جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی : هنر به مثابه امر مطلق، تحقیقی ادبی و فلسفی در مورد معنای هنر و ادعاهای آن در مورد حقیقت است. پل گوردون با کاوش به ویژه در نوشته‌های کانت و کسانی که پس از آن، از جمله فیشته، شلینگ، هگل، شوپنهاور و نیچه را دنبال کردند، معتقد است که هنر این مشکل را حل می‌کند که چگونه می‌توان امر مطلق را در غیرمفهومی و غیرگفتمانی «شناخت». مقررات. ایده رابطه ذاتی هنر با امر مطلق، که اولین بار به صراحت توسط کانت ارائه شد، در آثار اصلی از 1790 تا 1823 مورد بررسی قرار می گیرد. فصل اول و آخر، به ترتیب در مورد افلاطون و نیچه، به پیشروها و "پسامکان نماهای" این ایده می پردازد. . گوردون عدم توجه به این ایده را پس از هگل و همچنین در ارزیابی‌های مجدد معاصر این دوره نشان می‌دهد و به دنبال آن است. هنر به عنوان مطلق مورد توجه دانشجویان و دانش پژوهانی است که زیبایی شناسی را از منظر ادبی و فلسفی مطالعه می کنند.

ترجمه ماشینی : کاوشی جسورانه و زیبا از «زندگی پس از مرگ» خدا، که نشان می‌دهد چگونه عادات ذهنی ظاهراً سکولار در واقع ساختار تفکر دینی را حفظ می‌کنند. زمانی در غرب زندگی ما محدود به مذهب بود. سپس ما را از ظلمت ایمان به بیرون هدایت کرد، اغلب می گویند، نور سرد علم و عقل. مدرن بودن به معنای رد امر دینی برای سکولار و عقلانی بود. مایکل روزن در بازگویی جسورانه تاریخ فلسفی، محدودیت‌های این داستان را توضیح می‌دهد و نشان می‌دهد که بسیاری از شیوه‌های مدرن و ظاهراً سکولار دیدن جهان در واقع عمیقاً توسط مذهب شکل گرفته است. روزن استدلال می‌کند که متفکران کلیدی، ایده‌آلیست‌های آلمانی بودند، زیرا آنها به دنبال آشتی دادن عقل و دین بودند. در فلسفه کانت اصلی بود که اگر خدا هم عادل است و هم ما را برای ابد به بهشت ​​یا جهنم می‌سپارد، باید بدانیم چه چیزی از ما خواسته می‌شود و بتوانیم آزادانه انتخاب کنیم. کانت استدلال می‌کرد که در تلاش برای زندگی اخلاقی، ما به عنوان اعضای یک «کلیسای نامرئی» درگیر یک کار جمعی هستیم که با هم برای رسیدن به عدالت در تاریخ همکاری می‌کنند. همانطور که ایده آلیست های بعدی از ایده های کانت در مورد جاودانگی شخصی دور شدند، این ایده "جاودانگی تاریخی" در کانون توجه قرار گرفت. از طریق پروژه های اجتماعی که بیشتر از ما زندگی می کنند، ما نوعی حضور پس از مرگ را حفظ می کنیم. مفاهیم جاودانگی تاریخی نه فقط به ایدئولوژی‌های جهانی لیبرالیسم و ​​سوسیالیسم انقلابی، بلکه به آموزه‌های ناسیونالیستی و نژادپرستانه‌ای که مخالف آن‌ها بودند، منتقل شد. اما چگونه، پس از جنگ‌های جهانی و نسل‌کشی، می‌توانیم به هر مفهومی از پیشرفت اخلاقی مشترک ایمان داشته باشیم و اگر نه، ایده جاودانگی تاریخی چه می‌شود؟ این وضعیت مخمصه فعلی ماست. تلفیقی بی‌نظیر از فلسفه و تاریخ فکری، سایه خدا کاوشی عمیق از میراث خداباورانه مدرنیته سکولار است.

ترجمه ماشینی : چگونه می توان از طریق تأمل در شرایط لازم تجربه و غرض به نتایج معتبری در مورد جهانی مستقل از ذهن رسید؟ مطالعه حاضر این مشکل اعتبار عینی را با توسل به بحث معاصر در مورد استدلال های متعالی توسعه می دهد. بدین ترتیب، رویکردی مبتنی بر استدلال به دو متن پارادایماتیک ایده‌آلیسم پساکانتی توسعه می‌دهد: پدیدارشناسی روح هگل و علم دانش فیشته 1804-2. نشان داده می شود که هگل و فیشته با استفاده از روشی از درمان فلسفی که شکل صعود به معرفت مطلق را به خود می گیرد، سعی در حل مسئله اعتبار عینی دارند. این مطالعه تفسیر جدیدی از پدیدارشناسی هگل ارائه می‌کند که نشان می‌دهد قرابت‌های روش‌شناختی آن با پارادایم ساخت هندسی و علم متأخر فیشته در دانش، که نقش مفهومی را برای فیشته ارزیابی می‌کند، دارد. به طور سیستماتیک، مشکل انتقام شکاکانه ایجاد می شود: آرمان گرایی به عنوان چنین نشان داده می شود که مملو از تنش درونی بین ادعای عینیت و شک است. این تنش درونی است که انگیزه صعود بازتابی رویکرد متعالی را فراهم می کند.

