جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

آلسو آیراتاونا آرسلاناو، از ایرانشناسان روسیه است و این اثر را در ادامه فعالیت های خود در رشته ایران شناسی فراهم آورده است.

آنجلیکا نویورت[۱] اسلام‌شناس آلمانی در سال ۱۹۴۳ در نیونبرگ[۲] زاده شد. در سال ۱۹۶۵ به ایران آمد تا به عنوان آموزگار در خانواده‌ای فرانسوی خدمت کند. علاقمندی او به زبان و ادبیات فارسی باعث شد تا در این رشته و در دانشگاه تهران ثبت نام کند. گرچه نویورت تنها شش ماه در ایران بود اما در همین مدت توانست زبان فارسی را تا حدود زیادی بیاموزد. پس از بازگشت به آلمان قصد داشت تا مطالعاتش را در حوزه زبان و ادبیات فارسی ادامه دهد اما هیچ دانشگاه و یا موسسه آموزشی مناسبی  در این زمینه نیافت. به ناچار به مطالعات زبان عربی روی آورد و عربی، مطالعات اسلامی، مطالعات و ادبیات سامی و زبان‌شناسی‌ کلاسیک را در گونیگن[۳] آلمان و دانشگاه اورشلیم آموخت و درجه دکتری را در سال ۱۹۷۲ از دانشگاه گونیگن کسب کرد. سپس به دانشگاه مونیخ رفت و درجه دکترای علوم انسانی را نیز بدست آورد. او رساله دکترای خود را ترجمه کتابی عربی از ارسطو درباره فلسفه الهی انتخاب کرد. چرا که برخی نوشته‌های ارسطو به زبان یونانی از بین رفته اما ترجمه آن‌ها به عربی موجود است. این نوشته‌ها توسط فیلسوفی به نام عبداللطیف بغدادی به عربی تفسیر و تلخیص شده بود. وی در آواخر دهه هفتاد مرتبه استادی دانشگاه مونیخ را بدست آورد و رساله استادی خود را درباره ساختار سوره‌های مکی قرآن نوشت. این رساله که مهم‌ترین اثر او نیز محسوب می‌شود نتیجه آموخته‌های قرآنی وی در فلسطین و نزد امام جماعت مسجد الاقصی بود.  معروف ترین استاد وی در مطالعات قرآنی، آنتوان اشپیتالر[۴] در دانشگاه مونیخ بوده است که خود از شاگردان پِرِتْسِل[۵] به شمار می رود. آنجلیکا نویورت به عنوان استاد در دانشگاه‌های زیادی از جمله دانشگاه اردن، دانشگاه مونیخ، دانشگاه بامبرگ[۶] و دانشگاه عین الشمس قاهره تدریس کرده است.  از ۱۹۹۴ تا ۱۹۹۹  مدیریت موسسه  شرق‌شناسی جامعه آلمان شرقی را در استانبول و بیروت بر عهده داشت. زمینه‌های کاری وی به غیر از تدریس شامل تالیف و برگزاری کنفرانس و سخنرانی است. تالیفات او نخست در حوزه‌ مطالعات قرآنی و تفسیری و سپس ادبیات معاصر عرب بویژه شعر فلسطین است. تحقیقات اخیر نویورت بر روی  ادبیات کلاسیک و مدرن عرب و قرآن دراواخر دوران باستان متمرکز است. در سال ۲۰۰۸ دکترای افتخاری الهیات کاتالویک از طرف دانشگاه بامبرگ به نویورت اهدا شد. در ۲۰۰۹ به عنوان یکی از اعضای آکادمی ملی علمی آلمان ( لئوپلدینا)[۷] و در ۲۰۱۱ به عنوان یکی از اعضای آکادمی آمریکایی علوم و هنر انتخاب شد. از دیگر افتخارات وی کسب جایزه زیگموند فروید[۸] برای انجام پژوهش‌های قرآنی است. در حال حاضر نویورت سرپرستی پروژه تحقیقاتی “کوراپس کورانیوم”[۹] را بر عهده دارد. این پروژه توسط آکادمی علوم انسانی برلین- براندنبورگ اجرا می‌شود و دارای چند بخش است. بخش