگرچه این کتاب به چندین موضوع تجربی می پردازد، اما یافته های خاصی را به چالش نمی کشد. در عوض بر بسیاری از بینش‌های داروینیسم بنا می‌شود و پیشنهادی برای تفسیر شواهد تجربی شناخته‌شده در پرتوی متفاوت ارائه می‌کند. باید راه را برای توسعه بیشتر درک طبیعت که فراتر از متافیزیک داروینی است، هموار کند.