جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

کلود ژیلیو اسلام‌شناس فرانسوی، در ۶ ژانویه ۱۹۴۰ متولد شد. در سال ۱۹۷۹ مدرک Agrégé (مدرکی که به افراد جهت تدریس در مدارس اعطا می‌شود) زبان عربی را بدست آورد. در ۱۹۸۷ رساله دکتری خود را با عنوان ” جنبه‌های مشترک تصورات اسلامی در تفسیر طبری” ارائه داد. ژیلیو از اساتید برجسته مطالعات عرب و اسلام‌شناسی دانشگاه پرووانس و همچنین نویسنده بسیاری از مقالات درباره تفسیر اسلامی و الهیات مسلمانان است. زمینه اصلی تحقیقاتی او بررسی چگونگی شکل‌گیری قرآن است. “بررسی دیدگاه کلود ژیلیو درباره تعلیم‌‌دهندگان پیامبر اسلام” و “ارزیابی آرای انتقادی ژیلیو نسبت به مشروعیت تفسیر اجتهادی” از جمله آثارژیلیو است که به فارسی ترجمه شده‌اند. کتابشناسی Exegese, Language and Theology in Islam Moisture transfers through the walls: Evaluate the risks of condensation: calculation of moisture and heat transport, associated implementation rules. (Technical Guide) (French Edition) Ancient Arabic texts published in Egypt during the years 1990 to 1992. Islam. Communio, international Catholic review, XVI, 566, 1991. Exegese tongue and th Moisture transfers through the walls: Evaluate the risks of condensation: calculation of moisture and heat transport, associated implementation rules. (Technical Guide) (French Edition) Dicc. del islam Education And Learning In The Early Islamic World

برانن ویلر استاد تاریخ دین، خاورمیانه و کتاب مقدس در دانشگاه نیروی دریایی ایالات متحده در آناپلیس است. او آثاری درباره پیوندهای داستان‌های انبیا در قرآن و دیگر کتاب‌های مقدس نوشته است.

