جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش فراشناختی، با روش یادگیری مشارکتی (CIRC)، بر میزان درک مطلب کودکان دیرآموز می باشد. به این منظور، 40 دانش آموز دختر دیرآموز، از مدرسه دیرآموز انتخاب و به شیوه تصادفی به دو گروه 20 نفره آزمایش و کنترل تقسیم شدند. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر، 4 آزمون درک مطلب بود و با توجه به سن و رشد ذهنی و هماهنگ با محتوای کتاب درسی فارسی و علوم، تهیه شد و اعتباریابی محتوایی شد. پیش آزمون و پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. نشست های آموزشی به مدت 3 ماه، هر هفته 8 ساعت، برای دانش آموزان گروه آزمایشی اجرا شد و گروه کنترل، برنامه عادی خواندن فارسی و علوم را داشتند و پس از 3 ماه، از نشست های آموزشی از هر دو گروه، پس آزمون خواندن و درک مطلب و علوم به عمل آمد. یافته ها نشان می دهد که تفاوت معنی داری میان نمره پیش آزمون درک مطلب و پس آزمون در گروه آزمایش وجود دارد. نتایج تحقیق حاضر دال بر موثر بودن روش یادگیری مشارکی (CIRC) می باشد و یافته های پژوهش حاضر، بیانگر آن است که دانش آموزان دیرآموز، از چنین روش هایی سود می برند و این روش ها در آموزش و بهبود درک مطلب آنان سودمند می باشد.

مصاحبه پزشک با بیمار یکی از ابزار مهم در مراقبت های درمانی است که از طریق پزشک و بیمار با هم ارتباط برقرار نموده و در راستای اهداف درمانی همکاری می نماید (هاسمن و همکاران 1999). در ارتباط با ماهیت و نحوه ارتقا کیفی گفت و شنود کلینیکی قبلا مطالعات متعددی صورت گرفته است (مثلا کاسل 1985 و کان و همکاران 2002). با این وجود، بررسی سوابق حاکی از این است که آموزش پزشکی در زمینه ی مصاحبه پزشک با بیمار، فاقد مقایسه بین پزشکان عمومی از یک سو و پزشکان متخصص از سوی دیگر می باشد. لذا با توجه به این نکته، مطالعه حاضر به مقایسه میزان رضایتمندی بیماران از گفت و شنود کلینیکی با پزشکان عمومی و متخصص پرداخت. در این مقایسه، از پرسش نامه ای 15 سوالی که بر اساس اصول اساسی حاکم بر مصاحبه استاندارد پزشک و بیمار (که توسط روانشناسان بالینی و جامعه شناسایی مانند کاپلان و ساواک 1998 مطرح گردیده است) استفاده شد. پرسش نامه توسط 1209 بیمار تکمیل گردید که 485 نفر مراجعین به پزشک عمومی بطور معنی داری بیشتر از پزشکان متخصص بود طبق نتایج بدست آمده، میزان رضایت مندی بیماران از پزشکان متخصص بود  (%54 در مقابل %48 با ضریب خطای P=0.04). به عبارت دیگر، در جلب رضایت بیمار از مصاحبه کلینیکی، پزشکان عمومی، در مقایسه با همکاران متخصص، موفق تر عمل نموده اند.

هدف از این مطالعه، بررسی رابطه میزان جمع گرایی، خود – مهاری و ارزش های اجتماعی و خانوادگی است. گروه نمونه مورد مطالعه در این پژوهش، شامل 206 دانشجوی دختر و پسر در دانشگاه شیراز بود (میانگین و انحراف معیار سنی گروه نمونه، به ترتیب برابر 21.8 و 3.5 بود). در این مطالعه، جهت گردآوری اطلاعات از "مقیاس ارزش های آسیایی و مقیاس خود – مهاری استفاده شد. پس از اجرای این دو مقایس، بر روی گروه نمونه، در مورد هر دو مقیاس، تحلیل عاملی به عمل آمد. نتایج این تحلیل، حاکی از وجود هفت عامل در مقیاس ارزش های آسیایی و سه عامل در مقیاس خود – مهاری بود. به منظور بررسی رابطه جمع گرایی، خود – مهاری و ارزش ها از روش تحلیل رگرسیون چند گانه استفاده شد. نتایج این تحلیل، حاکی از آن بود که دو عامل "خود – کنترلی هیجانی" و "پیشرفت خانواده" در مقیاس ارزش های آسیایی بیشترین قدرت پیش بینی را برای متغییر جمع گرایی دارا هستند. همچنین نتایج این مطالعه نشان داد که خود – مهاری و برون گرایی، به عنوان عاملی از عوامل مقیاس خود – مهاری، دارای همبستگی معناداری با جمع گرایی می باشند. همچنین نتایج این پژوهش نشان داد که سن و تحصیلات مادر، از عمده ترین متغیرهای فردی و خانوادگی در پیش بینی جمع گرایی دانشجویان می باشد.