نخست آن مربوط به مستند سازی متن قرآن است که در آن به بررسی نسخ خطی قران کریم و مصاحف چهار قرن اول اسلامی پرداخته می‌شود تا با مقایسه میان نسخ گوناگون و رسم الخط کوفی و حجازی به تاریخ واحدی برای تدوین قرآن رسید. کار این بخش تقریبا به اتمام رسیده است. بخش دیگر آن مربوط به مشاهده و مقایسه شباهت‌ها و تفاوت‌های میان سور قرآنی و متون کتاب‌های مقدس یهودیان و مسیحیان چون عهدین و مزامیر است. بخش سوم برای رسیدن به یک تفسیر واحد با توجه به برداشت‌های مختلف، تحلیل‌های انتقادی و نظرات قدیم و جدید تلاش می‌کند. میشاییل مارکس[۱۰] و نیکلای سینایی[۱۱] در اجرای این پروژه با نویورت همکاری می‌کنند. آنجلیکا نویورت از سال ۱۹۹۱ تا امروز استاد ثابت مطالعات و ادبیات عربی دانشگاه برلین است. کتابشناسی : Neuwirth, Angelika (2007). “Orientalism in Oriental Studies? Qur’anic Studies as a Case in Point”. Journal of Qur’anic Studies 9 (21): 115–۱۲۷. doi:10.3366/e1465359108000119. Neuwirth, Angelika (2008). “Two Views of History and Human Future: Qur’anic and Biblical Renderings of Divine Promises”. Journal of Qur’anic Studies 10 (1): 1–۲۰. doi:10.3366/e1465359109000217. Neuwirth, Angelika (2010). Der Koran als Text der Spätantike: Ein europäischer Zugang. Berlin: Insel Verlag. ISBN 9783458710264. Neuwirth, Angelika; Sinai, Nicolai; Marx, Michael (2010). The Quran in context: historical and literary investigations into the Quranic milieu. Leiden: Brill. ISBN 9004176888. Neuwirth, Angelika (2014). Scripture, Poetry and the Making of a Community: Reading the Qur’an as a Literary Text. Oxford: OUP. ISBN 9780198701644. ____________________________________________________ [۱] – Angelika Neuwirth [۲] – Nienburg [۳] – Göttingen [۴] – Anton Spitaler [۵] – Pretzel [۶] – Bamberg [۷] – Leopoldina [۸] – Sigmund Freud [۹] – Corpus Coranicum [۱۰] – Michael Marx [۱۱] –  Nicolai Sinai سیدموسوی

اندور ریپین[۱] در ۱۶ می ۱۹۵۰ در لندن متولد شد. پس از گذراندن تحصیلات ابتدایی و دبیرستان در ۱۹۶۸ وارد دانشگاه تورنتو شد و تا  ۱۹۷۴ در رشته علوم دینیِ این دانشگاه تحصیل کرد. رساله  پایان‌نامه‌اش را با عنوان «رابطه من- تو مارتین بوبر[۲] و تأثیر آن بر کلام مسیحی» در ژوئن ۱۹۷۴  ارائه داد. در همان سال، برای ادامه تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد، به دانشگاه مک گیل[۳] رفت. ریپین در این دانشگاه به اسلام شناسی رو آورد و توجه خود را به علوم قرآنی معطوف کرد. در ژانویه ۱۹۷۷، از پایان‌نامه خود با عنوان «حرم و اصطلاحات مترادف و هم‌معنی آن در قرآن؛ تحلیلی از کاربردها و معنی آن» دفاع کرد. وی درهمان دانشگاه از سال ۱۹۷۷ تا ۱۹۸۱ به تحصیلات در اسلام‌شناسی ادامه داد و  در سال‌های ۱۹۷۸ و ۱۹۷۹ زیر نظر جان ونزبرو[۴] در مرکز شرق‌شناسی و مطالعات آفریقایی دانشگاه لندن مطالعاتش را انجام داد.  