جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

ترجمه ماشینی: تامپسون در اینجا اهمیت ژانر آخرالزمان را بررسی می کند و شکل و ساختار مکاشفه، وحدت روایی و استعاری آن، جهان ایجاد شده از طریق بینش های جان، و شرایط اجتماعی امپراتوری که جان در آن نوشته است را تحلیل می کند.

ترجمه ماشینی: در آخرالزمان امپراتوری، استیون جی.شومیکر استدلال می‌کند که نخستین اسلام، جنبشی بود که بر اساس باورهای معاد شناختی فوری که بر فتح، یا رهایی سرزمین مقدس کتاب مقدس تمرکز داشت و این باور را در محیط فرهنگی گسترده‌تری از پیش‌بینی آخرالزمانی قرار می‌داد. شومیکر به بازنمایی پرشور قرآن از پایان قریب الوقوع جهان و اهمیتی که محمد و اولین پیروانش برای گسترش امپراتوری قائل بودند می نگرد. او با ارائه زمینه مهم معاصر برای آخرت شناسی امپراتوری که به نظر می رسد به ظهور اسلام دامن زده است، فرجام شناسی های سیاسی مسیحیت اولیه بیزانس، یهودیت و زرتشتی ساسانی را در زمان ظهور اسلام بررسی می کند و استدلال می کند که آنها اغلب جاه طلبی امپراتوری را به باورهای مربوط به اسلام مرتبط می کنند. پایان دنیا. علاوه بر این، او معتقد است که پذیرش اسلام شکل‌دهنده از این گرایش دینی گسترده‌تر در اواخر دوران باستان مدیترانه، شواهد ارزشمندی برای درک آغاز دین در زمانی فراهم می‌کند که منابع عموماً کمیاب و اغلب بسیار مشکل‌ساز هستند. پژوهش در ادبیات آخرالزمانی در یهودیت و مسیحیت اولیه اغلب بر این باور است که این ژانر در ماهیت خود کاملاً ضد امپراتوری است. در حالی که ممکن است ادبیات آخرالزمانی اولیه یهودی اغلب این گرایش را نشان دهد، شومیکر نشان می دهد که این ویژگی ویژگی آخرالزمان در همه زمان ها و مکان ها نیست. در اواخر مدیترانه باستانی مانند قرون وسطی اروپا، آخرالزمان به طور منظم با ایده های گسترش امپراتوری و پیروزی همراه بود، که انتظار داشت اوج تاریخ از طریق سلطه جهانی یک امپراتوری جهانی منتخب الهی برسد. این آخرالزمان امپریالیستی نه تنها زمینه ای ارزشمند برای درک ظهور اسلام فراهم می کند، بلکه یک گذار مهم را در تاریخ دکترین غربی در اواخر دوران باستان نشان می دهد. استفان جی.شومیکر استاد مطالعات دینی در دانشگاه اورگان و نویسنده کتاب رحلت یک پیامبر: پایان زندگی [حضرت] محمد و آغاز اسلام است که از انتشارات دانشگاه پنسیلوانیا نیز است.

این نوشتار نگاهی اجمالی به مساله تاثیر فرهنگ ایرانی و سنت زرتشتی بر فرهنگ و سنت اسرائیلی با تاکید بر مساله نجات و منجی باوری است. در آغاز راه مطالعات تطبیقی ادیان، دو گرایش افراطی و تفریطی در تاکید بیش از اندازه بر این تاثیر از یک سو و نفی هر نوع تاثیر از دیگر سو شکل گرفتند. به تدریج این دو گرایش گرچه همچنان پیروانی برای خود دارند، به تعادل گراییدند و اکنون اصل مساله تاثیر دین ایرانی بر سنت اسرائیلی مورد انکار نیست. به ویژه موضوع منجی باوری از جمله نقاط مشترک میان آیین زرتشتی و ادیان ابراهیمی است و احتمال تاثیر و تاثر در اینجا توسط دانشمندان بسیاری مطرح شده است.

طبق مبانی حکمت متعالیه، نفس انسانی بعد از حدوث در این عالم، بنابر استعدادی که دارد، آن به آن از فعلیتی خارج می شود و فعلیتی جدید می یابد و در این سیر به تجرد می رسد تا آنگاه که بدن را رها می کند و مسیر تکاملی خود را بدون بدن عنصری (دنیوی) ادامه می دهد. تلقی ابتدایی این است که طبق این مبانی، بازگشت نفس به بدن دنیوی در دار دنیا امری ناممکن است، و مهم ترین دلیل آن نیز قاعده امتناع تراجع است. اما وقتی در نظر آوریم که عموم مسلمانان، به ویژه شیعیان، بر اساس برخی آیات قرآن کریم و روایات معتقدند که تاکنون، در مواردی مردگان زنده شده اند و در دوره آخرالزمان نیز برخی زنده می شوند و رجعت می کنند، عویصه و مشکلی خاص در این باره ظاهر می شود، چرا که اعتقاد به رجعت یا احیای مردگان، به منزله بازگشت نفس به بدن دنیوی در دار دنیاست.بر این اساس، عموم فلاسفه و به ویژه صدرائیان باید به گونه ای رجعت و احیای مردگان را به صورت عقلانی تبیین کنند که به نفی قاعده امتناع تراجع نینجامد، زیرا ابطال تناسخ را بر مبنای همین قاعده پذیرفته اند. سید ابوالحسن رفیعی قزوینی، از معدود اندیشمندانی است که در این باره سخن گفته و ضمن پذیرش این قاعده، رجعت و بازگشت نفوس به بدن دنیوی را از مصادیق این قاعده نمی داند. او، با دست نکشیدن از مبانی صدرایی، تلاش کرده است تا از طریق قاعده «القسر لایدوم» و نیز «اثر وجودی لازم البروز خاص هر موجود»، تبیینی عقلانی از بازگشت برخی نفوس به زندگی دنیوی به دست دهد، و از رجعت مورد اعتقاد شیعه دفاع کند و تفاوت آن را با تناسخ توضیح دهد.