هدف از انجام این پژوهش، بررسی رابطه انگیزش بیرونی و درونی با خلاقیت دانشجویان دانشگاه شیراز است. تفاوت های جنسیتی نیز در میزان خلاقیت، مورد مطالعه قرار گرفت. نمونه های مورد مطالعه، شامل 280 دانشجو (139 دختر و 141 پسر) بود که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب گردیدند. یافته ها، از طریق پرسش نامه خلاقیت عابدی و پرسش نامه ترجیح کاری نسخه مخصوص دانشجویان، جمع آوری گردید و سپس از طریق روش آماری تحلیل رگرسیون چند متغیره، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل نشان داد که انگیزش بیرونی و جنسیت، رابطه معنی داری با خلاقیت دانشجویان ندارند؛ اما انگیزش درونی، دارای رابطه مثبت و معنی داری با میزان خلاقیت دانشجویان است.

این تحقیق، با هدف بررسی انگیزش تحصیلی دانش آموزان متوسطه و عوامل همبسته با آن، به اجرا در آمده است. نمونه مورد مطالعه، 2462 دانش آموز دختر و پسر پایه های دوم و سوم متوسطه می باشند و از شیراز و 5 شهرستان دیگر استان فارس، انتخاب شده اند. ابزار سنجش انگیزش تحصیلی، برگردان فارسی "مقیاس انگیزش تحصیلی" (AMS) است و از روایی و پایایی لازم، برای سنجش انگیزش تحصیلی دانش آموزان ایرانی برخوردار می باشد. این مقیاس، سه بعد از انگیزش درونی، انگیزش بیرونی و بی انگیزشی را می سنجد.نتایج حاصل از این تحقیق، نشان دهنده آن است که دانش آموزان ایرانی، از انگیزش تحصیلی بالاتر از متوسط برخوردارند و مشوق های درونی و بیرونی، سهم یکسانی در انگیزش تحصیلی، آنان دارند. نتایج تحلیل رگرسیون انگیزش تحصیلی، روی پاره ای متغیرهای مستقل فرضی نشان داد که "دورنمای رشته تحصیلی از دید دانش آموزان"، "جنسیت"، "معدل نمرات درسی" و "میانگین تحصیلات پدر و مادر"، از جمله مهمترین عوامل پیش بینی کننده انگیزش تحصیلی دانش آموزان متوسط به حساب می آیند و در مجموع، بیش از %20 واریانش انگیزش تحصیلی را تبیین می کنند.

تازه ترین نظریه دررویکرد (شناختی – اجتماعی) هدف در پیشرفت، سه گونه هدف گرایی را مطرح نموده اند که عبارتند از: تبحری؛ عملکردی و پرهیز از شکست. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه انواع هدف گرایی با ابعاد مختلف خود تنظیمی (فراشناخت، شناخت و انگیزش) در دانشجویان رشته های مختلف تحصیلی انجام پذیرفت. گروه نمونه پژوهش حاضر، 229 دانشجوی دختر و پسر از دانشکده های مهندسی، علوم پایه، علوم تربیتی و علوم انسانی دانشگاه شیراز بودند که پرسش نامه های "جهت گیری هدف تحصیلی" و خود تنظیمی بر روی آن ها اجرا شد. به منظور تعیین روایی از روش تحلیل عامل و برای تعیین پایایی آلفای کرونباخ استفاده شد. نتایج حاکی از روایی و پایایی پرسش نامه های یاد شده بود.ضرایب استاندارد رگرسیون نشان داد که هدف گرایی تبحری، ابعاد فراشناخت و شناخت را، به گونه مثبت و بعد انگیزش را به صورت منفی پیش بینی می کند. هدف گرایی عملکردی، تنها در بعد انگیزش نقش پیش بین داشت. هدف پرهیز از شکست در تمامی ابعاد پیش بینی کننده منفی بود. نقش رشته تحصیلی به عنوان متغیر تعدیل گر مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها نشان داد که الگوی پیش بینی تحت تاثیر رشته تحصیلی است.