ارنست امیل هرتسفلد (Herzfeld، ۱۸۷۹-۱۹۴۸) باستان‌شناس و ایران‌شناس آلمانی بود که در سال‌های ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۵ بخش‌هایی از پاسارگاد و تخت جمشید را برای نخستین بار تحت نظر رضاشاه مورد کاوش قرار داد. وی از ۱۹۲۵ تا ۱۹۳۴ به دعوت دولت وقت در ایران اقامت داشت. او در پیوند با تاریخ ایران باستان و میان‌رودان پژوهش‌های میدانی گسترده‌ای انجام داد. شناخت آثار تاریخی ایران در انجمن‌های علمی جهان تا حد زیاد مدیون زحمات اوست. یکی از درخشان‌ترین جنبه‌های کاری او بیرون آوردن پلکان خاوری کاخ آپادانا از زیر خاک و همچنین کشف دهها هزار لوح گلی است که داده‌های گسترده‌ای از اقتصاد و جامعه ایران در زمان شاهنشاهی هخامنشی به عموم ارائه کرد. پدرش پزشک ارتش و مادرش «مارگارته روزنتال» از نامی‌ترین باستان‌شناسان و متخصصان امور شرق باستان و متخصص خطوط باستانی بود. هرتسفلد در سال ۱۹۰۳ از دانشگاه برلین در رشته معماری فارغ‌التحصیل شد. آنگاه به فراگرفتن تاریخ آشوری‌ها و تاریخ هنر در دانشگاه‌های مونیخ و برلین روی آورد. سال ۱۹۰۷ پایان‌نامه دکتری خویش در مورد پاسارگاد تقدیم کرد که همان سال به صورت کتابی چاپ و منتشر شد. او نخست به عنوان استادیار جغرافیای تاریخی به تدریس پرداخت و در کنار آن ضمن خدمت در موزه دولتی پروس، به مطالعه در جغرافیای تاریخی شرق به ویژه ایران و عراق پرداخت و از سال ۱۹۰۳ در خاور نزدیک و خاورمیانه و نیز در طول جنگهای اول و دوم جهانی به کاوش‌های باستان‌شناسی در ایران، میان‌رودان و سوریه مشغول بود و با هیأت اعزامی به نینوا برای بررسی‌های باستان‌شناسی و تاریخی اعزام شد و سالها در مورد تمدن‌های بابل، آشور، ساسانی و نیز صنایع، معماری و اسناد مربوط به صنعت دوره هخامنشی و دوره اسلامی به پژوهش پرداخت. هرتسفلد همراه شرق‌شناسان نامی آن دوره آلمان در حفاری‌های باستان‌شناسی آشور فعالانه شرکت کرد. سپس به مدت دو سال از ۱۹۰۵ سفری تحقیقاتی اکتشافی به کردستان، لرستان، تخت جمشید و پاسارگاد داشت. در لرستان مطالعاتی در مورد مردمان کاسیان و حوزه پراکندگی آنها در ایران داشت. به مدت دو سال از ۱۹۰۷ به همراه فریدریش زاره به میان‌رودان رفت. نتیجه کار آنها کشفیاتی بود که بیشترش به موزه کایزر فریدریش اهدا شد. سال ۱۹۰۹ موفق به دریافت درجه استادی از دانشگاه برلین در رشته جغرافیای تاریخی شد. آشنایی جامعه جعانی با فعالیت‌های او با کاوش دوباره در سامره میان سالهای ۱۹۱۱ تا ۱۹۱۳ آغاز شد که با کشف گنج‌نبشت هخامنشیان در شهر پارسه از ۱۹۳۱ تا ۱۹۳۴ به نقطه عطف خویش رسید. هرتسفلد جزو نخستین گروه از باستان شناسان غرب بود که اعتقاد داشتند تمامی آنچه یونانی‌ها در مورد ایرانیان گفته‌اند، درست نیست. در مجموع حدود یازده سال ساکن ایران بود و گزارشی جامع درباره تخت جمشید تهیه کرد و ظروف سنگ‌تراشی شده، نقاشی و کتیبه‌های زیادی از زیر خاک بیرون آورد. ۳۰هزار لوحه خشتی بازمانده تنها چیزهایی بودند که بر اثر سوختن تخت جمشید به دست اسکندر مقدونی، وضعیتی بهتر پیدا کردند و به صورت خشت پخته درآمدند و تا زمان حال دوام آوردند. هرتسفلد از این الواح خشتی با نام حافظه تاریخی ایرانیان نام می‌برد. او در لندن چندین سخنرانی ایراد کرد و در سال ۱۹۳۵ کتاب «پیشینه باستان‌شناسی ایران» را به چاپ رساند. سپس به آمریکا رفت و در مقام استاد شرق‌شناسی دانشگاه پرینستون به کار پرداخت. رقیبان او در ایران، فرانسوی‌ها و آمریکایی‌ها بودند. فعالیت‌های هرتسفلد در تخت جمشید در سال ۱۹۳۴ پایان داده شد و مجوز فعالیت‌هایش دیگر تمدید نشد. در برخی منابع علت این موضوع، اختلاف او با مقامات دولتی ایران از بابت چگونگی تقسیم یافته‌ها و در برخی منابع دیگر، اقدامات وی برای خارج کردن تعداد از آثار تاریخی از ایران به شکل غیرقانونی عنوان شد. به‌رغم موقعیت شایسته کاری، هرتسفلد هیچ‌گاه به زندگی در آمریکا خو نگرفت و ناچار بخش بزرگی از کتابخانه منحصر به‌فرد و اشیای عتیقه خود را به موزه متروپولیتن نیویورک و دیگر مراکز فرهنگی ـ هنری در آمریکا و بریتانیا فروخت و کمی پس از بازنشستگی در سال ۱۹۴۴ به خاورمیانه بازگشت. ابتدا در سوریه و سپس در مصر به پژوهش‌های خود درباره هنر اسلامی ادامه داد. همچنین کتابی درباره نتیجه سالها پژوهش خود در آیین زرتشت را منتشر کرد. در زمان اقامت در قاهره به مالاریا مبتلا شد و ۲۰ ژانویه ۱۹۴۸ در سوئیس درگذشت. آثار علمی هرتسفلد عضو انجمن آسیایی لندن و ایرلند، عضو فرهنگستان عربی دمشق، عضو افتخاری مؤسسه باستان‌شناسی هند و فرهنگستان بریتانیا بود. از او آثار متعددی در زمینه تاریخ تمدن اسلامی و پژوهش‌هایی در مورد نقشه‌برداری از مناطق مختلف شرق به جای مانده که کتیبه‌های ایران باستان، ایران در شرق قدیم، زرتشت و جهان از آن جمله‌اند. او سفرهایی به افغانستان، ترکیه، عراق، سوریه و مصر داشت. همچنین تحقیقاتی در مورد پارت‌ها (اشکانیان)، ساسانیان و هنر و معماری اسلامی و تمدن‌های باستانی میان‌رودان انجام داد و مقاله‌های معتبری به نگارش درآورد. بیست سال پس از مرگ او آخرین اثرش با نام «امپراتوری ایران» در ویسبادن به چاپ رسید. پس از آن آوازه او کم‌کم از یادها رفت تا اینکه نهادهای پژوهشی و موزه‌ها ثبت دقیق یادگارهای به جا مانده از او را آغاز کردند. از آثار اوست: سامرا، نقشه‌برداری و تحقیق در مورد باستان‌شناسی اسلامی، برلین ۱۹۰۷؛ سفر از میان لرستان، ۱۹۰۷؛ سفری باستان شناختی به ناحیه دجله و فرات، (۴ جلد)، برلین ۱۹۱۱ تا ۱۹۲۰؛ سنگ‌نبشته‌های ایران، برلین ۱۹۲۰؛ در کنار دروازه آسیا، سنگ نگاره‌ها و سنگ‌نبشته‌های دوران پهلوانی ایران، به همراه ۴۴ عکس، ۶۵ نگاره‌برداری، برلین ۱۹۲۰؛ تزیینات دیواری بناهای سامره، برلین ۱۹۳۲؛ بناها و سنگ نبشته‌های دوران نخستین دودمان ساسانی، برلین ۱۹۲۴؛ نقاشی‌های سامره، برلین ۱۹۲۷؛ کوزه‌گری و سفال‌سازی پیش تاریخی سامره، برلین ۱۹۳۰؛ مریاملیک و کوریکوس دو محوطه باستانی مسیحی در آسیای کوچک، منچستر ۱۹۳۰؛ بناهای یادبود ایرانی، (۴ جلد)، برلین ۱۹۳۲؛ تاریخ باستان‌شناسی ایران، لندن ۱۹۳۵؛ سنگ نبشته‌های کهن ایرانی، برلین ۱۹۳۸؛ ایران، شرق باستان، مطالعات باستان شناختی دانشگاه آکسفورد، لندنر نیویورک ۱۹۴۱؛ زرتشت و جهان او (دو جلد)، نیویورک ۱۹۴۷؛ تاریخچه شهر سامره، هامبورگ ۱۹۴۸؛ شاهنشاهی پارسی‌ها، ویسبادن ۱۹۶۸ منبع: روزنامه اطلاعات

