جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تا همین اواخر، مبارزات برای عدالت در پس زمینه یک چارچوب بدیهی پیش می رفت: دولت سرزمینی محدود. با آن تصویر «وستفالیایی» از فضای سیاسی که به طور پیش فرض فرض شده بود، حوزه عدالت به ندرت در معرض مناقشه آشکار قرار می گرفت. اما امروزه، فعالان حقوق بشر و فمینیست‌های بین‌المللی به منتقدان تعدیل ساختاری و سازمان تجارت جهانی می‌پیوندند تا این دیدگاه را به چالش بکشند که عدالت فقط می‌تواند یک رابطه داخلی میان هموطنان باشد. آنها با هدف قرار دادن بی‌عدالتی‌هایی که از مرزها عبور می‌کنند، مقیاس عدالت را به موضوع مبارزه آشکار تبدیل می‌کنند. نانسی فریزر با الهام از این تلاش‌ها می‌پرسد: چارچوب مناسب برای نظریه‌پردازی عدالت چیست؟ در مواجهه با کثرت ترازوهای رقیب، چگونه بفهمیم که کدام یک واقعاً عادل است؟ فریزر در بررسی این پرسش‌ها، نظریه‌ی بازتوزیع و بازشناسی را که به طور گسترده مورد بحث قرار گرفته بود، بازبینی می‌کند. او سومین بُعد «سیاسی» عدالت را معرفی می‌کند – بازنمایی – و نوع جدیدی از نظریه انتقادی را که بی‌عدالتی‌های «قالب‌بندی نادرست» را پیش‌زمینه می‌کند، شرح می‌دهد. او با تعامل با متفکرانی مانند جیرجن هابرماس، جان رالز، میشل فوکو و هانا آرنت، نقشه‌برداری «پساوستفالینی» از فضای سیاسی را در نظر می‌گیرد که همبستگی فراملی، تبلیغات فرامرزی و چارچوب‌بندی دموکراتیک و همچنین پروژه‌های رهایی‌بخش را در بر می‌گیرد. عبور از مرزها نتیجه این است که در یک جهان در حال جهانی شدن، بازتابی پایدار در مورد اینکه چه کسی باید با توجه به چه چیزی حساب کند است. (تابستان 2010)

ترجمه ماشینی: دنیای معاصر، دنیای احتمالی و خطر است. ما با طیفی از مشکلات اجتماعی و سیاسی روبرو هستیم که به سختی برای نسل های گذشته قابل تصور است. در اینجا تکنیک نظریه اجتماعی انتقادی برای برخی از چالش برانگیزترین مسائل اجتماعی و سیاسی زمان ما به کار می رود. «چرخش‌های انتقادی در نظریه انتقادی» طیف متنوعی از محققان را گرد هم می‌آورد تا تعدادی از مسائلی را که جامعه مدنی در سطح منطقه‌ای و جهانی در سال‌های اخیر با آن مواجه است، مورد بحث قرار دهد. این کتاب به بررسی نظریه‌ها، نقدها، تحلیل‌ها و شیوه‌های جدید می‌پردازد تا به بحث‌هایی درباره ریسک، مسئولیت، اخلاق، ارتباطات، محیط زیست، علم و فناوری، جنسیت، هویت، توسعه و قانون بپردازد. «چرخش‌های انتقادی در نظریه انتقادی» که بر اساس کار اصلی نظریه‌پرداز اجتماعی انتقادی پیت استریدوم است، مجموعه‌ای از دیدگاه‌ها و نقدهایی را ارائه می‌کند که برخی مفاهیم سنتی نظریه انتقادی اجتماعی را تغییر می‌دهد و اجماع لیبرالی را که بر جامعه مدنی معاصر حاکم است، به چالش می‌کشد.

