جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

پس از اتمام جنگ صفین و طرح موضوع حکمیت که براثر فریب و نیرنگ عمروعاص سرانجام به سود معاویه پایان یافت، معاویه خود را به‌عنوان خلیفه در شام معرفی کرد. پس‌ازاین جریان، بین مردم عراق افتراق و پراکندگی به وجود آمد. با توجه به وضعیت ناهنجار ایجادشده در جامعه اسلامی، معاویه در این زمان، در راستای دشمنی دیرینه خود با امام علی(ع) به سیاست و راهکار دیگری علیه حکومت علوی متوسل شد. وی با فرستادن گروه‌هایی از شام به غارت گری، قتل و کشتار مردم در شهرها و سرزمین‌های تحت قلمرو حاکمیت امام علی(ع) پرداخت. این حرکت معاویه در تاریخ اسلام به غارات مشهور است. این مقاله به دنبال پاسخ‌گویی به این سؤال هست که معاویه چه غارت‌هایی را علیه حکومت امام علی(ع) راه‌اندازی کرد و هدف وی از این کار چه بوده است؟ این غارت‌ها عبارت بودند از: غارت شهرها و مناطقی همچون انبار، هیت، حجاز و یمن و علت اصلی انجام این غارت‌ها از جانب معاویه، ضعیف جلوه دادن حکومت امام علی(ع) و ناتوانی ایشان در اداره جامعه و همچنین زمینه‌سازی جهت حکومت معاویه بر آن مناطق بود.

امروزه حزن و اندوه و عزاداری برای ائمه:، هم کاری زینبی است و هم برای حفظ و اعتلای اسلام واقعی لازم است، البته عزاداری صحیح با آداب و شرایط سفارش شده به آن، چراکه عمل نکردن به این آداب، نتایج معکوسی را در بردارد. درعین‌حال که این سنت فطری اجتماعی باید زنده و پویا و هدفمند باشد، باید راه و روش درست و هدفمندی هم داشته باشد و از تحریف و بدعت و آسیب‌هایی که موجب زوال و ضربه‌پذیری آن می‌شود؛ دوری جست؛ بنابراین نمی‌توان کارهایی را که موجب بدنامی دین و مذهب می‌شود را انجام داد و انتظار ترویج مذهب را داشت. عزاداری نه‌تنها جایز بلکه با توجه به آثار و فواید آن، امری رایج و موردقبول خردمندان و اهل دانش است و مؤمنان با شهادت امام حسین(ع) و یارانش، عزادار شدند و گریستند و مرثیه گفتند و به زیارت مزار آنان رفتند و تا زمانی که اسلام درصحنه است، این عزاداری‌ها باقی خواهد ماند و بقای عاشورا، ضامن بقای اسلام و عزت مسلمین است و لذا توصیه‌شده که عاشورا را زنده نگه‌دارید

در منابع اسلامی شمار انبیاء الهی: متفاوت بیان‌شده است و چهار رقم از تعداد انبیاء: گزارش‌شده است. عدد مشهور 124000 نفر است که در این مقاله ضمن بررسی اسناد این روایات، نظر مشهور، موردبررسی قرارگرفته و با پذیرش عدد مشهور، به این مسئله که چگونه این تعداد زیاد در فاصله زمانی میان حضرت آدم(ع) تا پیامبر خاتم (صلی‌الله علیه و آله) ظهور یافتند، پاسخ‌داده‌شده است که این خود بیان‌گر اهمیت تبلیغ دین است. اصناف پیامبران ازجمله نکات دیگر این مقاله است که در جای خود به آن پرداخته‌شده است.

پرچم یکی از نمادهای اصیل در طول تاریخ است. پرچم؛ نماد وجود یک قبیله، جمع، گروه، جمعیت، کشور و ... است. به‌طور مشخص معلوم نیست که پرچم از چه زمانی مورداستفاده قرارگرفته است اما گفته‌شده است که حضرت ابراهیم (ع) اولین بار برای نجات لوط پیامبر از زندان طاغوت زمان از پرچم استفاده کرده است. قُصَی بن کلاب – جد چهارم پیامبر- پرچمی برای شهر مکه درست کرد و تا چند نسل در میان اولاد او باقی ماند. در زمان پیامبر اسلام (ص) با تشکیل دولت اسلامی و تحرک قبیله‌ها و تشکیل گروه‌های نظامی و ...بار دیگر پرچم و پرچم‌داری رونق گرفت و پیامبر اسلام (ص) برای حکومت مدینه پرچم قرارداد. هم‌زمان با حکومت مدینه، قبایل و گروه‌ها، پرچم داشتند. مهاجران، انصار و قبایل در جنگ‌ها، پرچم جدا داشتند و بهترین، قوی‌ترین و شجاع‌ترین افراد برای پرچم و پرچم‌داری انتخاب می‌شدند. علی (ع)، حمزه، عبیده، مصعب بن عمیر و ... از پرچم‌داران مشهور دوره حضرت پیامبر اکرم (ص) بودند.

هر مسلک و آیینی ممکن است دارای نقاط مثبت و یا منفی باشد، عرفان و تصوف نیز از این قاعده مستثنا نیست. بررسی شاخص‌های عرفان و تصوف مثبت، از نگاه دین اسلام و تعالیم اسلامی هدف این مقاله است. در این اثر، نویسنده، مهم‌ترین شاخصه‌های عرفان حقیقی - التزام به آداب طریقت، زهد، خرقه‌پوشی، تزکیه نفس، دوری از ریا و خودنمایی، گسترش هنر و ادبیات، عشق و محبت، احسان و مددکاری اجتماعی، تعلیم و تربیت دینی، صلح و رواداری مذهبی، ولایت‌پذیری، شریعت محوری، اعتدال و میانه‌روی، عقلانیت و خردورزی، ریاضت معقول و مشروع - را همراه با بررسی و نقد اجمالی، بیان کرده است. نویسنده تأکید دارد که مروجان دین اسلام نباید به جهت وجود برخی از آفات و آسیب‌های موجود در عرفان و تصوف، به‌کلی عرفان و تصوف را امری نامطلوب جلوه داده و از انتشار نقاط مثبت و مقبول آن، جلوگیری کنند.

یکی از نقاطی که مذهب شیعه بدان جا رسوخ کرد و در ضمیر و اندیشه مردمان آن جای گرفت، بغداد است. سابقه حضور شیعیان در عراق به زمانی برمی‌گردد که برخی از یاران علی در سپاه مدینه برای فتوحات، عازم عراق شدند. با استقرار حکومت امام علی(ع) و امام حسن(ع) در کوفه، تفکر شیعه، به بیشتر مناطق این سرزمین و ازجمله بغداد نفوذ کرد. از زمان امام جعفر صادق(ع) به بعد بیشتر ائمه معصومین ازجمله امام هفتم و امام نهم چندی در آن شهر توقف کرده و سرانجام در همان شهر امام کاظم(ع) و امام جواد(ع) به شهادت رسیدند. نحوه مدیریت شیعیان در بغداد به طورعمده به‌وسیله وکلای ائمه صورت می‌گرفت. در زمان غیبت صغری، نواب اربعه که مرجع عموم شیعیان بودند در بغداد زندگی می‌کردند و از امور سیاسی، اقتصادی و دینی آنان غافل نبودند. دانشمندان و رجال شیعه نیز از آغاز بنای بغداد در این شهر رفت‌وآمد و یا توقف کردند و به تبلیغ و هدایت سیاسی و فکری شیعیان می‌پرداختند.