جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

روش هرمنوتیک منحصر به فرد گادامر تأثیری ماندگار بر مطالعات هگل خواهد داشت. دیالکتیک هگل گادامر (1976) مطالعه ای مختصر درباره استدلال های کلیدی فلسفی هگل است. چرا آن را بخوانید؟ درک فلسفه دانشگاهی معاصر اروپا مستلزم شروع با شاهکار هگل در سال 1807، پدیدارشناسی روح («Geistes») است که اغلب به عنوان پدیدارشناسی ذهن ترجمه می شود. و نفوذ در کار هگل بدون داشتن یک اثر «همراه» برای کمک به باز کردن بحث متراکم هگلی بسیار دشوار است. گوهر کوچک گادامر چنین اثر همراهی است. در پنج مقاله آکادمیک، گادامر مستقیما به قلب جهان هگل می رود و بر پیوندهای عمیق هگل با استادان یونان باستان، از طریق هزاره های نوافلاطونی، به درون و فراتر از انقلاب «سوبژکتیویته» دکارتی، و سرانجام بر کشف هگل تأکید می کند.

این متن مختصر به دانشجویان در درک فلسفه و تفکر هابز کمک می‌کند تا بتوانند به طور کامل‌تر در گفتگوی مفید و هوشمندانه کلاس شرکت کنند و درک خود از محتوای درسی را بهبود بخشند. بخشی از «مجموعه بزرگان اندیشه» (که در نهایت شامل تقریبا 100 عنوان است، که هر عنوان بر روی یک «متفکر» واحد از دوران باستان تا کنون تمرکز دارد)، درباره هابز توسط فیلسوفی نوشته شده است که عمیقا در فلسفه این کلید مهارت دارد.. مانند سایر کتاب‌های این مجموعه، این کتاب مختصر بینش کافی را در مورد تفکر یک فیلسوف برجسته ارائه می‌کند و دانشجویان را قادر می‌سازد تا در خواندن و بحث در مورد مطالب در کلاس و روی کاغذ بهتر بپردازند.

پل استراتن در "آشنایی با فوکو"، شرح مختصری از زندگی و ایده های فوکو را ارائه می دهد و تأثیر فلسفه او را در تلاش انسان برای درک وجود خود در جهان توضیح می دهد. این کتاب همچنین شامل گزیده هایی از نوشته های فوکو است. پیشنهاداتی را برای مطالعه بیشتر ارائه می دهد. و سلسه وقایع تاریخی عصر فوکو را در طرح گسترده تر فلسفه زمان او مطرح می کند. مجموعه کتابهای "آشنایی با دانشمندان" شوخ طبعانه و دراماتیک نوشته شده اند و باعث می شوند خواننده زمان، مکان و شخصیت فیلسوف را درک کند. در این مجموعه روشی عالی برای معرفی دانشمندان به کار رفته است. "آشنایی با دانشمندان" کاوشهای کوتاه و روشنگرانه در زندگی و عقاید بزرگترین متفکران عصر ما را به شیوه ای سرگرم کننده و در دسترس ارائه می دهد. اندیشه های فلسفی مطرح شده در این مجموعه به زبان ساده و قابل فهم برای عموم بیان شده است. آشنایی با فیلسوفان مجموعه ای از زندگی نامه های فیلسوفان مشهور است که برای گشودن باب آشنایی با اندیشه ها و دیدگاه های آنان مدخل مناسب و مغتنمی به نظر می رسد. در هر کتاب گذشته از ارائه اطلاعات زندگی نامه ای ،افکار هر فیلسوف در رابطه با تاریخ فلسفه به طور کلی و نیز در رابطه با جریان ها و تحولات فکری و اجتماعی و فرهنگی عصر او بازگو می شود و بدون ورود به جزئیات نظریات و عقاید او مهم ترین نکته های آن ها با بیانی ساده و روشن و در عین حال موثق و سنجیده بیان می شود.اساس کار در این کتاب ها سادگی و اختصار بوده است تا جوانان و نیز همه خوانندگان علاقه مندی که از پیش مطالعات فلسفی زیادی نداشته اند بتوانند به آسانی از آن ها بهره بگیرند و چه بسا همین صفحات اندک انگیزه پی جویی بیش تر و دنبال کردن مطالعه و پژوهش در این زمینه شود. فوکو کارش را بیش تر به عنوان یک تاریخ نگار شروع کرد تایک فیلسوف. او با زحمت و دقت فراوان اسناد اصلی به جای مانده از دوره تاریخی مورد پژوهش اش را بررسی کرد.این اسناد مستقیما جامعه دانش و ساختار قدرت آن دوران را آشکار می ساختند.فوکو به این نتیجه رسید که دانش و قدرت ارتباط تنگاتنگی با هم دارند و از این رو آن ها را در اصطلاح «قدرت/دانش» کنار هم نشاند. و این هم بسته بدل به مساله اصلی فلسفه اش شد.