هدف تحقیق حاضر، اعتباریابی، بررسی ویژگی های روان سنجی پرسش نامه سبک های اسنادی (ASQ) و تاثیر جنسیت و رشته تحصیلی، بر سبک های اسنادی دانش آموزان سال دوم دبیرستان های شهر اهواز بود. تحقیق حاضر، در دو مرحله مطالعه مقدماتی (روی 100 نفر) و مطالعه اصلی (روز 390 نفر) انجام شد. در مرحله مطالعه اصلی 390 تن (192 پسر و 198 دختر) در دو رشته تحصیلی (ریاضی – فیزیک) و علوم تجربی از چهار ناحیه آموزش و پرورش شهر اهواز، به صورت تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. در این تحقیق، برای اندازه گیری سبک های اسنادی از پرسش نامه سبک های اسنادی مثبت، منفی و کل رویدادها (پترسون و همکاران: 1982: موحد: 1382) استفاده شد. یافته های روان سنجی مربوط به ضرایب پایایی در مرحله مطالعاتی مقدماتی نشان داد که ضرایب آلفای کرونباخ و تنصیف برای سبک اسنادی مثبت به ترتیب برابر با 0.73 و 0.68 ، برای سبک اسنادی منفی برابر با 0.62 و 0.63 و کل رویدادها 0.67 و 0.66 می باشد. تحلیل عاملی (روایی سازه) با استفاده از تحلیل مولفه های اصلی (چرخش واریماکس) 2 عامل (سبک اسنادی مثبت و سبک اسنادی منفی) متمایز را نشان داد. ضرایب پایایی آلفای کرونباخ و تنصیف و بازآزمایی پس از دو هفته در مرحله مطالعه اصلی به ترتیب 0.67 و 0.65 و 0.82 برای سبک اسنادی مثبت، 0.63 ، 0.61 و 0.85 برای سبک اسنادی منفی ضرایب آلفای کرونباخ و تنصیف به ترتیب 0.59 و 0.60 برای کل رویدادها محاسبه شد. تحلیل عاملی با استفاده از تحلیل مولفه های اصلی 2 عامل (سبک اسنادی مثبت و سبک اسنادی منفی) را نشان داد. یافته های تحلیل واریانس عاملی با اندازه های مکرر بر روی سبک های اسنادی مثبت، منفی و کل رویدادها نشان داد که بین دانش آموزان پسر و دختر تفاوت معنی داری وجود دارد؛ اما بین دانش آموزان رشته های تحصیلی (ریاضی – فیزیک) و علوم تجربی تفاوت معنی داری وجود ندارد.

امروزه مساله وابستگی به مواد مخدر، به صورت یک مشکل جهانی در آمده است و عوارض ناشی از آن، از جنبه های مختلف بر جامعه ضربه وارد می کند. خانواده، به عنوان عنصر اصلی جامعه، در پدید آمدن و درمان این اختلاف، نقش به سزایی دارد. از جمله روش های روان درمانی برای درمان اختلال وابستگی به مواد، گروه درمانی و دیگری آموزش خانواده می باشد. بر این اساس، در این پژوهش، به بررسی تاثیر گروه درمانی با ساختار و آموزش خانواده در کاهش میزان تمایل به مصرف مواد و کاهش فراوانی بازگشت در بیماران دارای تشخیص وابستگی به مواد افیونی مراجعه کننده به مرکز بازتوانی اعتیاد سازمان بهزیستی شهر اصفهان، پرداخته شد. روش پژوهشی مورد استفاده، روش نیمه تجربی از نوع (پیش آزمون – پس آزمون) همراه با پیگیری 2 ماهه بود. بدین منظور، 2 گروه 14 نفره از بین بیماران یاد شده، که سم زدایی را با موفقیت طی کرده بودند، به صورت تصادفی انتخاب شدند. گروه اول، به عنوان گروه آزمایش، یک دوره گروه درمانی 8 جلسه ای گروه درمانی و همسران آنان نیز یک دوره 8 جلسه ای آموزش خانواده دریافت کردند. گروه دوم، هم به عنوان گروه گواه از بین بیماران سم زدایی شده همان مرکز، به صورت تصادفی انتخاب شدند که مداخلات یاد شده را دریافت نکردند. برای سنجش میزان بازگشت، از ابزار آزمایشگاهی رنگ سنجی نارک لایه (TLC) و برای سنجش میزان تمایل به مصرف مواد، از مقیاس پیش بینی بازگشت (RPS) استفاده سد. نتایج نهایی حاکی از آن بود که گروه درمانی و آموزش خانواده، باعث کاهش معنادار میزان وسوسه و تمایل به مصرف مواد در مرحله پس آزمون شده است. البته این تفاوت، در مرحله پیگیری 2 ماهه، معنادار نبود. افزون بر این، مداخلات یاد شده، باعث کاهش معنادار فراوانی برگشت در گروه آزمایش در مرحله پیگیری شد.

