جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

سید حیدر آملی از جمله مفسران و عالمان شیعی مذهب است که در اکثر آثار علمی خود، بویژه تفسیرش را بر پایه روش عرفانی، باطنی و تاویلی از منظر شیعی به نگارش در آورده است. در مبانی معرفت شناسی سید حیدر، علم و عالم به دو قسم ظاهری و باطنی تقسیم می‌شوند که حقیقتِ معرفت نزد عالمان علوم لدنی و باطنی است. سید حیدر ضمن اینکه برای این دو علم تفاوت هایی قائل می شود، شرافت را از آنِ علوم باطنی می داند و با استفاده از آیات و روایات و مبانی عرفانی، راه و رسم تحصیل علوم باطنی را برای اهلش بیان می‌کند. هر چند که اهتمام سید حیدر به علوم و معارف باطنی در آثار او کاملا عیان و آشکار است، اما او بر خلاف مدعیان صوفیه، نسبت به علوم رسمی و ظواهر شریعت بی تفاوت نبوده بلکه بدان معتقد و پایبند نیز می باشد. سید حیدر آملی نگاهی جمعی و جامع به علوم ظاهری و باطنی دارد به گونه ای که از منظر او یک عالم دینی باید شریعت، طریقت و حقیقت را با هم به صورت جمعی داشته باشد؛ این موضوع سید حیدر را به عنوان یک عالم و عارف شیعی مذهب با بسیاری از مدعیان عرفان که دست به تاویلات ناصواب و بی ضابطه از ظواهر آیات قرآن و شریعت می زنند، متمایز می سازد.

دین مبین اسلام به عنوان آخرین و کامل‌ترین دین الهی، با تبیین یکی از اساسی‌ترین اصول از مبانی اسلام یعنی «اصل توحید» به ارائۀ یک بنیاد فکری کامل و منسجم، برای رسیدن انسان‌ها به سعادت حقیقی پرداخته است. در سایه‌سار «اصل توحید» انسان‌ها به یگانگی خداوند در ذات، صفات و افعال معتقد می‌گردند و گسترۀ این اندیشه در تمامی شئون فردی و اجتماعی آن‌ها جاری می‌گردد. در پرتو این اعتقاد است که آدمیان برای ادارۀ زندگی اجتماعی خویش به ضرورت برپائی «حکومت اسلامی» نائل می‌گردند. به همین علّت، بحث پیرامون همبستگی میان «سیاست» و « دیانت» و ضرورت اجرای شریعت در امور فردی و نیز اجتماع بشری از مسائل بسیار مهمّی است که ریشه در آموزه‌های وحیانی دارد. از حکیم عظیم‌الشأن جناب فارابی تا صدرالحکماء ملاصدرا و از ایشان تا علامّه طباطبائی و امام خمینی(ره) و نیز جمع کثیری از فقهاء عظام، به ضرورت حضور دین الهی در جامعۀ بشری و جاری گشتن «اصل توحید» در تمامی شئون فردی و اجتماعی تأکید نموده‌اند. در این نوشتار در صدد تبیین اجمالی و دورنمائی از چگونگی نقش «معرفت توحیدی» در برپائی « حکومت اسلامی» با تکیه بر آراء جناب صدرالمتألهین هستیم.

ایجاد وحدت بین شاخه‌های مختلف علوم علاوه بر داشتن تاثیرات بینادین در حوزه معرفت شناسی، باعث رونق گرفتن رشته‌های گوناگون علم و درنتیجه پیشرفت جامعه متمدن است. از سوی دیگر فارابی، حکیم برجسته عصرتمدن سابق اسلامی با ایجاد وحدت وتعامل بین شاخه‌های مختلف علوم سهمی مهم در تولید و گسترش آن تمدن طلائی داشته است. با توجه به این مهم، این نوشتار برآن است که با استفاده از منابع کتابخانه‌ی و به روش توصیفی- تحلیلی به چگونگی دست‌یابی فارابی به اندیشه وحدت علوم بپردازد. فارابی بر اساس مبانی جهان شناسی سنتی خود، که هستی را از قلمرو طبیعت اعتلا داده و ارتباط و تعامل مراتب هستی را نشان داده است، به وحدت و سلسله مراتب علوم باور دارد. هر کدام از روش‌های شناخت حسّی ، عقلی و شهودی متناسب با مرتبه‌ی از این سلسله مراتب یکپارچه و هماهنگ است. وی برای دست ‌یابی به وحدت بین شاخه‌های مختلف علم طبقه‌‌بندی ارائه کرده است که نظام علوم را به مثابه یک شبکه یکپارچه و به هم پیوسته، بر اساس روابط متقابل دو یا چند جانبه ، تعاملی و حتِی علّی طبقه‌بندی کرده است.