«ذلك يوم الخروج دراسة حول ظهور الامام المهدى (ع) اثر سيدحسين مدرسى مى ‏باشد. اثر، تحليلى از اهداف، مبانى حكومت و قيام حضرت مهدى (عج) است. در مقدمه، سوالاتى كه در بين مسلمانان درباره شخصيت امام عصر (عج)، نهضت و قيام او و سوالات ديگرى كه در اين زمينه وجود دارد، مطرح و اثر به هدف پاسخ ‏گويى به اين سوالات نگارش يافته است. مولف در ضمن هفت فصل به شناسايى اين مصلح و منجى و چگونگى قيام و نشانه‏ هاى ظهور او در آخرالزمان مى ‏پردازد. روش مولف در مستندسازى مطالب اثر بر قرآن كريم و احاديث و روايات وارده از معصومين عليهم السلام كه در جوامع روايى نقل شده است، تكيه دارد. نگارنده در فصل اوّل، با بررسى و تحليل محتوايى احاديث و آيات قرآن به معرّفى امام عصر (عج)، خصوصيات و ويژگى‏ هاى اخلاقى ايشان مى ‏پردازد. فصل دوم به بحث از مقام ولايت و امامت و ملاكات شناسايى امام (ع) ميثاق انبياء با امام مهدى (ع) پرداخته است. انديشه مهدويت در عقيده شيعه در جايگاه رفيعى قرار دارد و با مفاهيم ارزشمندى؛ مانند انتظار، ظهور قيام و عدالت پيوند خورده است. نويسنده در فصل سوم به تحليل جايگاه انتظار در فرهنگ شيعه در زواياى مختلف مى ‏پردازد. فصل چهارم به انقلاب حتمى كه به دست امام عصر (عج) محقق خواهد شد و نشانه ‏هايى كه از اين انقلاب در روايات مطرح و بيان شده است، ولى زمان آن دقيقاً مشخص نشده، پرداخته است. در فصل ‏هاى بعدى به اهداف اين انقلاب و نهضت، ياران آن و موضع ‏گيرى‏ هاى مردم در زمان خروج امام زمان (ع) پرداخته مى ‏شود.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

از جمله مولفه های مهم اعتقادی مسلمانان، موضوع امام مهدی (عج) است که در طول تاریخ مورد توجه علما و محدثان واقع شده است. بدون شک پرداختن به چنین مولفه های مهمی که در ساختار اعتقادی مسلمین تاثیری ژرف دارد، اهمیت آن را مضاعف می کند. توجه به این موضوع در صحیح مسلم - که از معتبرترین منابع اهل سنت به شمار می رود - نشان می دهد بر خلاف تصور برخی که سعی کرده اند صحیح مسلم و صحیح بخاری را دور از مباحث مهدوی جلوه دهند، این کتاب ها در جهات گوناگون به این مساله اشاره کرده اند. مسلم در کتاب خود به خلفای اثنی عشر و نیز حدیث ثقلین پرداخته و نیز علائم ظهور امام مهدی (عج) و به برخی موضوعات مهم آن مانند نزول عیسی (ع)، قیام سفیانی، خسف بیداء و... پرداخته است. این نوشتار، به روش تحلیلی-توصیفی و نیز با نگاه تقریبی و تطبیقی به این موارد توجه کرده و کوشیده است هیچ دخل و تصرفی خارج از فهم و معیارهای معتبر در بررسی ها و تطبیق این روایات نداشته باشد.