مسعوده بانو استاد مطالعات توسعه و پژوهشگر ارشد در دپارتمان توسعه بین‌الملل دانشگاه آکسفورد است. علا‌ئق پژوهشی او شامل مطالعه نقش افکار و اعتقادات در فرایندهای توسعه و تکامل و تغییر جوامع است. تاکید مشخص او بر فهم تعامل پویای موجود بین انگیزه‌های مادی یا روانی-اجتماعی و اهمیت آن در انتخاب‌های فردی و نتایج توسعه جمعی است. او کتاب شکل‌دهی به گفتمان‌های اسلامی در سطح جهان: نقش الازهر، المدینه، و المصطفی را ویراستاری کرده است.   Books Bano, Masooda (ed) (2021) ‘Salafi Social and Political Movements: National and Transnational Contexts’, Edinburgh University Press Bano, Masooda (2020) ‘The Revival of Islamic Rationalism: Logic, Metaphysics and Mysticism in Modern Muslim Societies’, Cambridge University Press Bano, Masooda (ed) (2018) ‘Modern Islamic Authority and Social Change Volume 1: Evolving Debates in Muslim Majority Countries’, Edinburgh University Press Bano, Masooda (ed) (2018) ‘Modern Islamic Authority and Social Change Volume 2: Evolving Debates in the West’, Edinburgh University Press Bano, Masooda (2017) ‘Female Islamic Education Movements: The Re-Democratisation of Islamic Knowledge’, Cambridge: Cambridge University Press. Bano, Masooda (with Keiko Sakurai) (eds) (2015) ‘Shaping of Global Islamic Discourses: Role of Al-Azhar, Al-Medina, and Al-Mustafa’, Edinburgh University Press Bano, Masooda (with H Kalmbach) (eds) (2012) ‘Women, Leadership and Mosques: Changes in Contemporary Islamic Authority’, Leiden: Brill Bano, Masooda (2012) ‘Breakdown in Pakistan: How Aid is Eroding Institutions for Collective Action’, Palo Alto, CA: Stanford University Press. (South Asia edition published by Cambridge University Press, New Delhi, 2013) Bano, Masooda (2012) ‘The Rational Believer: Choices and Decisions in the Madrasas of Pakistan’, Ithaca, NY: Cornell University Press. (South Asia edition published by Cambridge University Press, New Delhi, 2013) Bano, Masooda (with S Deneulin) (2009) ‘Religion in Development: Rewriting the Secular Script’, Zed Books  