برنامه درسی مفهومی وسیع تر از سازماندهی زمان مدرسه جهت وقوع برخی تجربیات تربیتی دارد و شامل همه عناصر اساسی تعلیم و تربیت نظیر اهداف، محتوا، روش، ارزشیابی و غیره می باشد. از این رو، میان پایگاه فلسفی و موضع معرفت شناختی هر نظام تربیتی، با روش تدوین در برنامه درسی، ارتباط مستقیمی برقرار است. هر تعریفی از موضوع، ساختار و فرآیند علم مقتضی نوع خاصی از برنامه کسب علم است و دست کم، با رویکرد ویژه ای در برنامه درسی بیشتر تلائم دارد. به نظر می رسد، مبانی فلسفه اصالت وجود ازرویکرد تلفیقی در برنامه درسی حمایت می کند، زیرا اصل وحدت تشکیکیه (شخصیه) وجود و اصل مساوقت علم با وجود، در نظریه صدرالمتالهین، وحدت تشکیکیه علم را به جهت موضوع به اثبات می رسانند؛ در حالی که اصل حرکت جوهری و اصل قیام صدوری نفس، بر وحدت علم از جهت ارتباط با فاعل شناسا، دلالت دارند. نظریه صدرالمتالهین در زمینه همراهی علم حضوری با علم حصولی نیز اعتبار مرزهای ساختاری، مفهومی و روشی رشته های دانش را محدود می سازد. بدین ترتیب، همه اشکال دانش به خودی خود مرتبه ای از وجودشناسی است که طی حرکت جوهری (اشتداد وجودی) انسان شناسایی جلوه های گوناگون هستی را ممکن می سازد و در تکامل او که فی الواقع معرفتی است – یاری می رساند. بنابر رویکرد وحدت گرایانه اصالت وجود یادگیری دانش ها بهتر است، با توجه به مناسبات وجودشناختی آنان صورت پذیرد و آموزش رشته های گوناگون علم در بستر نوعی وحدت تشکیکی پیرامون مفهوم وجود تلقی یابد.

تحقیق حاضر به منظور بررسی نگرش دانشجویان به برنامه های فرهنگی و هنری و عوامل موثر بر میزان علاقه، آگاهی و شرکت آنها در این برنامه ها صورت گرفته است. جامعه آماری این تحقیق دانشجویان دانشگاه شیراز در گروه ها و مقاطع مختلف آموزشی می باشند. ابزار سنجش این بررسی پرسش نامه کتبی است که بین 1400 دانشجو به صورت تصادفی توزیع گردید که 780 پرسش نامه برگشت داده شد. یافته ها نشان می دهد که میزان علاقه دانشجویان به برنامه های فرهنگی و هنری نسبتا زیاد است. این افراد ضرورت برنامه های فرهنگی و هنری را در حد نسبتا زیادی حس می کنند اما میزان آگاهی آنان از این برنامه ها بسیار ناچیز است. نتایج آزمون فرضیات نشان می دهد که بین سه متغیر علاقه، احساس نیاز به کسب اطلاع و آگاهی با میزان شرکت آنها رابطه مستقیم وجود دارد و آگاهی بیشترین رابطه را با شرکت دارد. به علاوه علاقه مندی در میان زنان، افراد مجرد و غیر شاغل، ساکنین شهرهای بزرگ، افرادی که پدر و مادر آنها از سطح تحصیلات بالایی برخوردارند، کسانی که وضع درآمدی بهتری دارند و نیز دانشجویان مقطع کارشناسی و دانشجویان گروه آموزشی هنر و معماری بیشتر است.