در سپتامبر۱۹۸۱، پایان‌نامه دکتری خود را با عنوان «متون اسباب النزول قرآنی؛ بررسی در کاربرد و تحول آن در تفسیر» به پایان رساند. مطالعات قرآنی ونزبرو در شکل‌گیری جهت مطالعاتی او موثر بود و او مقالاتی را در تکمیل آن نوشت. ریپین سابقه تدریس در دانشگاه های مختلفی چون  میشیگان، کالیگاری[۵] و مک گیل را دارد. وى به دو زبان انگلیسى و فرانسه صحبت مى‏ کند و به زبان‏ هاى عبرى، عربى و آلمانى نیز تا حدود زیادی تسلط دارد. زمینه اصلی مطالعاتی و پژوهشی او مطالعات قرآنی و تفسیری است. فعالیت‌های علمی و تحقیقاتی‌اش شامل نگارش کتاب و مقاله و شرکت در جلسات و کنفرانس‌ها می‌شود. در سال ۱۹۸۲ با کمک شورای علوم اجتماعی و تحقیقات علوم انسانی کانادا  فرصت سفر و تحقیقات در کشورهای مختلف اسلامی از جمله  ترکیه و مصر را بدست آورد.در همین سال در کنفرانس بین المللی قرآن در هند شرکت کرد و گزارشی درباره وضعیت و روند  تفاسیر قرآنی ارائه داد. این گزارش بعدها به صورت کامل در مجله دنیای مسلمانان منتشر شد. در ۱۹۸۵ سمینار دیگری به همت خود ریپین در دانشگاه کالیگاری برگزار شد و شرح جلسات آن در مجموعه مقالاتی با عنوان روش‏ هاى تاریخی تفسیر قرآن در سال ۱۹۸۸ توسط انتشارات دانشگاه آکسفورد منتشر شد. ریپین در ۱۹۹۱ برنده جایزه آموزش عالی دانشگاه کالگاری شد. کتاب  شاخص ریپین با نام «مسلمانان، باورهای دینی و مناسک» در ۱۹۹۰ در دو جلد منتشر و تا به امروز چهار بار تجدید چاپ شده است. این کتاب به بررسی تاریخ  و اندیشه اسلامی از دوران اولیه ظهور اسلام تا عصر مدرن و اسلام امروزی و عناصر منحصر به فردی که تحت تاثیر اسلام و بویژه قرآن و شخص پیامبر شکل گرفته است می‌پردازد. آیین‌ها و مراسم مسلمانان نیز در این کتاب توضیح داده شده است. کتاب دیگر وی «مطالعه اسلام» با همکارى یان کانپرت[۶] توسط انتشارات دانشگاه منچستر در سال ۱۹۸۶ منتشر شده و در راستاى آشنا نمودن محققان جوان غربى با اسلام است. این کتاب در سال ۱۹۹۰ توسط انتشارات دانشگاه شیکاگو تجدید چاپ شد. مهمترین کتاب او «قرآن و تفسیر سنتی»  جلد بیست و پنجم از مجموعه چهل و هفت جلدى در باب تمدن و فرهنگ اسلامى است که لورنس اى کنراد[۷]، سرویراستارى ارشد آن را بر عهده داشت و با توجه به منابع مختلف از مقالات محققان قرآن‏ پژوه غربى درباره اصول اولیه تفسیر قرآن و مشکلات مربوط به آن نگاشته شده است؛ ریپین در آن کتاب به بررسی تفاسیر مختلف  قرآن از لحاظ تاریخی، معنایی، نوع متون و غیره پرداخته است. اندرو روپیین از اعضای هیئت تحریریه «دایره‌المعارف قرآنی» لیدن است. این دانشنامه در شش جلد به سرپرستی جین مک اولیف [۸] توسط انتشارات بریل به چاپ رسیده است. او سابقه مدخل نویسی برای دایره المعارف دیگری چون دانشنامه اسلامی و تفسیر انجیل را نیز دارد.