جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کتاب حق الیقین (اصول دین و معارف)، نوشته محمدباقر بن محمد تقی مجلسی (م ۱۱۱۱ ق) یک دوره کامل مباحث اصول دین و ضروریات مذهب شیعه را دربردارد. روش مؤلف در اثبات مطالب، روش کلامی شیعه است که آن آمیزه‌ای است از استدلال به آیات قرآن و روایات معصومان (علیهم‌السّلام). مولف بحث در توحید و نبوت را به صورت کوتاه انجام داده است؛ ولی در مورد امامت به تفصیل سخن به میان آمده و با بررسی مسئله غدیرخم و ادله امامت، به تفصیل به اثبات امامت ائمه دوازده گانه پرداخته شده است. در مرحله بعد، به تفصیل از معاد و رجعت سخن به میان آمده است. معانی اسلام، کفر، ارتداد، انواع گناه و توبه پایان بخش مباحث کتاب است. این کتاب، به زبان فارسی توسط کتابفروشی اسلامیه تهران، به قطع وزیری چاپ شده است؛ همچنین به همت علامه سیدعبدالله شبر به زبان عربی ترجمه و چاپ شده است.

هوسرل در کتاب بحران علوم اروپایی کوشیده تا خاستگاه «اصالت روانشناسی» را در تاریخ فلسفة جدید نمايان سازد.‌ «روانشناسی پدیدارشناسانه» نه‌تنها بنیادی برای «روانشناسی تجربی» فراهم می‌آورد، بلكه میتواند بمثابه مقدمه‌¬یی برای «پدیدارشناسی استعلایی» قرار گیرد. او در روایت فلسفی خود از سير تاريخي مفهوم اصالت روانشناسي، ما را به جان‌ لاک ارجاع میدهد و بيان ميكند كه ديدگاههاي لاك را بارکلی و هیوم ادامه دادند. پژوهشهای روانشناختی لاك در خدمت مفهوم استعلایی درآمد که نخستین بار توسط دکارت در کتاب تأملات صورتبندی شده بود. بر اساس دیدگاه او، مابعدالطبیعه میتواند نشان دهد که تمام واقعیت و کل جهان و آنچه برای ما وجود دارد، چیزی جز اعمال شناختی ما نیست؛ اینجاست که توجه به «امر استعلایی» ضرورت مي‌يابد. شک روشی دکارت، نخستین روش برای طرح «سوژة استعلایی» بود و توصیف او از «إگو کوگیتو» (منِ‌ انديشنده) نخستین صورتبندی مفهومی از آن را فراهم ساخت. جان‌لاک «ذهن استعلایی محض» دکارت را با «ذهن بشر» جایگزین كرد، با این حال پژوهش خود را در زمينة ذهن بشری از طریق تجربة درونی بدليل یک دغدغة ناخودآگاهِ استعلایی ـ فلسفی ادامه داد، اما خواسته یا ناخواسته در دام جریان اصالت روانشناسی افتاد. هوسرل با نگاهي تاریخی و بنحوي كاملاً فلسفي نشان داد که چگونه بارقه‌های توجه به امر استعلایی برای نخستین‌بار در فلسفة دکارت و پس از آن در تقابل میان «مکتب اصالت عقل» و «مکتب اصالت تجربه»‌ ظهور مي‌يابد و در ادامه با نشو و نمای آن در فلسفة استعلایی کانت، امکانات نهایی آن در فلسفة پدیدارشناسانة هوسرل به ثمر مینشیند.

