جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پژوهش شامل موارد ذیل است : زندگینامه جان لاک، اوضاع سیاسی انگلستان در قرن هفتم، اوضاع علمی اروپا در قرن هفتم، تاریخچه نظریه قرارداد اجتماعی، حقوق طبیعی از نظر لاک و حقوق الهی پادشاهان و وضع جنگ، انحلال حکومت و حق انقلاب

در این پژوهش معرفت شناسی دکارت و لاک مقایسه شده است٬ که یکی از حوزه عقل گرایان و دیگری از حوزه تجربی مذهبان می باشد. به طور کلی درباره معرفت دو دیدگاه عمده وجود دارد٬ عقلانی و تجربی٬ اساس و مبنای معرفت را امور ثابت و پایدار می پنداشتند و معرفت عقلانی را قطعی و یقینی می دانستند آنها ادراک حسی را نارسا و ناکافی و دارای خطا و اشتباه می دانستند و قائلند معرفتی که می خواهد هستی را تفسیر کند٬ باید عقلانی باشد. باید عقلانی باشد. دکارت به پیروی از فلاسفه سلف همچون افلاطون قائل به تقدم معرفت عقلانی بر معرفت تجربی شد. او برای اینکه زیر بنای محکمی برای فلسفه خود بگذرد٬ ابتدا در همه امور شک و تردید کرد٬ تا آنچه را که از وضوح و تمایز کلی برخوردار نیست از حوزه معرفت خارج کند. دکارت در وهله اول معرفت ریاضی را یقینی ترین معرفت معرفی کرد و قائل شد که بقیه علوم اگر می خواهند به یقینی غیر قابل تردید برسند٬ باید همپایه ریاضیات شوند.

مقاله حاضر به بررسی نظریه امام محمد غزالی و توماس هابز درباره حکومت اقتدارگرا پرداخته است. به نظر می رسد هر دو متفکر، نظریه حکومت اقتدارگرایی خود را بر اساس طبیعت و سرشت انسان پایه ریزی می کنند. غزالی با توجه به صفات چهارگانه انسان سعی دارد تا انسانی الهی تربیت کند که تحت حاکمیت حاکم الهی به کنش منفعلانه مبادرت نماید. در مقابل، هابز معتقد است که انسان ها سرشتی جنگجو و قدرت طلب دارند و در وضعیت اولیه و طبیعی بشر، جنگ همه علیه همه در جریان بوده است و انسان ها به حکم عقل، درصدد رهایی از این وضعیت هستند و بنابراین با دوراندیشی خود به تاسیس حکومتی مقتدر حکم داده اند. به نظر می رسد مساله هر دو متفکر تا حدود زیادی یکسان است، اما شیوه پردازش آنان به مساله متفاوت است. بدین معنا که هر دو متفکر در دوره ای پرآشوب زندگی می کردند و نیاز به امنیت سبب می شود هر دو به حکومت اقتدارگرا متوسل شوند. از سویی دیگر، هر دو متفکر برای مردم نقش انفعالی قائل هستند؛ هر چند شیوه استدلال غزالی، شرعی و هابز، عقلی است. ضمن اینکه به نظر می رسد نظریه عقلانی هابز - با پذیرش امکان شورش- راه را برای فراتر رفتن از حکومت اقتدارگرا باز می گذارد، در حالی که نظریه شرعی غزالی به بازتولید گونه ای حکومت اقتدارگرا می انجامد.