جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

این كتاب مجلد اول از مجموعه‌ «الرسائل الاعتقادیة» به قلم اسماعیل بن محمد خواجوئی است كه به زبان عربی نوشته شده و محتوای آن پس از شرح حال مفصل نویسنده، شامل این مباحث اعتقادی است: معنی و مفهوم شیعه و اخبار منقول در فضیلت شیعه، فضایل و مناقب اهل بیت (ع)، اثبات فضل تعظیم فاطمیان و فرزندان فاطمه (س)، امتیاز فرقه‌ ناحیه (شیعه)، پژوهش درباره‌ واژه‌ «ناصبی»، بطلان امامت اهل فساد، بحث «اینیت» (كجا بودن) درباره‌ خدا، و سرانجام علت نام گذاری شیخ مفید به لقب «مفید».

کتاب «ضیاء العالمَین فی بیان إمامة الائمة المصطفَیْن» نوشته ابوالحسن بن محمد طاهر شریف عاملی فتونی، از فقیهان و محدّثان بزرگ قرن یازدهم و دوازدهم است که این کتاب را در آخرین سال های عمر خود نگاشت. این کتاب شامل هفت جلد است. جلد دوم اين كتاب شامل باب چهارم مي باشد كه عبارتند از: فی بیان الامتحان باختلاف الطبائع و تباین الاراء و تفاوت الاطوار و الافکار. این باب به تفاوت مردم در امتحان  ها می  پردازد. این اختلاف، گمراهی و نابینایی را در پی دارد؛ لذا راهیابی به احکام خدای حکیم برای مردم ممکن نیست، مگر اینکه خداوند عزوجل به سبب پیامبران و امامان، آنها را ره نماید. نهی از اختلاف و امر به اتحاد، همه در همین راستاست؛ یعنی اتحاد حول محور حجّت حق و سفیر معصوم الهی. به  هر حال، حکم خداوند در هر زمان یکی بیش نیست و اختلاف امّت  ها، همواره بعد از رحلت پیامبرشان روی داده است.

واژه «شیعه»، که نامی شناخته شده برای پیروان مکتب اهل بیت علیه السلام است، در بستر تاریخ اسلام، کاربردهای متعدد لغوی داشته، و سپس به یک اصطلاح تبدیل شده است. در این نوشتار، بر اساس روش تاریخی، کاربردهای شیعه توصیف و تحلیل، و مفاهیم آن بازشناسی می شود. بر پایه یافته های این نوشتار، ترکیب «شیعه علی علیه السلام»، مبتنی بر احادیث نبوی و مورد تایید و تقدیس اهل بیت علیه السلام بوده، و چون در مقایسه با دیگر کاربردهای مضاف، استعمالش فزونی (غلبه) یافته، «الشیعه» (شیعه) آن متبادر و به یک اصطلاح برای آن تبدیل شده است. این اصطلاح افزون بر مفهوم خاص اعتقادی، در برخی مقاطع تاریخی، مفهوم عام داشته، اما با گذشت زمان، به مفهوم اعتقادی مختص گشته است. در این مفهوم، اصطلاح «شیعه» تمامی پیروان امام علی علیه السلام و فرزندان او را، که پیروی شان بر پایه اعتقاد به امامت منصوص آنان پس از پیامبر علیه السلام بوده، پوشش می داده است. از سوی دیگر، عنوان «متشیع» برای کسانی که صرفا دوستدار اهل بیت علیه السلام بوده اند، کاربرد یافته است.