ترجمه ماشینی: این ویرایش دوم یک جلد همراه با «درک درک» است که تصحیح‌های متن قبلی را در بر می‌گیرد و شامل خواندن‌های جدید می‌شود. آثار گردآوری شده در این جلد عمدتاً از تجربه گرایان بریتانیایی است. گستردگی گزینش آنقدر متنوع نیست که یک تازه وارد به معرفت شناسی قطعات را نتوان به آسانی درک کرد، آنها یک پیشرفت منطقی از توسعه دارند (از لاک تا برکلی تا هیوم) و همه فیلسوفانی که آثارشان ارائه شده است، آثار بسیار خوبی داشته اند. تأثیر بر فلسفه معاصر انگلیسی-آمریکایی. در مقدمه، پاتر انتخاب‌ها را در بافت تاریخی آن‌ها قرار می‌دهد و خوانندگان را ترغیب می‌کند که دیدگاه خود را از نظر سهم دوره در پیشرفت فرهنگ، سیاست و جامعه شکل دهند. او خلاصه‌ای مختصر از دوره روشنگری ارائه می‌کند، و نشان می‌دهد که چگونه و چرا عقل‌گرایی و تجربه‌گرایی پدید آمدند، و خواننده را به چالش می‌کشد که به سادگی به نقاط اختلاف بین این دو مکتب توجه نکند، بلکه به شباهت‌های مفروضات مشترک آن‌ها توجه کند - هم اساسی و هم اساسی. روش شناختی Readings in Epistemology، نسخه دوم یک ابزار کلاس درس عالی است. یادداشت زندگی‌نامه‌ای درباره فیلسوف و فهرستی از کتاب‌های پیشنهادی برای مطالعه بیشتر، سرلوحه هر یک از خواندن‌ها است. سؤالات مطالعه ای که بحث را تحریک می کند، در پایان هر قطعه قرار دارد.

مفسران فریقین، در آیه­ی 17 سوره­ی ­هود، در خصوص مصداق «صاحب ­بیّنه» و «شاهد»، دیدگاه­‌های متفاوتی بیان کرده‌­اند که دلیل اصلی این اختلاف، رویکرد متفاوت شیعه و عامه نسبت به روایات تفسیری اهل بیت (ع) و صحابه و تابعین است؛ چنانکه از نگاه شیعه، تنها سخن معصومان حجّت است و با توجه به معصوم نبودن صحابه و تابعین، دیدگاه تفسیری آنان حجیّت شرعی ندارد؛ در حالی که اهل تسنّن قول صحابه را حجّت و اثر گذار می­‌داند. از آنجایی که این اختلاف تأثیر چشمگیری در فهم صحیح آیه دارد؛ لذا تحقیق پیش­رو با هدف دست­یابی به تفسیر صحیح این مصادیق، به روش توصیفی-تحلیلی، پس از ذکر دیدگاه مفسران درباره­ی مصداقِ «صاحب­ بیّنه» و «شاهد»، روایات تفسیری شیعه­‌ی امامیه و عامه را مورد اشاره قرار داده و پس از بررسی آنها، نظر صحیح را بیان کرده­است. یافته­های پژوهش حاضر حاکی از آن است که مصداق انحصاری «صاحب ­بینه»، پیامبر اعظم (ص) است؛ زیرا روایاتی که مصداقِ صاحبْ بینه را پیامبر(ص) معرفی می‌کند؛ افزون بر شهرت و کثرت، قول معصوم(ع) است و روایاتی که مصداقِ صاحب بیّنه را مؤمن معرفی می­‌نماید؛ قول یک مفسر تابعی است و چنین قولی نمی­‌تواند هم‌­ردیف تفسیر معصوم (ع) باشد. همچنین در خصوص مصداق «شاهد» اقوالی همچون: قرآن، رسول خدا (ص)، لسان رسول‌‌الله(ص)، جبرئیل (ع) یا ملک تأیید کننده‌ی پیامبر (ص) به دلایلی مانند: ضعف سند، مغایرت با ظاهر و سیاق آیه و ناسازگاری با مفهوم آیه، مورد پذیرش قرار نمی‌گیرند؛ بلکه بر اساس روایات معتبر، مصداق صحیح شاهد حجّت الهی است. درحقیقت آیه‌ی مذکور، در مقام بیان عصمت، خلافت و امامت ائمه هدی (ع) می­باشد.