به علاوه پیشینه همکاری با نویسندگان دیگر حوزه اسلام و ویرایش کتاب مختلف را در کارنامه خود جای داده است  و در هیئت تحریریه مجلات مختلفی از سراسر جهان عضویت دارد. در سال ۲۰۰۶ به عنوان  یکی از همکاران افتخاری  انجمن سلطنتی کانادا انتخاب شد. او در سال ۲۰۱۱ جلسه مباحثه علمی را با عبدالکریم سروش برگزار کرد که نوار ویدئویی آن بر روی کانال یوتیوب موجود است. اندرو ریپین در حال حاضر استاد مطالعات اسلامی دانشگاه ویکتوریا است. کتاب‌شناسی منتخب : Muslims: Their Religious Beliefs and Practices (The Library of Religious Beliefs and Practices) The Qur’an and Its Interpretative Tradition (Variorum Collected Studies Series, 715) Feb 2002 Defining Islam: A Reader ISBN-10: 1845530608ISBN-13: 9781845530600Pub. Date: 06/01/2007Publisher: Taylor & Francis Textual Sources for the Study of Islam / Edition 1 ISBN-10: 0226720632ISBN-13: 9780226720630Pub. Date: 10/28/1990Publisher: University of Chicago Press Qur’an: Style and Contents ISBN-10: 0860787001ISBN-13: 9780860787006Pub. Date: 01/01/2002Publisher: Ashgate Publishing, Limited The Blackwell Companion to the Qur’an / Edition 1 ISBN-10: 1405188200ISBN-13: 9781405188203Pub. Date: 10/07/2008Publisher: Wiley ______________________________________________________ [۱] – Andrew Rippin [۲] – Martin Bubers [۳] – McGill University [۴] – Gohn Wansbrough [۵] – Calgary University [۶] – Jan Knappert [۷] – Lawrence I. Conrad [۸] – Jane Dammen McAuliffe سیدموسوی

فرانسوا درُش[۱]در ۲۴ اکتبر ۱۹۵۲ در موزل[۲] فرانسه متولد شد. وی شرق‌شناس، اسلام‌شناس و متخصص نسخه‌شناسی است. از ۱۹۷۳ کار خود را در اکول نرمال سوپریور[۳] آغاز کرد. در۱۹۷۶ در رشته ادبیات کلاسیک پذیرفته و وارد دانشگاه شد ودر ۱۹۷۸ درجه کارشناسی‌ارشد رشته شرق‌شناسی را اخذ کرد. پس از پایان تحصیلات دانشگاهی، مطالعات خود را در مؤسسه فرانسوی مطالعات آناتولی[۴] در استانبول بین سال‌های ۱۹۸۳ و ۱۹۸۶ ادامه داد و عضو کتابخانه ملی فرانسه در بخش نسخ خطی متون قرآنی شد. ما بین سال‌های ۱۹۸۶ تا ۱۹۸۸ در بنیاد ماکس ون برشم[۵] در ژنو به عنوان مدیر مطالعات بخش عربی کارمی‌کرد. وی همچنین عضو بسیاری از جوامع علمی از جمله انجمن آسیایی، کمیته تاریخی و علمی، بنیاد متخصصان میراث اسلامی( فرقان)[۶] و عضو انجمن اداری و علمی مدرسه تحصیلات عالیه است. درش در ماه می ۲۰۰۹ به ریاست انجمن مطالعات ماقبل تاریخ، باستان و قرون وسطای مغرب انتخاب شد و در سال ۲۰۱۱ به ریاست چهاردهمین کنگره بین‌المللی هنر ترک برگزیده شد. وی در ۲۰۱۳ دوره‌ها و کنفرانس‌های زیادی در ای پی اچ ای برگزار ‌کرد. از جمله جوایز و افتخارات فرانسوا درش عضویت در آکادمی ادبیات[۷] و کسب مدال برنز در ژانویه ۲۰۱۱ و نیز کسب مدال شوالیه آکادمی قلم فرانسه[۸] است. از کتاب‎های برجسته درش  “قرآن بنی امیه” است که در آن به بررسی و تجزیه و تحلیل تغییرات حرف کاف در قرآن که در دوره بنی امیه رخ داده است می‌پردازد و با وقایع‌نگاری تاریخ هنر، زبان‌شناسی ، نسخه‌شناسی و نسخه‌شناسی باستانی، قرآن نوشته شده در دوره بنی امیه را به چالش می‌کشد. فرانسوا درش در مارس ۲۰۱۵ کرسی تاریخ قرآن را در کالج فرانسه به دست آورد. کتاب‌شناسی ۱۹۸۳ – Catalogue des manuscrits arabes, fascicules 1 et 2, Bibliothèque nationale (France), département des manuscrits, Bibliothèque nationale. ۱۹۸۹ – Manuscrits Moyen-Orient Essais de Codicologie et Paléographie, actes du colloque d’Istanbul, 26-29 mai 1986, Institut français d’études anatoliennes : Bibliothèque nationale. ۱۹۹۲ – The Abbasid Tradition, Londres, 1992 ; traduit vers le persan, 2000. ۱۹۹۷ – Scribes et manuscrits du Moyen-Orient, Bibliothèque nationale de France. ۲۰۰۰ – Manuel de codicologie des manuscrits en écriture arabe, Bibliothèque nationale de France. ۲۰۰۴ – Le Livre manuscrit arabe : Préludes à une histoire, Bibliothèque nationale de France, impr.  ۲۰۰۹ – Le Coran, Que sais-je ?, PUF. [۱] -François Déroche [۲] -Moselle [۳] -l’École normale supérieure [۴] -Institut français d’études anatoliennes [۵] -Max van Berchem Foundation [۶] -Experts de la Fondation al-Furqân [۷] -Académie des inscriptions et belles-lettres [۸] -Commandeur des Palmes académiques سیدموسوی

هارالد موتسکى  در سال ۱۹۴۸ در برلین آلمان متولد شد. از سال ۱۹۶۸ تحصیلات خود را در زمینه ادیان تطبیقى، فرهنگ و زبان‌هاى سامى، مطالعات اسلامى، تاریخ مدرن و انجیل‌شناسى در دانشگاه‌هاى بن، پاریس و کلن ادامه داد. موتسکى در سال ۱۹۷۸ از دانشگاه بن، دکتراى خود را دریافت کرده است. عنوان رساله او«ذمى و اقلى -اقلیت غیرمسلمان مصرى در نیمه دوّم قرن هجدهم- و هجوم بناپارت» است. مشخصاً موتسکى در جریان این رساله، با فقه و منابع فقه اسلامى آشنایى پیدا کرده است. او در سال‌هاى ۱۹۷۹- ۱۹۸۳ در جریان یک دوره آموزشى در انستیتوى مردم‌شناسى تاریخى درباره کودک، جوان و خانواده، در فرهنگ اسلامى تحقیق کرد و با ساختار نظام خانواده در اسلام آشنا شد. از ۱۹۸۳ تا ۱۹۸۹م او به عنوان استادیار «مرکز تاریخ و فرهنگ خاورمیانه» در دانشگاه‌هامبورگ فعالیت کرد. همچنین در فاصله سال‌هاى ۱۹۸۹ تا ۱۹۹۱م، استاد ناظر مطالعات اسلامى در دانشگاه‌هامبورگ بوده است. پس از آن در مرکز زبان و فرهنگ خاورمیانه در دانشگاه نایمخن فعالیت آموزشى و پژوهشى داشته است. «درآمدى بر اسلام»، «قرائت متون اسلامى به زبان عربى»، «حدیث»، «جهاد» و «ابعاد فرهنگ اسلامى» عناوین دروسى هستند که او تدریس کرده است. موتسکى، استاد مطالعات اسلامى در دانشگاه نایمخِن هلند، مهم‌ترین و پرکارترین اسلام‌شناس غربی در زمینه‌ی سیره و حدیث نبوی است. در سال ۲۰۰۷ برای نگارش کتاب “زندگی‌نامه محمد ص”، “حدیث اسلامی خاستگاه و سیر تطور” او نیز به زبان فارسی منتشر شده و از سوی وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران جایزه کسب کرده است.