ترجمه ماشینی : این پایان نامه به بررسی رابطه بین توماس هابز و دئیسم انگلیسی می پردازد. به دنبال نشان دادن این است که کار هابز تأثیر قابل توجهی بر دئیست‌های بعدی، یعنی چارلز بلونت، جان تولند، متیو تیندال و آنتونی کالینز داشته است. این تز نشان می‌دهد که این دئیست‌ها تحت تأثیر برخی از ایده‌های ضدروحانی مشخصاً هابزی، مانند نقد کتاب مقدسی، ماتریالیسم و ​​جبرگرایی او، شکاکیت او نسبت به وحی کنونی، و غیره بودند. دئیست‌ها که با شکل مشابهی از ضد روحانیت انگیزه داشتند، در هابز متحدی بسیار مدبر یافتند. علاوه بر این، این پایان نامه بررسی می کند که چگونه برخی از ایده های سیاسی هابز بر دئیست ها تأثیر گذاشته است: به ویژه نگرانی های او در مورد نقش خطرناکی که منافع کشیش در جامعه ایفا می کند و بی ثباتی که آنها ایجاد می کنند. بنابراین، این تز استدلال می کند که هابز را می توان به عنوان یک تأثیر عمده بر دئیسم انگلیسی در نظر گرفت. ثانیاً، بررسی مفاهیم هابز از خدا و عقل را ارائه می دهد. این نشان می‌دهد که در حالی که گزارش‌های هابز از خدا و عقل چندلایه و در مواقعی شاید توسعه نیافته بود، اما حاوی عناصر مهمی بود که مواضع بعدی دئیست‌ها را پیش‌بینی می‌کرد. در نهایت، این تز استدلال می‌کند که برای هابز، پتانسیل عقلانی نوع بشر که توسط خدا کاشته شده است، می‌تواند زمانی که صلح و امنیت تضمین شود، پرورش داده و تحقق یابد. بنابراین، این تز تلاش می‌کند تا برخی از جنبه‌های آرمان‌شهری‌تر اندیشه هابز را بازیابی کند. این نتیجه می‌گیرد که هم هابز و هم دئیست‌ها بخشی از یک پروژه روشنگری بودند، اما هدفی که علیه دین نبود. آنها کوشیدند عقل طبیعی را از تاریکی روحانیون فاسد و آموزه های دروغین آنها رها کنند: این یک روشنگری ضد روحانی بود که تا حدی توسط هابز آغاز شد و به طور قابل توجهی توسط دئیست ها توسعه یافت.

ترجمه ماشینی: تا پیش از سال 2011، تخیل مردمی خاورمیانه مسلمان را تغییرناپذیر و غیرقابل تغییر می دانست که در سنت ها و تاریخ خود منجمد شده بود. آصف بیات در کتاب «زندگی به مثابه سیاست» استدلال می‌کند که چنین پیش‌فرض‌هایی نمی‌توانند روش‌های معمول و در عین حال مهمی را که مردم عادی از طریق اعمال روزمره تغییر معنادار ایجاد می‌کنند، تشخیص دهند. این کتاب به‌موقع و پیشگویانه برای اولین بار چند ماه قبل از انتشار بهار عربی در سراسر منطقه منتشر شد و اقدامات مداوم اعتراض، تمرین و اقدام مستقیم روزانه را روشن می‌کند. ویرایش دوم شامل سه فصل جدید درباره بهار عربی و جنبش سبز ایران است و به طور کامل به روز شده است تا رویدادهای اخیر را منعکس کند. در قلب، کتاب مطالعه ای در مورد عاملیت در مواقع محدودیت است. علاوه بر اعتراض‌های جاری، میلیون‌ها نفر در سراسر خاورمیانه از طریق کشف و ایجاد فضاهای اجتماعی جدید که در آن ادعاهای خود را به گوش می‌رسانند، تحول ایجاد می‌کنند. این کتاب چشم‌گشا کمک مهمی به بحث‌های جهانی درباره معنای جنبش‌های اجتماعی و پویایی تغییرات اجتماعی می‌کند.