«امید»، از مسائل مهم و اساسی در عرصه فرد و اجتماع است و برای بسیاری از مسائل اجتماعی نقشی محوری دارد؛ و محرک ذاتی و اصلی زندگی و عامل پویایی روان انسان است. بدیهی است، موضوع امید در ادیان، مخصوصا ادیان ابراهیمی که داعیه اصلاح فرد و اجتماع را دارند، به نحو ویژه ای مطرح گردد، این امید در ادیان ابراهیمی در سه مقوله اصلی: امید به آینده، امید به آخرالزمان، و امید به آمدن منجی، قابل دسته بندی است. به عبارت دیگر، آموزه های دینی مرتبط با موضوع امید در ادیان ابراهیمی در جهت ایجاد امید در این سه محور می باشد:1. امید به آینده: این آموزه ها در صدد ایجاد روحیه امید به آینده و عدم یاس از وضعیت موجود است.2. امید به آخرالزمان: این دوره میعادگاه امید بشر و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در بخش اول آن، تاریکی و خطر و آسیب و در بخش دوم، سراسر نور و زیبایی و عدالت است.3. امید به آمدن منجی: این امید، بر آمدن فردی الاهی از نسل پاکان منطبق و متصور می گردد و نسبت به دو امید قبل از جایگاه ویژه ای برخوردار است؛ چون از طرفی مکمل مقوله امید است و از طرفی مهم ترین مصداق برای امید به آینده و آخرالزمان می باشد. امید به منجی است که پویایی و نشاط و معنابخشی در جامعه ایجاد می شود و پناهگاهی معنوی برای مردم و زمینه ساز رشد و تعالی بشر و محرکی برای نبرد با ظلم و ستم و انقلاب می گردد و تسکین دهنده ای قوی برای مصائب و مشکلات می باشد و طبعا از عوامل مهم انسجام اجتماعی به شمار می رود.بدیهی است هر کدام از ادیان که تصور واضح تری نسبت به امید و منجی ارائه کند، در رسیدن به کارکردهای فردی و اجتماعی موعود باوری، توفیق بیش تری (هم از لحاظ کمی و هم از لحاظ کیفی) می یابد. در این بین، مذهب شیعه، نسبت به مقوله امید نگرشی خاص و ویژه ارائه می کند که از همه ادیان و مذاهب متمایز است. این امید به آینده و آخرالزمان و منجی، در نگرش شیعی، در بسیاری از مسائل فردی و اجتماعی نقش محوری و کلیدی به خود گرفته است.

ازشگردهای فرقه های انحرافی، بهره گیری از روایات، در جهت تثبیت اغراض فرقه ای است. ابوالفضل گلپایگانی، مبلغ بهائیت در کتاب «فرائد»، در بیان روایات مبشر ظهور «باب»، به روایتی از أم هانی تمسک می کند و این روایت را که بر تعبیر «مولود فی آخر الزمان» در حق حضرت مهدی (عج) مشتمل است؛ بر ادعای سید علی محمد شیرازی، ملقب به «باب» قابل تطبیق دانسته و آن را از اشارات ظهور و آیتی بر حقانیت ادعای وی شمرده است. در این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی به بررسی ادعای مذکور پرداخته شده است. با تحلیل سندی و محتوایی این روایت و در نظر گرفتن دو روایات دیگر از أم هانی که همگی مشابه و در ذیل آیه 15 و 16 سوره تکویر وارد شده است؛ و با در نظر گرفتن معنای تعبیر «آخرالزمان»؛ این نکته حاصل شد که این روایت بر حضرت حجت (عج) قابل تطبیق است؛ در غیر این صورت، در تعارض با دو روایت دیگر فاقد ارزش استناد علمی خواهد بود.

ترجمه ماشینی: بین آخرالزمان و اشاتون به بررسی الهیات سیستماتیک هنری دو لوباک، اس جی، یکی از مهم‌ترین الهی‌دانان کاتولیک قرن بیستم می‌پردازد. در حالی که بسیاری از کارهای اخیر در مورد دو لوباک بر مناقشات پیرامون الهیات ماوراء الطبیعه تمرکز دارد، بین آخرالزمان و اشاتون استدلال می‌کند که آخرت‌شناسی کلید پروژه الهیاتی دو لوباک است و برای درک الهیات نوین، گروهی از الهی‌دانانی که د لوباک با آنها همکاری می‌کنند، حیاتی است. لوباک مرتبط بود. در آن زمان، مناقشات درون کاتولیک ها پیرامون الهیات نو به عنوان بخشی از یک نگرانی گسترده تر در مورد از دست دادن امر ابدی در اروپای قرن بیستم به وجود آمد. اشغال فرانسه توسط آلمان در جنگ جهانی دوم زمینه ای برای تجدید تفکر آخرالزمانی و آخرت شناختی در میان کاتولیک های فرانسوی بود. Theologie nouvelle بحثی را در مورد معنای "پایان" ایجاد کرد که برای درک شکاف های الهیاتی، معنوی و سیاسی در دوره پس از جنگ بسیار مهم بود. پس از جنگ جهانی دوم، نوشته های دو لوباک به طور فزاینده ای بر الهیات تاریخ و آخرت شناسی متمرکز شد. کار حاضر تمرکز را به این جنبه اغلب نادیده گرفته شده از کار دو لوباک بازمی گرداند. درباره نویسنده جوزف اس. فلیپر استادیار الهیات در دانشگاه بلارمین در لوئیزویل، کنتاکی است. او دوره فوق دکترا را در دانشگاه ویسکانسین-میلواکی به پایان رساند و دریافت کننده بورسیه بنیاد فورد بود. آخرین انتشار او مقاله "رنج به عنوان شکوه در هانس اورس فون بالتاسار و جیمز کون" در مجله سمپوزیوم الهیات کاتولیک سیاه (2013) است.