کتاب «الشجرة» تأليف يکی از داعيان اسماعيلی خراسان است که بخشی از کتاب خود را در ذيل بابی موسوم به "باب الشيطان" به معرفی فرق اسلامی اختصاص داده است. از نکات جالب اين کتاب اطلاعات مهمی است که درباره المبيّضه يا سفيد جامگان و هواداران مقنع می دهد که در جای خود با اطلاعات ساير منابع قابل مقايسه است. المبیضه گروهی بوده اند با عقايد و آداب و سلوک عاميانه و "فرقه محورانه" که در شکل يک سنت محلی و شايد در سطح خانوادگی در ماوراء النهر ادامه حيات می داده اند. آنان يعنی بازماندگان مبيضه، از مقنع شناختی ندارند و نمی دانند کيست و متعلق به چه دوره ای است؛ مگر عالمان و حذاق آنان. کتاب، در مورد فرقه ای از ميان زيديه در ماوراء النهر سخن می گويد که جالب توجه است: فرقه خلفيه که فرقه ای محلی از زيديان ماوراء النهر بوده اند. عقايد آنان که عقايدی متفاوت با سنت زيديان کوفه و حجاز و يمن بوده، به تفصيل از سوی نويسنده کتاب تشريح شده و از آن پيداست که آنان به گرايش افراطی و باطنی شيعی تعلق خاطر داشته اند. در بخش زيديه از فقه آنان هم اطلاعاتی می دهد و از کتاب المسترشد الناصر العلوي (کدام الناصر: ناصر اطروش يا احمد الناصر؟) نام می برد. از شمار فرق شيعی در ماوراء النهر يا به تعبير او بلاد الترک گروهی را نام می برد با عنوان اسحاقيه که امام آنان در همين منطقه زندگی می کرده است و به ترکی سخن می گفته و قرآن را هم به همين زبان تفسير می کند؛ آنان فرقه ای شيعی با عقايد مرتبط با کيسانيان و بدين ترتيب گروهی از شيعيان افراطی بوده اند. آنان معتقد بوده اند که مهدي از بلاد ترک ظهور خواهد کرد. نويسنده می نويسد که شماری از آنان را ديده بوده و عقايد آنان در عدل و توحيد شبيه معتزله بوده است. اشاره مؤلف به اينکه اکثر اماميه به تشبيه و جبر و بداء و اينکه علم خداوند محدَث است، اعتقاد دارند، حائز اهميت زيادی است. اطلاعی هم که درباره احمديه، يعنی معتقدان به امامت احمد بن موسی شاه چراغ می دهد حائز اهميت است، چرا که می نويسد آنان امروزه جمعيت زيادی هستند.

كتاب حاضر مشتمل بر دو اثر كلامی عقیدتی منسوب به ناشی اكبر از متكلمان قرن سوم هجری است و از معدود آثار مربوط به سده‏ های نخست شكل‏ گیری فرقه‏ ها و مذاهب اسلامی است كه چالش های فرقه ‏ای درباره مسئله امامت و دیگر مسائل كلامی را به تصویر می كشد. یكی از آثار قرن سوم كتاب اصل النحل است كه قسمت باقی مانده آن با عنوان «مسائل الامامة» به همراه گزیده‏ هایی از كتاب دیگر ناشی اكبر با نام الكتاب «الاوسط فی القالات» به وسیله جوزف فان اس آلمانی تصحیح و با متن عربی انتشار یافته است. رساله «مسائل الامامة» به طور مبسوط آراء مكاتب فكری معتزله، فرقه ‏های شیعه، اصحاب حدیث و فرقه ‏های خوارج در باب امامت و خلافت آمده و در كتاب «الاوسط فی القالات» مباحث كلامی گوناگونی مانند: اعتقاد ثنویان، مجوس، یهود، خدا و صفات او، افعال انسان، معاد، تعریف ایمان، حقیقت انسان و نفس، كون و فساد ماهیت افلاك و مباحثی در طب آمده است.

«الحياة السياسية و الفکرية للزيدية في المشرق الاسلامی» اثر نویسنده معاصر عرب، احمد شوقی ابراهیم العمرجی که پیرامون حیات سیاسی و فکری فرقه زیدیه در طول سال های 132 – 365 ق، به نگارش درآمده است. کتاب، به شیوه ای علمی و با استفاده از منابع تاریخی اهل سنت تالیف شده است. نویسنده در مقدمه کتاب به تبیین اهمیت مقطع زمانی مورد بحث که قیام زید بن علی در آن اتفاق افتاد و تاثیر زیاد آن بر دولت اسلامی و نیز معرفی مختصری از این فرقه و افکار آن پرداخته است. در بخش الحاقی کتاب، متن کامل خطبه زید بن علی بن حسین به هنگام خروج بر امویان، خطبه ابوعباس عبدالله در مسجد کوفه، خطبه ناصر اطروش در امل و چند نامه محمد نفس زکیه و یا جوابیه آن آمده است.