ترجمه ماشینی: این که آیا اسلام با دموکراسی سازگاری دارد یا خیر، سوالی است که به طور فزاینده ای مطرح می شود، اما در نهایت یک سوال اشتباه است. آصف بیات در این کتاب پیشنهاد می‌کند که آرمان‌های دموکراتیک کمتر به جوهره هر دینی مربوط می‌شود تا نحوه اجرای آن. او رویکرد جدیدی به اسلام و دموکراسی ارائه می‌کند و بیان می‌کند که چگونه مبارزات اجتماعی سازمان‌های دانشجویی، گروه‌های جوانان و زنان، روشنفکران و سایر جنبش‌های اجتماعی می‌توانند اسلام را دموکراتیک کنند. دموکراتیک کردن اسلام، جنبش‌های اجتماعی را به تفصیل بررسی می‌کند که از دین برای ایجاد تغییرات اجتماعی و سیاسی، یا برای مشروعیت بخشیدن به حکومت استبدادی و یا در مقابل، برای ساختن یک ایمان فراگیر که دربرگیرنده یک سیاست دموکراتیک است، استفاده کرده‌اند. این تحلیلی تازه از انقلاب اسلامی ایران در سال 1979 ارائه می‌کند – اینکه چگونه به جنبش اصلاحی فراگیر و پس از اسلام در اوایل قرن بیست و یکم تبدیل شده است، و اینکه چگونه با «انقلاب منفعل» مذهبی مصر تفاوت دارد. بیات با تمرکز بر وقایع از انقلاب ایران تا امروز، با تمرکز تطبیقی ​​بر اسلام گرایی، پسااسلام گرایی و بیان دینی فعال در سراسر منطقه، به بررسی رابطه بسیار بحث برانگیز بین دین، سیاست و روزگار در خاورمیانه می پردازد. کتاب او درک مهمی از اضطراب بزرگ زمان ما - راهپیمایی جهانی "خشم مسلمانان" - ارائه می دهد و تصویر امیدوارکننده ای از خاورمیانه دموکراتیک ارائه می دهد.

ترجمه ماشینی: این کتاب بررسی اصول دینی حکمرانی خوب در جوامع معاصر ما است. از لحاظ تاریخی، دین برای سازماندهی جوامع راهنمایی کرده است. با این حال، در دوران مدرن، اندیشه های دینی در ادبیات علوم اجتماعی به حاشیه رفته است. مشارکت کنندگان در این اثر به بررسی ارزش ها و اعمالی که قرآن می تواند در اداره زندگی اقتصادی، سیاسی و اجتماعی امروز ما کمک کند، می پردازد.

ترجمه ماشینی: انقلاب یک ناپیوستگی است: یک نظم سیاسی جایگزین نظم دیگر می شود، معمولاً از طریق هر ابزار خشونت آمیزی که در دسترس است. تئوری‌های مدرن انقلاب‌ها تمایل دارند انقلاب فرانسه در سال 1789 را با دویست سال بعد از سقوط اتحاد جماهیر شوروی کنار بگذارند، اما قیام‌های جهانی معاصر - با دلایل و پیامدهای واقعاً چندگانه‌شان - می‌توانند توانایی ما را برای درک آن‌ها تحت تأثیر قرار دهند. در این کتاب معتبر جدید، سعید امیر ارجمند به دوران باستان می رسد و نظریه یکپارچه انقلاب را مطرح می کند. انقلاب داستان‌های شورش‌های پیشامدرن از جهان باستان و همچنین شورش‌های اروپای قرون وسطی و رویدادهای اخیر را تا بهار عربی ۲۰۱۱ روشن می‌کند. آنهایی که هدفشان فرسایش است - اما به طرز متناقضی اقتدار خود را افزایش می دهند. او به ما می‌گوید که انقلاب‌های گذشته می‌توانند دلایل انقلاب‌های حال و آینده را روشن کنند: تا زمانی که دولت‌های متمرکز قدرتمند باقی بمانند، فضایی برای ادغام بیشتر و شاید نیرومندتر افراد محروم از حقوق سیاسی وجود خواهد داشت.