ترجمه ماشینی : در این اثر کلاسیک، نویسنده پرفروش، هری فرانکفورت، تحلیل قانع‌کننده‌ای از این پرسش ارائه می‌کند که نه تنها در قلب تأملات دکارت نهفته است، بلکه دغدغه اصلی فلسفه مدرن را نیز تشکیل می‌دهد: بر چه اساسی عقل می‌تواند ادعا کند که توجیهی برای آن ارائه می‌کند. حقیقت باورهای ما؟ شیاطین، رویاپردازان و دیوانه ها گزارشی مبتکرانه از دفاع دکارت از عقل در برابر تردیدهای معروف خود مبنی بر اینکه او ممکن است دیوانه باشد، رویاپرداز باشد، یا بدتر از آن، فریب یک دیو شیطانی را ارائه می دهد تا به دروغ باور کند. خوانش استادانه و تخیلی فرانکفورت از آثار اصلی دکارت نه تنها در آزمون زمان ایستاده است. شخص خود دکارت را در حال تکان دادن سر به نشانه موافقت تصور می کند.

هنگامی‌که از cogito sum سخن می‌گوییم مرادمان چیست؟ اشارة این الفاظ در به‌کار بردنشان به چه چیزی است؟ نخستین بار به چه صورتی به دیده آمده‌اند؟ چه طور پیشرفت کرده‌اند؟ و هم‌زمان پیشرفت چه مفاهیمی هستند؟ مقالة حاضر بر آن است تا کوگیتو سوم را در ابعادی صوری و مفهومی موردبررسی قرار دهد. لذا از ساختار صوری و مفهومی کوگیتو سوم و چرایی و چگونگی آن‌ها می‌پرسد تا بر مدار آن بتوان به‌سوی وجه پرسش‌برانگیز پرسش کوگیتو سوم یعنی «وجود» حرکت کرد. ازاین‌رو این مقاله گامی است در راستای فراهم آوردن امکان گفت‌وگو با این مفهوم فلسفی یعنی امکان پاسخ به آن بر مدار وجه ضروری پرسشگری فلسفی. مراد یافتن مجموعه‌ای از مشارکت‌هایی در این مفهوم فلسفی است، از خلال متونی که بر وجه پرسش‌گری کوگیتو سوم دلالت دارند. بر اساس فرادهش، مطلوب مورد نظر نزد مارتین هیدگر جمع آمده است. از این‌رو امعان نظر در بخشی از مواجهة هیدگر با این پرسش، پیمودن این گام را ممکن می‌سازد.

ترجمه ماشینی: آنچه فکر می کنیم چقدر به آنچه می خواهیم بستگی دارد؟ موضع بسیار مورد بحث دکارت اغلب به این معنا تفسیر شده است که ما یک عقیده را نتیجه یک تصمیم می گیریم. آرائوخو در کتاب شکاکیت، آزادی و خودمختاری با این تفسیر مخالفت می‌کند و ادعا می‌کند که ما فقط از طریق توجه گزینشی بر نظرات خود کنترل داریم. با این حال، حتی برای این کنترل محدود، شک دکارتی متضمن امکان خودفریبی است که در نوشته‌های دکارت با شکل خدای شرور نمادین شده است. از این رو، وجود خدای شیطانی نه تنها ادعای دانش ما را به شک می‌اندازد، بلکه آزادی ما را نیز به خطر می‌اندازد. در این تفسیر جدید، شکاکیت دکارتی، که معمولاً فقط اهمیت معرفتی به آن نسبت داده می‌شود، ثابت می‌کند که برای یک مسئله اخلاقی اساسی، یعنی خودمختاری انسان به طور کلی، مرتبط است.