ترجمه ماشینی : ریشه‌های فلسفه فرم‌های نمادین نقطه اوج کار دونالد فیلیپ ورن در مورد ارنست کاسیرر است و یک گام بزرگ رو به جلو در کار انتقادی فیلسوف قرن بیستم است. ورن استدلال می کند که فلسفه اشکال نمادین کاسیرر را نمی توان جدا از دیالکتیکی بین فلسفه کانت و هگلی که در درون آن نهفته است درک کرد. ورن نقطه عزیمت خود را این است که کاسیرر هرگز نمی خواهد کانت را بر سر هگل به بحث بگذارد. درعوض، او از هرکدام آنچه را که نیاز دارد می‌گیرد و متوجه می‌شود که خود ایده‌آلیسم فلسفی در کانت متوقف نشد، بلکه به هگل رسید، و بسیاری از آنچه در فلسفه کانتی مشکل‌ساز است، راه‌حل‌های خاصی را در فلسفه هگل می‌یابد. کاسیرر هرگز بازتاب استعلایی را با گمانه زنی دیالکتیکی جایگزین نمی کند، اما او دیالکتیک را از منطق توهم، یعنی شکل تفکر فراتر از تجربه، همانطور که کانت در نقد عقل محض تصور می کند، به منطق آگاهی، همان گونه که هگل آن را در به کار می گیرد، منتقل می کند. پدیدارشناسی روح کاسیرر امر فی نفسه کانت را رد می کند، اما او مطلق هگل و همچنین برداشت هگل از Aufhebung را رد می کند. کانت و هگل دو شخصیت اصلی روی صحنه او باقی می مانند، اما با گروه بزرگ ثانویه همراهی می شوند و گوته در پیش زمینه است. کاسیرر نه تنها به بورس تحصیلی گوته کمک می کند، بلکه در گوته زبانی حیاتی برای انتقال ادعاهای خود می یابد. ورن ما را با اصالت فلسفه کاسیرر آشنا می کند تا بتوانیم به ثروت های موجود در آن دسترسی پیدا کنیم.

حیات علمی کانت، با یک نگاه کلی، به دو دورۀ پیشانقدی و نقادی تقسیم میشود. برخی محققان با دقت نظر بیشتری به بررسی سیر تاریخی تحول و تکامل اندیشه¬های کانت پرداخته و دورۀ نقادی را نیز به دو بخش تقسیم کرده¬اند. تبیین دیدگاه کانت در مسئلۀ شر ـ ‌با توجه به تفاوت نگاه ظریفی که در آثار منتشر شده از وی در اوایل دورۀ نقادی و اواخر آن بچشم میخورد‌ـ سیر شکلگیری ساختار فکری وی در اینباره را بتصویر میکشد. مطالعات صورت‌گرفته در این زمینه، فاصله‌گرفتن تدریجی کانت از معرفت نظری نسبت به خدا و بالتبع، پاسخ کلامی به مسئلۀ شر را نشان میدهد، که در اواخر دورۀ نقادی به اوج میرسد. اصل «آزادی» که از اصول موضوعۀ اخلاق در اندیشه‌های نقادی کانت است، محور اصلی توجیه شرّ اخلاقی در آثار او، بویژه در دورۀ نقادی متأخر است. نوشتار پیش‌رو با شیوۀ توصیفی‌ـ‌تحلیلی، به بررسی دیدگاه کانت در مورد مسئلۀ شر در دو دورۀ نقادی میپردازد. کانت در اوایل دورۀ نقد، نظریۀ «بهترین جهان ممکن» را تأیید کرده، اگرچه در این نظریه، مفهوم «کمال» با مفهوم «واقعیت» یکسان پنداشته شده است، اما او در اواخر دورۀ نقد، از تعریف رایج «خیر و شر» فاصله گرفته و با انکار شایستگی تئودیسه¬های فلسفی، پاسخی جدید برای معضل شرور ارائه میدهد. کانت در دورۀ نقادی، شر را ذاتی بشر دانسته و تفسیر سنتی و رواقی از منشأ زمانی و عقلی شر در طبیعت انسان را نفی مینماید.