ترجمه ماشینی: انقلاب ایران هنوز اکثر ناظران غربی را گیج کرده است. تعداد کمی ظهور تئوکراسی در یک دولت مدرن را ممکن می دانستند، و کمتر فکر می کردند که ممکن است ناشی از یک انقلاب مردمی باشد. کتاب حاضر، اثر سعید امیر ارجمند، گزارشی متفکرانه، دقیق، تحقیقی و قابل فهم از آشفتگی در ایران ارائه می دهد که اهمیت این رویداد منحصر به فرد را برای درک ما از انقلاب ها آشکار می کند. ارجمند با ارائه پیشینه تاریخی بسیار مهم، هم ساختار مرجعیت در تشیع (یکی از دو شاخه اصلی اسلام) و هم تأثیر دولت مدرن بر جامعه ایران را که دو عامل اساسی برای درک انقلاب 1357 هستند، بررسی می کند. سپس ظهور [امام] خمینی را شرح می دهد. تزریق دلارهای نفتی به اقتصاد؛ فساد سیاسی آشکار؛ و سلب بختیار، بنی صدر و بازرگان توسط [امام] خمینی، تحکیم حکومت دینی و ایجاد قانون اساسی بر اساس تفسیری جدید از مبانی اسلامی.

یکی از پیچیده‌ترین و تاثیرگزارترین رهیافت‌های روشی در تاریخ اسلام روش و رویکرد سلفی‌گری است. سلفی‌گری تلفیقی از روش و نظریه است. مهمترین ویژگی روشِ سلفی‌گری عقل‌ستیزی و انکار عقلانیت فلسفی، فقهی، کلامی و عرفانی است. سلفی‌گری از منظر روش‌شناسی با سرکوب عقلانیت در دام بدویت فکری و اعتقادی افتاده و با انکار تاویل و تفسیر متن و تنها فهم از طریق روش فهم ظاهرگرایانه از مفاهیم دینی معرفت زدایی نموده است. سلفی‌گری از حیث اعتقادی برای فهم معارف دینی تنها منبع قابل اعتماد مراجعه به سنت سلف و تعبد به روایات و احادیث صدر اسلام را می‌داند. سلفی‌گری با انکار معرفت عقلی، فلسفی، کلامی و عرفانی و انکار روش‌های مرسوم فقهی و اجتهادی مرجعیت را از امامان فقهی اهل‌سنت سلب می‌نماید و کسانی را وارد حوزه فتوایی می‌نماید که فاقد اهلیت فتوا هستند. در واقع رویکرد عقل ستیزانه سلفی‌گری و انکار روش‌های فهم دین و حجت شمردن سنت سلف همچنان که در تاریخ اسلام منجر به جدال با تفکر عقلی و فلسفی گردید، در تاریخ معاصر نیز فقدان روش‌های علمی و فکری سلفی‌گری را در تقابل با تجدد قرار داده است. سلفی‌گری به عنوان نظریه که تابع الگوی سلف است هرنوع دستاوردهای سیاسی و اجتماعی جدید را که در شکل دولت‌های ملی است با سنت سلف در تضاد می‌داند و تنها دولت شرعی، دولت تغلبی از نوع اموی را می‌داند. رویکرد تمرکززدایی از فقه اهل‌سنت و مغایر دانستن اندیشه و باور فرقه‌های اسلامی با سنت سلف، موجب شده تا سلفی‌گری با اعلان جهاد به بخش امنیت ستیز در جهان اسلام تبدیل شوند. عقل ستیزی و انکار عقلانیت اجتهادی و برتر دانستن الگوی سلف و جمود بر ظاهر روایات از سلفی‌گری جریان تخریب و تکفیر و ترور ساخته است. این تحقیق سلفی‌گری را بستر ظهور فرقه‌گرایی، عقل‌ستیزی و امنیت‌زدایی دانسته و آن را از دو منظر روش و نظریه مورد بررسی قرار داده است.