دکتر ولید الخالدی در سال ۱۹۲۵ در قدس متولد شد. وی در سال ۱۹۴۵ از دانشگاه لندن و در سال ۱۹۵۱ از دانشگاه آکسفورد فارغ التحصیل شد. در سال ۱۹۴۶ در موسسه تحقیقات عربی قدس مشغول به کار شد. ولید الخالدی در فاصله سالهای ۱۹۵۶-۱۹۵۱ در موسسه مطالعات شرقی دانشگاه آکسفورد به تدریس پرداخت و در اعتراض به همکاری و مشارکت انگلیس در جنگ سوم اعراب و اسرائیل بر علیه مصر، استعفا داد و از سال ۱۹۵۷ بعنوان استاد علوم سیاسی دانشگاه آمریکایی بیروت مشغول تدریس شد. وی به مدت یک سال به عنوان محقق شرق شناسی با دانشگاه پرینستون همکاری نمود. خالدی با همکاری برخی از دوستانش در سال ۱۹۶۳ موسسه مطالعات فلسطین را در بیروت تاسیس کرده مسئول هیئت امنای موسسه گردید و در سال ۱۹۶۸ کالج سلطنتی عمان را با برخی از دوستانش بنیان نهاد. از سال ۱۹۶۷ بعنوان همکار مرکز تحقیقات بین المللی وارد دانشگاه هاروارد گردید. وی از سال ۱۹۷۸ تا ۱۹۸۲ بعنوان استاد میهمان علوم سیاسی و از سال ۱۹۸۲ بعنوان استاد محقق مطالعات خاورمیانه فعالیت علمی داشته است. همچنین در تالیف دایره المعارف اسلامی مشارکت داشته است.

وائل بن حلاق یا وائل حلاق دانش‌آموخته فقه اسلامی و تاریخ فکری اسلامی استاو در دپارتمان پژوهش خاورمیانه، جنوب آسیا و آفریقا در دانشگاه کلمبیا مشغول به کار است. کتاب دولت ممتنع :اسلام؛ سیاست و معذورات اخلاقی مدرنیته به فارسی ترجمه شده‌است.

النا کازمینا دکترای خود را در رشته ی باستان شناسی از دانشگاه دولتی مسکو دریافت نموده و از سال ۱۹۸۸ تاکنون در همین رشته استاد دانشگاه مذکور می باشد.

دکتر سهیل زکّار در سال ۱۹۳۶ در شهر حمات سوریه به دنیا آمد. سال ۱۹۶۳ از دانشگاه دمشق و سال ۱۹۶۹ از دانشگاه لندن در رشته تاریخ اسلامی فارغ‌التحصیل شد. در حال حاضر در دانشگاه‌های دمشق، محمدبن‌عبداله ، قسطنطنیه و صنعا تدریس می‌کند. وی عضو هیئت نظارت بر بازسازی مسجد اموی دمشق، عضو گروه تاریخ‌نگاری عربی، گروه نظارت بر احداث موزه تاریخ نظامی سرزمین شام و نایب رئیس گروه مورخین عرب در قاهره است. تاکنون از وی بیش از دویست و پنجاه جلد کتاب انتشار یافته است.

تخصص کویپرس بررسی ادبی متن قرآن کریم، بویژه از لحاظ نظم و ارتباطش با متون ادبیاتی مقدس پیشین است. او زبان و ادبیات فارسی را به خوبی می داند. کویپرس از سال ۱۹۸۹ تاکنون در مصر، به عنوان عضو انستیتو دومینیکی به تحقیقات شرق شناسی (IDEO) اشتغال دارد.