سیلویا بالاتی محقق دوره‌ی پسا‌دکترا در رشته‌ی تاریخ باستان در دانشگاه کیل آلمان است. وی مدرک فوق لیسانس خود را در رشته مطالعات خاور نزدیک باستان از دانشگاه پاویا در ایتالیا دریافت کرد، و سپس در دانشکده تحصیلات تکمیلی «توسعه انسانی در چشم‌اندازها» واقع در دانشگاه کیل، تحقیق درباره‌ی ایران باستان را با راهنمایی پروفسور یوزف ویزه‌هوفر آغاز کرد. او مدرک دکترای خود را از در سال ۲۰۱۴ با دفاع از رساله دکتری در مورد اقوام باستانی کوهستان زاگرس اخذ نمود. خانم بالاتی، در سال ۲۰۱۵ به پاس رساله‌های برجسته‌اش در زمینه تحقیقات انسانی-محیط زیستی و باستان‌شناسی چشم‌انداز، جایزه‌ی یوهانا مستورف دریافت داشته است.

گلرو نجیب‌اوغلو پس از دریافت دکترای خود در سال ۱۹۸۶ در بخش تاریخِ هنر و معماری دانشگاه هاروارد به تدریس پرداخت. او از سال ۱۹۹۳ استاد هنر اسلامی در چارچوب برنامه‌های ویژه و مدیر آن پروژه‌ها در دانشگاه هاروارد بوده است. وی ویراستار نشریه‌ی مقرنس؛ سالنامه‌ی فرهنگ‌های بصریِ جهان اسلام است؛ آثار او عبارتند از: معماری، آیین و قدرت (۱۹۹۱)؛ طومار توپقاپی- هندسه و آذین در معماری اسلامی (۱۹۹۵)؛ عصر معمار سنان: فرهنگ معماری در امپراتوری عثمانی (۲۰۰۵)؛ تاریخچه آذین: از جهانی تا محلی (۲۰۱۶)؛ مجموعه‌ی هنر و معماری اسلامی (۲۰۱۷).

گوتز کونیگ‌ ایران‌شناسِ‌ آلمانیِ‌ متولد ۱۹۶۸ است. آثار او بر متون‌ فارسی‌ کهن‌ و میانه‌، که‌ به‌ آیین‌ زرتشتی‌ مرتبط می‌شوند، تمرکز دارد. کونیگ در حال‌ حاضر در دانشگاه‌ فرای ‌برلین‌ (در آلمان) دربارۀ‌ متون‌ متعلق‌ به‌‌ ‌خرده‌اوستا‌‌‌ ‌پژوهش‌ می‌کند. او ‌دربارۀ‌ تاریخ‌ دینی‌ و فکری‌ِ ایران‌ باستان‌ و ایران‌‌ باستانِ‌ متأخر و نیز دربارۀ‌ متون‌ زرتشتی‌ متعلق‌ به‌ اوستا، ترجمۀ‌ اوستا و ادبیات‌ پهلویِ قرون‌ نهم‌ و دهم‌ میلادی‌، کتاب‌ها و مقالاتی‌ را منتشر کرده‌ است.

نویسنده تحصیلات کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته فلسفهٔ فرهنگ با درجه خیلی خوب به انجام رسانید و در سال ۲۰۰۹ از EPHE فرانسه دکترای تاریخ ادیان و انسان‌شناسی دینی را دریافت کرد. او از سال ۲۰۰۶ تا ۲۰۱۲ پروژه‌های تحقیقاتی مختلفی را در انستیتو تاریخ ادیان فرانسه، آکادمی رومانی و کالج نیویوروپ به انجام رسانید. همچنین از ۲۰۰۸ به عضویت مرکز تاریخ ادیان فرهنگستان رومانی درآمد و از ۲۰۱۶ تا کنون همکار مرکز ایران‌شناسی دانشگاه آزاد برلین و فرهنگستان علوم برلین است.

هِمینگ یورگنسِن، فارغ التحصیل دانشگاه کپنهاگ و مهندس و مدیر پروژه های عمرانی است که از ۱۹۶۴ تا ۱۹۷۸ در ایران زندگی و کار کرده است.

نویورث متولد کشور آلمان، استاد مطالعات عربی در دانشگاه آزاد برلین است و مدیریت پروژه “کورپس کورانیکوم” را که در سال ۲۰۰۷ در اکادمی علوم برلین – برادنبورگ آغاز بکار کرد بعهده دارد. این پروژه در پی یافتن درک عمیق تر غرب از بافت و سیاق قرآن کریم است.