در جهان ادیان ابراهیمی چه ،یهودیت چه ،مسیحیت چه ،اسلام، ما امر سیاسی صرف نداریم آنچه داریم همیشه امر الاهیاتی سیاسی است نه آتن و فقط آتن، و نه اورشلیم و فقط اورشلیم نه فقط پولتیا» و نه فقط شرع موسی اولین نکته ای که از خواندن اسپینوزا روشن میشود همین ویژگی انضمامی جهانی است که خدا یکبار در آن خودش واضع یک قانون اساسی بوده است یک نگاه کوتاه به ،اطرافمان چه ،ایران چه منطقه و چه جهان اسلام این امر را به روشنی نشان می دهد امر «سیاسی» در میان ما با صفتهایی مانند در هم آمیختگی ،خلط ،سردرگمی و تناقض میان امر سیاسی و امر دینی توصیف شدنی است. گرچه این کتاب جز یکی از فصلهای آن (فصل ۶) ناظر به این امر خاص نیست از آنجا که کتابی است عمومی و کمابیش آسان فهم میتواند شناختی نسبتا سرراست و با نگاهی تاریخی عالمانه از اسپینوزا به دست دهد که به فهم کتاب رساله الهی-سیاسی با ترجمه همین مترجم و نشر همین ناشر کمک کند.

"در جهان بودن" کتابی است به قلم "هیوبرت دریفوس" که در آن "شرحی بر قسمت نخست وجود و زمان هایدگر" ارائه می کند. "در جهان بودن" راهنمای یکی از تأثیرگذارترین آثار فلسفی این قرن است: بخش اول از قسمت اول "وجود و زمان" ، جایی که "مارتین هایدگر" روایتی اصیل و قدرتمند از حضور در جهان را ارائه می دهد که سپس از آن برای انتقاد عمیق از هستی شناسی و معرفت شناسی سنتی استفاده می کند. تفسیرهای "هیوبرت دریفوس" راه را برای بازشناسی و پاسداشت این فیلسوف سخت سخن باز می کند و واژگانی دقیق و روشن را تشریح می کند که برای گفتگو در مورد پدیده ی جهان ضروری است. انتشار کتاب "وجود و زمان" در سال 1927 توجه دنیای آکادمیک را کاملا به خود جلب کرد. از آن زمان این کتاب تاکنون سنگفرشی برای فیلسوفان متنوعی مانند مارکوزه ، سارتر ، فوکو و دریدا بوده که به دنبال جایگزینی برای سنت خردمندانه ی دکارتی در فلسفه ی غرب بوده اند. اما متن هایدگر به طرز مشهوری حجیم و پیچیده است ، و به نظر می رسد زبان او متشکل از نئولوژی هایی است که بی دلیل غیرمرتبط است. برای نئوفیات و حتی برای کسانی که در مکتب هایدگر تحصیل کرده اند ، نتیجه ی کار اغلب قابل درک نیست. رویکرد "هیوبرت دریفوس" نسبت به این کتاب هیجان انگیز، ساده و کاربردی است. او متن را با مثال های مکرری که از زندگی روزمره بیرون کشیده شده اند، توضیح می دهد و ایده های هایدگر را به طرز ماهرانه ای با سوالات مربوط به هستی و ذهن مرتبط می سازد که فکر نسلی از دانشمندان علوم شناختی و فلاسفه ی ذهن را به خود مشغول کرده است.

از نگاه رایل «فلسفه کاوشگری و جستجو است» روندی که هر فیلسوفی باید در پیش گیرد و در عرصه تفکر سرزمین های کشف ناشده را کشف کند. فیلسوف مانند «هر کاوشگری همیشه در حال یادگیری است، دست کم از خودش و در بهترین حالت از خودش و از دیگران.» رایل همین عقیده را در بررسی زندگی و فلسفه افلاطون وجهۀ نظر خویش قرار داده است. از دیدگاه وی افلاطون نیز یک سیر فکری را طی کرده و هرگز زندانی اندیشه و آموزه ای، به ویژه نظریه مثل، نبوده است. کوتاه سخن اینکه «داستان تکوین فلسفی افلاطون هنوز چشم به راه روایت شدن است» و در این کتاب رایل، خود، روایت می کند که افلاطون چگونه افلاطون شد.

میشل فوکو (۸۴-۱۹۲۶) فیلسوفی با استعدادی شگرف و استثنایی، کنشگری سیاسی، نظریه‌پردازی اجتماعی، منتقدی فرهنگی، مورخی خلاق، روشنفکری با اشتهار جهانی و استاد معتبرترین موسسه‌ی دانشگاهی فرانسه بود، کسی که شیوه‌های اندیشیدن امروزی ما را چنان تغییر داد که دیگر بازگشت به پیش از آن ناممکن است. پروژه‌ی انتقادی او همچنان الهام‌بخش محققان، هنرمندان و کنشگران سیاسی است تا از رهگذر آن به شیوه‌های بدیع برساخته‌شدن شکل‌های جدید اندیشه و نیز راه‌های فروپاشی یقین‌های کهنه پی ببرند همان یقین‌هایی که غالبا کاشف به عمل می‌آید چیزی جز توهماتی آرامش‌بخش نیستند. اندیشه‌ی فوکو را نیز درست مثل زندگی او نمی‌توان ذیل بن‌مایه‌ای واحد مقوله‌بندی کرد. نه به دلیل این‌که غالبا کارش به شکست می‌انجامید و رأی خود را عوض می‌کرد، بلکه به این دلیل که پرسش‌های موردنظر او هیچ پاسخ قطعی و نهایی‌ای نداشتند. از نظر او، فلسفه مجموعه‌ای از دانش نبود که پیوسته بر آن افزوده شود، کرداری انتقادی بود که باورهای جزمی و کردارهای برنتافتنی جامعه‌ی معاصر را بی‌امان به پرسش می‌کشید. فوکو ما را به ادامه‌دادن این کردار انتقادی دعوت می‌کرد: ما نباید آثار فوکو را جز با هدف تغییر‌دادن جهان بخوانیم.