جستجوي پيشرفته | کتابخانه مجازی الفبا

مسئله حرکت و ثبات از قديمي‌ترين مسائل فلسفي است که خاستگاه آن را مي‌توان در انديشه فيلسوفان پيش از سقراط جست‌وجو كرد. هر چند که بسياري از فيلسوفان به موضوع حرکت توجه كرده‌اند، با اين حال هنوز مباحثي در مسئله حرکت باقي است که ذهن بسياري از انديشمندان را به خود مشغول كرده و مورد پرسش است و شايد بتوان گفت مهم‌ترين اين پرسش‌ها مربوط به حرکت نفس است؛ چرا که از سويي، نفس را موجودي بسيط و مجرد دانسته‌اند و از سوي ديگر، حرکت محتاج موضوعي است که مرکب از قوه و فعل باشد و در نتيجه، حرکت در مجردات و بسائط بي‌معنا خواهد بود. در اين مقاله بر آنيم که به موضوع حرکت در نفس در حکمت متعاليه بپردازيم و افزون بر بيان مباني نظري و استدلال صدرا بر حرکت جوهري نفس، به تلاش برخي از پيروان صدرا در حل مشکل حرکت نفس و پيرو آن حرکت در مجردات اشاره كنيم.

در اين نوشته، مسئله صفات خداوند از نگاه کندي را بررسي کرده و به مقايسه آن با ديدگاه ارسطو در اين‌باره مي‌پردازيم؛ تا در اين فرآيند به فهم درستي از نوآوري‌هاي متافيزيکي کندي در اين زمينه دست يابيم. ما در پي اثبات استقلال فکري کندي در بررسي چند صفت خداوند، از جمله جوهر بودن، واحد بودن، فاعليت و عالم بودن، از نظريه‌هاي ارسطو هستيم و با رجوع به متن آثار کندي و شارحان آثار او در اين زمينه، در حدّ توان، تأثير ايمان به قرآن کريم را در بررسي و خلق مفاهيم فلسفي کندي، نشان خواهيم داد.