«چند جستار در تاریخ فرهنگی زیدیان طبرستان» کتابی است که دربرگیرنده مجموعه مقالات آقای دکتر محمدکاظم رحمتی مرتبط با تاریخ زیدیه در ایران، پیدایش، گسترش و میراث فرهنگی آنان و غیره می باشد.

كتاب «أربعة كتب إسماعيلية» به زبان عربى و از نسخ خطى در كتابخانه امبر و سيانه ميلانو أفست شده و تصحيح آن به دست رودولف اشتروتمان صورت گرفته است. «أربعة كتب إسماعيلية» از چهار مقاله گردآورى شده است: 1-«مسائل في الحقايق و جواباتها» 2-«رسالة الامم الاعظم»كه مؤلفين آنها مجهول هستند. 3-«تحفة المرتاد و غصة الاضداد» 4-«رسالة الايضاح و التبين في كيفية تسلسل الجسم و الدين» اثر راعى اسماعيلى على بن محمد بن الوليد(522-611 هجرى قمرى).

کتاب «الاسماعیلیة تاریخ و عقائد» اثر احسان الهی ظهیر به زبان عربی است. مؤلف در این کتاب از موضع سلفی و اهل حدیث در نه باب به معرفی اسماعیلیه، تاریخ و عقاید آنها می پردازد. در باب اول به منشأ و ریشه شکل گیری اسماعیلیان اشاره می کند و از این رهگذر به نضج گیری تشیع می پردازد؛ چرا که اسماعیلیه را گروهی شیعی می داند و مطالب ناروایی را به آنها نسبت می دهد. در باب دوم از ائمه ای که در دوران ظهور حضور داشته اند و مردم را به طریق خود دعوت می کنند نام می برد. مؤلف سپس در باب سوم به نسب ائمه اسماعیلیان می پردازد و این مسئله را بسیار مهم و اساسی تلقی می کند؛ چرا که معتقد است تمامی شیعیان امام را منحصر در آل علی (ع) می دانند. در باب چهارم به مهمترین عقاید اسماعیلیه راجع به مسائلی از قبیل آغاز آفرینش، نبوت، وصایت، امامت، صحابه پیامبر، ثواب و عقاب، قیامت و معاد و حلول و تناسخ می پردازد و آنها را متأثر از نوافلاطونیان می داند. مؤلف پس از باب چهارم سراغ باب ششم رفته که شاید ناشی از سهو قلم باشد. در باب ششم از اصلی ترین ویژگی اسماعیلیان یعنی اعتقاد به تأویل باطنی سخن گفته است. اسماعیلیان برای هر امر محسوس ظاهر و باطنی قائل هستند و این باور را به آیات قرآن و روایات نسبت می دهند. نویسنده در باب هفتم به ماهیت دعوت و نظام خاص آن می پردازد و آن را به نظم گروه های ماسونی تشبیه می کند. در باب هشتم به تعارضات و تناقضات اسماعیلیه اشاره شده و بالاخره در باب نهم به فرقه ها و رهبران آنها توجه شده است.

«تاریخ الدعوة الاسماعیلیة» تالیف مصطفی غالب، از جمله آثار معاصر پیرامون فرقه اسماعیلیه است که به زبان عربی و در یک جلد نگارش شده است. نویسنده، هدف خود را از نگارش این اثر، خدمت به علم و حقیقت و معرفی دعوت پیچیده و معتقدات دینی اسماعیلیان و نیز انتقال میراث فرقه اسماعیلی به نسل جدیدشان دانسته است. کتاب، مشتمل بر مقدمات چاپ های کتاب و متن اثر در دو فصل است که با تشریح نظام و تشکیلات فرقه اسماعیلیه آغاز شده و سپس اعتقادات این فرقه و ائمه اسماعیلیه به ترتیب از امیرالمومنین علی (ع) تا آغاخان چهارم معرفی گردیده است.