ترجمه ماشینی : هدف این پایان نامه دفاع از قرائتی از تئوری ادراک حسی دکارت است که در آن، در برابر تفسیری گسترده، ذهن یک گیرنده غیرفعال ورودی های محیط نیست، بلکه رمزگشای فعال اطلاعات عصبی است که به بازنمایی کمک می کند. محتوای ایده ها من این را «تز فعالیت ذهنی» می نامم و در تصویر کلی، آن را به عنوان یکی از پیامدهای فلسفی انقلاب علمی قرن هفدهم می شناسم. در ثنویت دکارت، ارائه نظریه ادراک حسی به معنای توصیف تأثیر متقابل بین جهان طبیعی، مغز و ذهن است. دکارت با توجه به درک مکانیکی و میکرو جسمانی خود از ماده، توصیفات فیزیولوژیکی مفصلی از تعامل بین اشیاء خارجی و مغز ایجاد کرد. او آن را به عنوان یک رابطه ایزومورفیک در نظر گرفت که در آن ویژگی های اشیاء از طریق اعصاب به مغز به عنوان الگوهایی با ویژگی های هندسی کاهش یافته منتقل می شود. این فرآیند اغلب به‌عنوان اوج‌گیری خوانده می‌شود که ذهن به طور منفعلانه تحت تأثیر یک هم‌شکل جسمانی قرار می‌گیرد. آموزه دکارت در مرحله ذهنی خود گریزان می شود، اما به نظر من خوانش انفعالی ناکافی می ماند. من برای تز فعالیت ذهنی از طریق چهار ادعا استدلال می کنم. اول، من این دیدگاه شناخته شده را تایید می کنم که دکارت نگران نسخه ای از مشکل ذهن و بدن است که معادل مشکل تعامل جوهر نیست. این بیشتر مشکل عدم شباهت بین بازنمایی های ذهنی و تبیین های مکانیکی است. سؤال این است که چگونه ویژگی کیفی تجارب حسی می تواند از مفاهیم کمی علم فیزیکی ناشی شود. به عنوان راهی برای تأکید بر وزنی که مسئله عدم تشابه برای تصمیمات فلسفی دکارت دارد، نشان می‌دهم که تمایز متافیزیکی جالبی بین انواع علل در مورد تعامل مغز و ذهن ایجاد می‌کند. دوم، من از این موضع دفاع می‌کنم که، علی‌رغم اینکه دکارت آموزه‌ای کاملاً بدون ابهام ندارد، معرفی نشانه‌های طبیعی توسط دکارت نزدیک‌ترین چیزی است که او به صورت‌بندی یک نظریه کامل از ادراک حسی داشت. توسل به نشانه های طبیعی معمولاً در ادبیات استعاری تلقی می شود. من استدلال می‌کنم که برعکس، بازسازی یک داستان علی برای تعامل مغز و ذهن در امتداد خطوط یک مدل معنایی مبتنی بر شناسایی دکارت از رویدادهای عصبی با نشانه‌های طبیعی امکان‌پذیر است. یک مدل علّی- معنایی به عنوان یک قرائت خیرخواهانه و قابل قبول ظاهر می شود که ذهن را به عنوان یک مفسر فعال آشکار می کند. سوم، با توجه به تز فعالیت ذهنی، من توسل دیرهنگام دکارت به ذاتی بودن همه ایده ها (به ویژه در نظرات در مورد یک صفحه گسترده معین) را به عنوان راهبردی برای توضیح نوعی محتوای بازنمایی مورد نیاز برای ایده های حسی خواندم که در عین حال تولید شده توسط ذهن، با ایده های ذاتی پارادایمیک او متفاوت است. من به دکارت کمک می کنم تا ببیند چگونه مقوله فطری بودن فعالیت ذهنی را در یک نظریه علی-معنایی به تصویر می کشد. چهارم، در جریان این استدلال و برای حمایت بیشتر، به نقش تمایز بین کیفیات اولیه و ثانویه در نظریه دکارت می پردازم. من به اعتراضی فراگیر می پردازم که ناشی از ارتباط ادعایی او از ادراک کیفیات اولیه با عقل است. هدف این تفسیر، با ارزیابی مجدد دیدگاه‌های دکارت در مورد فعالیت ذهنی، توصیفی شفاف از ادراک حسی است که فراتر از عقل‌گرایی سفت و سختی است که اغلب به او نسبت داده می‌شود.