اثر حاضر تأثیر دو نوع نگرش مثبت و منفی(نحوست و عدم نحوست) به پدیده کرونا و ارتباط آن با بحث مهدویت را براساس مبانی استاد مطهری(ره) به روش توصیفی-تحلیلی مورد تحلیل و بررسی قرار داده است. براساس دیدگاه شهید مطهری(ره) جریان ظهور یک جریان سینوسی یا حلزونی است؛ بدین معنا که جریان شر و باطل همواره با جریان حق در ستیز است و هر بار که باطل، شری ایجاد می کند، حق فعالیتی بالاتر در مقابله با آن، انجام می دهد و این روال تا جایی ادامه می یابد که فکر و فهم بشریت به حد آمادگی شرایط معرفتی ظهور برسد و در نهایت ظهور رخ دهد. در این راستا کرونا از جهات مختلف می تواند در رکود یا صعود اخلاق و معنویت، همیاری اجتماعی، ایجاد فضای طرح سوالات اعتقادی و پاسخ به آنها و رشد معرفت و درک بشریت، درخواست استیلای حق بر باطل و در نهایت زمینه سازی ظهور موثر باشد.

پژوهش حاضر در خصوص چگونگی سیر و حرکت موجودات در عوالم مختلف هستی به سوی مبدأ با محوریت آراء علامه طباطبائی انجام شده است. از آنجا که اندیشه ی معاد یکی از پیچیده ترین و بحث برانگیزترین مسائل تاریخ بشری است، تبیین کیفیت آن می‌تواند پاسخ بسیاری از پرسشها در این باره باشد. این پژوهش در پی آن است تا با ارائۀ دلایل عقلی و شواهد نقلی با نظر به دیدگاه های تفسیری و فلسفی علامه طباطبائی به تبیین این حقیقت بپردازد. در این راستا نخست عوالم خلقی به ترتیب از نازل به اعلی، عالم ماده، عالم مثال یا نفس و عالم عقل و سپس عالم امر الهی مورد بررسی قرار گرفته و در هر بخش پس از تبیین خصوصیات عالم مذکور، سیر صعود آن تشریح شده است. آنچه حائز اهمیت است حرکت جوهری و ممتد در عوالم خلقی است که این نوشتار تلاش کرده به اجزای آن بپردازد و تصویر روشنی از سیر صعود هستی ارائه دهد.

قوای باطنی انسان کدامند و این قوا چه وظیفه‌ای بر عهده دارند؟ آیا دیدگاه ابن‌سینا و سهرودی در مورد قوای باطنی یکسان است؟ برای پاسخ به این سوال لازم است قبلاً مشخص کنیم که هر دو فیلسوف یعنی ابن‌سینا و سهرودی چه تعریفی از قوای باطنی دارند. هردو فیلسوف دیدگاه‌های خود را در مورد قوای باطنی در آثار مختلف خود بیان کرده‌اند در این مقاله ابتدا دیدگاه ابن‌سینا در مورد قوای باطنی بیان شده است. وی برای هر کدام از قوای باطنی نقش خاصی قائل است قوای باطنی از دیدگاه شیخ الرئیس عبارتند از حس مشترک، قوه خیال، قوه متصرفه، قوه وهم و قوه حافظه، ابن‌سینا بعد از تعریف قوای باطنی جایگاه آن‌ها را به خوبی در مغز انسان تبیین می‌کند. بعد از بیان دیدگاه ابن‌سینا دیدگاه سهروردی در مورد قوای باطنی بیان شده شیخ اشراق در مورد قوای باطنی دیدگاهی متفاوت با عقیده ابن‌سینا بیان می‌کند سهرودی می‌گوید آن‌چه در کلام مشاء درباره تقسیم قوا به سه قوه خیال، وهم و متخیله آمده درست نیست و این‌ها در واقع یک قوه بیشتر نیستند. سهرودی هم‌چنین در مورد حافظه و خزانه خیال با نظر ابن‌سینا مخالف است چون که سهرودی خزانه اصلی ادراکات را عالم افلاک می‌داند.